Waagtoren 4 wint weer van VAS
Er zijn een paar overeenkomsten tussen VAS en de Waagtoren. VAS en de Waagtoren spelen beiden met twee teams in KNSB klasse 6E. En beide schaakverenigingen zijn heel oud. De historie van de Waagtoren gaat terug naar het begin van de vorige eeuw toen VVV werd opgericht en de Alkmaarsche Schaakclub en het Alkmaarse schaakgenootschap “Vriendschap en Oefening” uit de 19de eeuw. De historie van VAS daarentegen gaat nog verder terug. Dit jaar verscheen het VAS 1822-2022 Jubileumboek: een prachtig boek met veel illustraties, 122 bladzijden en veel mooie verhalen. Over de oudste schaakvereniging van Nederland is altijd al veel discussie geweest. In dit Jubileumboek staat een interessante aanvulling van Robbert ter Hart: “Het Vereenigd Amsterdamsch Schaakgenootschap 200 jaar jong”. Bijzonder was dat drie wereldkampioenen lid waren van VAS: Emanuel Lasker 1895-1921, Max Euwe 1935-1937 en Eline Roebers 2020 (categorie meisjes tot 14 jaar). Verder was VAS vroeger heel succesvol in de KNSB competitie. In de periode 1945-1965 werd VAS 1 veertien keer kampioen van Nederland en in 1963-1964 speelde VAS met drie teams in de Hoofdklasse!
In 2023-2024 speelt VAS niet meer in de hoogste KNSB-klasse en de Waagtoren wel. Bovendien speelt de VAS clubkampioen van 2004, 2015, 2016, 2017, 2018 en 2020 Yong Hoon de Rover voor Waagtoren 1 in de Meesterklasse. En Waagtoren 4 en 5, VAS 7 en 9 spelen dus zes klassen lager.
Waagtoren 4 won dit seizoen reeds thuis van VAS 9 en zaterdag 25 november gingen we op pad met trein en metro voor de wedstrijd uit tegen VAS 7. De reis was op zich al een heel avontuur met OV kaarten, metropoortjes en zo, maar we kwamen allemaal precies op tijd op de plaats van bestemming. Wij hadden een invaller Jawdat Adib. Volgens de teamleider van VAS 7 Gerton Sluis waren alle negen thuisspelende teams die zaterdag compleet. Helemaal geen invallers had hij nog niet eerder meegemaakt. Wij moesten met de meest beroerde schaakspellen spelen, die ik ooit heb gezien. “Moeten jullie maar zorgen dat jullie tegen hogere teams spelen.” zei Gerton. Die teams speelden inderdaad met iets mooiere spellen, maar toch veel minder mooi dan onze spellen van de Waagtoren.
Johan Plooijer maakte een foutje in de opening, speelde nog een tijdje door, maar moest uiteindelijk als eerste opgeven. Teleurgesteld ging hij eerder naar huis. Daarna maakte Robbert ter Hart (eerder genoemd in dit verslag) een foutje in het middenspel en Jan Ens kon opeens een volle toren slaan. Teleurgesteld gaf Robbert op. De stand was weer gelijk 1 – 1.
De twee teamleiders speelden tegen elkaar. Peter van Diepen bereikte een veel belovende stelling, maar wist het niet af te maken.
We stonden dus 2 – 1 achter en toen ging John Norder in een eindspel met dame en loper schaak geven en zetten herhalen.
Egbert van Oene kreeg weer zijn opening met 0-0-0 tegen 0-0 op het bord. Maar in het middenspel verloor hij een pion en daarna had Ben van Duivenvoorden een aantal kansen om van Egbert te winnen. Gelukkig voor de onzen mistte Ben ook zijn laatste kans.
Dankzij Egbert stonden we dus weer gelijk: 2½ – 2½. Omdat Gerrit Lemmen de laatste tijd erg goed is (op het moment dat ik dit schrijf, heeft hij 8 uit 8 in het Herfst Veteranentoernooi!), moest hij op bord 1 spelen. En ook in Amsterdam speelde Gerrit weer heel goed.
We stonden 2½ – 3½ voor. Het lag dus voor de hand dat de Amsterdammers nog een tijdje flink zouden knokken voor een winstpartij. Jawdat Adib was al de hele middag bezig om zijn stelling dicht te houden en bij Nico Mak leek het helemaal hopeloos, maar Nico speelde stug door.
Eerlijk gezegd snap ik er niks van, want opeens kregen Jawdat en Nico allebei een remiseaanbod. Met als gevolg dat we na VAS 9 ook VAS 7 hadden verslagen. De uitslag van VAS 7 – Waagtoren 4 was 3½ – 4½.
