Solide ten onder in uiterst gezellig Den Bosch
Dit is een inspiratieloos verslag van een aardige wedstrijd. Na enkele harde nederlagen zijn we nog steeds niet gewend aan het niveau van de meesterklasse. Dat is niet gek. Alleen bij HMC bijvoorbeeld speelden deze keer twee GM’s en vier IM’s en nog een aantal sterke spelers mee. De kloof tussen het niveau van de goede clubschaker en de titelhouders is niet zomaar gedicht.
Bij HMC werden we ontvangen in een zaal vol met Nederlandse vlaggetjes. Even leek het erop dat de verkiezingsuitslag een voorbarige uitbarsting van regionaal nationalisme leek te rechtvaardigen, maar deze angst bleek ongegrond. Het ging er slechts om de nationaliteiten van de spelers weer te geven. Voor nu even snel een rondje langs de borden. Op een zonniger dag volgt een update. Noot: de verslaggever was zodanig in zijn eigen stelling verdiept, dat er slechts flarden van andere partijen in zijn geest rondwaren. Wij waarschuwen de lezer geen aanstoot te nemen aan volstrekt onjuist weergegeven indrukken van zijn of haar partij. De schrijver dezes biedt alvast zijn uitgebreide excuses aan, mocht uit latere analyse blijken dat de plank vakkundig is misgeslagen.
Op bord 1 speelde Yong-Hoon tegen de tijger der open toernooien, GM Daniel Fridman. Hij speelde een interessante partij, misplaatste zijn paard op a4, maar kreeg wel wat spel. Toen zwart een paard op e6 kon planten, had hij alles onder controle. 1-0
Op bord 2 speelde Dimitri tegen de ega van eerdergenoemde toernooitijger. Hij speelde een opening die paste bij het vlaggetje naast zijn bord. Zijn tegenstandster verscheen een kwartier later. Ze leek aardig voorbereid te zijn. Dimitri bereikte niet veel en moest berusten in remise.
Op bord 3 speelde onze reuzendoder. Zou hij een nieuwe scalp toevoegen aan zijn zegekar? Danny speelde zijn geliefde Catalaans ietwat onnauwkeurig, maar kreeg toch een bevredigende stelling toen zwart zich vergiste. Makkelijk was het niet. Toen zwart goede kansen leek te krijgen, gaf Danny een stuk voor wat een houdbare stelling leek. De grootmeesterlijke blik van zijn tegenstander, Twan Burg, zag dat het tijd was om het halfje veilig te stellen.
Op bord 4 speelde Buurman Sterk tegen de vader van de obscure variantjes een van zijn obscure variantjes. Wit speelde het niet ambitieus, maar bereikte na een onnauwkeurigheid van Frank wel een duidelijk voordeeltje, dat hij niet meer los liet.
Op bord 5 speelde Maaike tegen een meesterlijke opponent, die geheel in de stijl van Rob Hartoch al vroeg voorstelde het punt te delen. Maaike had geen bezwaar en tekende voor de tweede keer dit seizoen aan voor een halfje.
Op bord 6 speelde een zelfverklaard raspessimist. Ondanks gebrek aan voorbereidingstijd (een uurtje voor de wedstrijd), kwam wel de voorbereide variant op het bord (zoals reeds twee keer eerder dit seizoen), maar op zet 11 speelde wit een zet die niet in het boekje stond. Het behoeft eigenlijk geen toelichting, maar door gebrek aan talent greep de zwartspeler naar anti-positionele methoden. Op het moment dat die nog succes leken te sorteren ook en de winst voor het grijpen lag, leidde een ongelooflijke angsthazenmentaliteit en totaal gebrek aan geloof in eigen kunnen tot een laffe zetherhaling, waar de tegenstander dankbaar op in ging.
Op bord 7 speelde Rob gezonde zetten na een wat ongebruikelijke openingsopzet van zijn tegenstander. Misschien moet hij nog maar eens aan buurman Sterk vragen wat hij het beste had kunnen doen. Het evenwicht werd niet of nauwelijks verbroken en derhalve gingen beide spelers diktevreden met het halfje naar huis.
Op bord 8 speelde Michaël een solide symmetrische opening en ving zichzelf helaas in een tactisch valletje. Hij vocht vervolgens als een leeuw, maar ging desondanks met wapperende manen ten onder. De volgende wedstrijd dan maar verlost van de nul.
Op bord 9 speelde Daan de opening die hij reeds 30 jaar kent als zijn broekzak. Toen zijn tegenstander op zet 5 verrassend zijn eigen dame liet begraven op b2, verkoos Daan het om de zwarte dame te stalken. Een verstandige keus gezien het tijdverbruik, ondanks het feit dat insluitmogelijkheden in het verschiet lagen – maar die moet je dan wel helemaal hebben doorgrond.
Op bord 10 wacht Tycho er ook nog altijd op, op het scorebord te verschijnen. Dat is niet zo gek: hij speelde alweer tegen zijn tweede IM en derde tegenstander met meer dan 2280. Toch had de partij er alle schijn van dat er kansen lagen op een goed resultaat. De ervaren opponent koos ervoor om rustig door te blijven schuiven om te wachten op de fout die je wist dat zou komen en trok overtuigend het punt over de streep.
Rest me nog te vermelden dat de derde helft met teamcaptain en vrijwel het gehele team bij de familie Geerke in de kelder erg aangenaam was! Bedankt, Daan en Astrid.
Update met partijfragmenten later.
Hier vind je de uitslagen
