1e wederom kopje onder, nu aan de Lindegracht

Was de vorige wedstrijd al een drama, zaterdag was een regelrechte ramp.  De week voorafgaande aan de wedstrijd stond al in een slecht gesternte aangezien Daan Geerke en Jeroen Smorenberg moesten afzeggen. Om critici niet nodeloos hun inkt te laten verspillen: het was overmacht voor beide spelers en hun reden van afzeggen waren volstrekt plausibel. Wellicht lagen de noten die werden gekraakt in de teambespreking wat zwaar op de maag, maar na afloop van de wedstrijd restte slechts één conclusie: er moet meer geschaakt worden door de teamleden, want de vormcrisis die deze middag werd geëtaleerd heeft veel te maken met weinig spelen!

Kopman Frank van Tellingen zette de toon door reeds in de opening een pion weg te geven, zonder enige compensatie. Het eindspel wat tenslotte op het bord kwam lag nog binnen de remise marge, maar toen Frank verzuimde zijn Koning van de onderste rij te halen was het pleit beslecht. Op bord 2 speelde Gerard die als enige wist te winnen. Dat Gerard zo hoog speelde had alles te maken met invallers en kleurverdeling. De winst werd hem overigens in de schoot geworpen aangezien de tegenstander in een voor hem gunstige stelling een bok schoot van jewelste. Het beest belandde buiten de reguliere 64 velden. Danny de Ruiter speelde op bord 3 tegen zijn vroegere schaaktrainer en hij had zich goed voorbereid. Wat op het bord kwam was een variant die van tevoren niet was bestudeerd. Danny meende een stuk te winnen en dat ging nog. Vervolgens leverde de tegenstander op de17e zet ook nog een kwaliteit in en daarmee was voor Danny de koek op. Op zet 23 stond hij mat. Op bord 4 kon Frank Agter ook geen potten breken, wat hij ook probeerde. De strijd ging lange tijd gelijk op en in het ontstane Toreneindspel was het de tegenstander die als enige nog iets kon proberen. Met het aannemen van het remise aanbod werd nog even gewacht, maar toen de kust veilig bleek werden de handen geschud. Jos Vlaming had ook zijn dag niet. Hij speelde op bord 5 en had na 12 zetten al zo veel positioneel  mindere zetten gedaan dat hij in arren moede remise aanbood. Na een kwartier denken en overleg met zijn medespelers werd het remise aanbod aangenomen.  Roland Punt was het langst van allen bezig. Spelend op bord 6 wist hij een kwaliteitsoffer van de tegenstander te weerleggen en kwam gewonnen te staan. Op dat moment taxeerde ik nog hoopvol op een gelijk spel of een kleine winst. Indien de laatste 3 borden wisten te winnen en Frank van Tellingen kon het remise maken was het o.k. Nijpende tijdnood bij Roland zorgde er echter voor dat hij zijn voordeel grotendeels liet glippen en in het ontstane eindspel stond zijn Koning behoorlijk op de tocht. Dat zijn Koning over het bord werd gejaagd was nog tot daar aan toe, maar al Roland’s pionnen gingen er ook nog eens af en tegen zessen was het over en sluiten. Toen had Rob in een complexe stelling al een geniepigheidje over het hoofd gezien en kon gelijk opgeven. Dirk speelde een mooie wedstrijd en wist zijn tegenstander langzaam in de hoek te drijven. Net toen hij zijn spel kon bekronen ontglipte hem een mindere zet en na de tijdcontrole zat de winst er niet meer in.

Met deze nederlaag mag het beroep van teamleider van het 1e van De Waagtoren tot de zwaarste categorie in Nederland gerekend worden waar een leeftijd van 60 jaar het maximum haalbare is.

Gedetailleerde uitslag