Eenhoorn tenonder
De uitwedstrijd van het eerste in Hoorn tegen de sympathieke Eenhoorners had alles wat een wedstrijd spannend maakt: onbegrijpelijke beslissingen, een wedstrijdverloop waarbij de uitslag zich lange tijd raden laat en tragiek. Wie schaakt weet, dat wat er voor de toeschouwers weliswaar eenvoudig uitziet door de spelers heel anders wordt beleefd. Al is het na afloop nog zo simpel, tijdens de partij is er vaak een bepaalde onzekerheidsmarge: zelfs de grootste spelers overzien soms de eenvoudigste legale zetten. Geplaagd door twijfel probeert de schaker zich zo goed mogelijk te oriënteren te midden van een bij tijd en wijle ondoordringbaar woud aan mogelijkheden. Na afloop van de wedstrijd vertelde Danny tijdens het eten dat een zekere schaker die we om privacyredenen alleen met R.S. zullen aanduiden ooit had beweerd, dat schaken een simpel spelletje was: je hoefde bij elke zet alleen maar elke legale zet te bestuderen om de juiste keus te maken. Hoe deze menselijke computer er vervolgens in slaagde om niet door te draaien, vertelde hij er niet bij. Achteraf lijkt alles zo logisch. Hoe anders is dat terwijl de seconden wegtikken. Voor de toeschouwers viel er het nodige te genieten. Laten we de borden afgaan.