Een lesje Nimzowitsch van Rob Konijn

Waren het vorig seizoen Danny en Maaike die van de Eerste tiental spelers het beste scoorden, dit seizoen zijn het andere namen die –voorlopig- op de voorgrond treden. Er echt uitspringen zoals het genoemde tweetal vorig seizoen is er nog niet bij, maar Frank, Jos en Rob kunnen zich er op voorstaan dat ze met een score van 2 uit 3 de enige zijn met een score boven de vijftig procent. De partij van Rob uit de derde ronde, boeide me het meest. De hele partij draait hier om een voorpost op e5. Een moeilijk thema, waar Nimzowitsch leerzame dingen over heeft gezegd, die ik eerlijk gezegd grotendeels vergeten ben. Dus maakt u zich niet ongerust, we gaan geen boekenwijsheid behandelen, maar zelf aan de slag.

Om te beginnen allereerst aandacht voor de volgende stelling:
 

Diagram na 16…f6 uit Konijn-Wagenvoorde
 
Rob is een liefhebber van een voorpost om daarna een aanval op te zetten, dus deed hij  17.f4  en had na  17…fxe5 18.fxe5  zijn uitvalbasis voor een aanvalsopzet. Maar hij schiep daarmee ook een aanvalsobject voor zijn tegenstander. Was daarom  17.c4 Pb6 18.exf6  niet beter geweest? Het pionnencentrum van zwart lijkt toch tamelijk kwetsbaar.
Na de ruil op e5 ontstond een spannende strijd, waarbij de zwartspeler zich aanvankelijk goed weerde, maar uiteindelijk niet de goede verdediging vond.
 

Diagram na 22.Dg3 uit Konijn-Wagevoorde
 
Er is nog niet veel terecht gekomen van een belegering van wits voorpost en daarbij is Pb6 een zorgenkindje voor zwart. Maar zwart hoefde niet te wanhopen als hij de stelling goed had doorgrond. De oplossing van het stellingsprobleem is  22…Tf7 23.Ld3 Pc8! 24.Tf1 Lf8 25.h4 Pe7!  Het paard is weer helemaal tot leven gekomen met mooie velden als c6 en f5 onder bereik.
Maar in dit stadium bleek Rob meer van de stelling te begrijpen dan zijn tegenstander. De voorpost op e5 bleef zwart irriteren en toen hij probeerde die met d6 op te ruimen viel zijn stelling uit elkaar. Een mooie overwinning van Rob, die u hier kunt vinden.