Gehavend eerste wint ruim in Meppel

Zaterdag 17 december stond de 5e wedstrijd van het seizoen op het programma, tegen MSV. Liever tref je de Meppelaars in eigen huis, want linksom of rechtsom, je bent ruim 2 uur onderweg om de -overigens gezellige- speelgelegenheid te bereiken. Vanwege onwelwillend grondwater was de route via de Afsluitdijk (what’s in a name?) af te raden, zo besloten we in de voorbespreking. Maar voordat ik het besefte bevond ik me in Den Oever en was er geen weg meer terug. Ik kon de schuld van mijn bewustzijnsvernauwing niet toeschrijven aan de zangkunsten van Michaël, want die begon ons pas in Friesland op een serenade te trakteren. Maar gelukkig viel de tijdschade mee en stapten we stipt om 13 uur eetcafé De Beurs binnen. Jeroen en Jos hadden Google Maps wat minder scherp afgesteld en dwaalden eerst nog een kwartier door het Meppelse, maar toen ook zij achter het bord neerstreken, kon de zegetocht beginnen. Hoewel: het gepromoveerde MSV is weliswaar hekkensluiter in Klasse 1A, terwijl wij nog volop meedoen om de titel, maar toch mocht van onderschatting geen sprake zijn, temeer daar we gemankeerd waren door het ontbreken van Yong Hoon, Danny en Rob. Gelukkig vonden we in Vjeko, Michaël en Jeroen wel drie sterke invallers.

Op bord 1 onze GM, die met wit tegen Boris de Jonge vrij goed uit de opening leek te komen. Maar toen ik even later na wat bedenkelijke blikken der omstanders poolshoogte ging nemen, bleek zijn loper plots ingesloten en derhalve ten dode opgeschreven. Blunder of offer, that’s the question. Dimitri was niet heel eenduidig, maar neigde toch meer naar het eerste. Er was echter zeker ook compensatie te bespeuren in de vorm van een pion, een verkrampte zwarte stelling en een ratingoverwicht van ruim 350 punten.

Frank speelde op bord 2 tegen de Meppelse GM, Dennis de Vreugt. Tijdens de vorige ontmoeting, alweer jaren her, wist Frank deze tweestrijd te winnen, al speelde hij toen met wit. Ditmaal ging het minder voorspoedig. Hij kwam nooit echt lekker in de partij, al is dat uiteraard ook de verdienste van zijn opponent.

Op bord 3 speelde ik tegen Bas de Boer, die zich erg goed had voorbereid, zo begreep ik toen hij de eerste 11 zetten binnen no-time op het bord toverde. Dat wil zeggen, tussen mijn lange denken door. Toch ontstond er een stelling die ik wel prettig vond. Een pionoffer leidde tot initiatief op de damevleugel, maar het zou nog een lange dag worden.

Maaike speelde met zwart op bord 4 Maaike tegen Richard Berendsen, een sterke speler die in ronde 2 Jan Timman nog het nakijken gaf. Wit trachtte met kleine middelen een positioneel voordeel te realiseren, maar Maaike kwam ogenschijnlijk niet echt in de problemen, hoewel ook haar nog wat uren achter het bord te wachten stonden.

Meesterinvaller Vjeko speelde op bord 5 tegen een invaller hunnerzijds, die qua naam (Bart de Glopper) makkelijk had kunnen figureren in de Schaakavonturen van Buikje. Was dit het geval geweest, dan zou hij vast zijn neergezet als een stugge achterneef die het niet nodig vindt om stukken op de helft van de tegenstander te positioneren. Vjeko kreeg nagenoeg de vrije hand om de stelling van zwart op te blazen. Een regelmatige overwinning derhalve.

Michaël, die toch ook wel meesterinvaller genoemd mag worden, leek zijn kruit reeds in de auto te hebben verschoten, als bariton in het symfonische metal genre. Op het bord (6) kon hij zijn huid minder duur verkopen. Sterker nog, hij raakte het aan de straatstenen niet kwijt. Maar Michaël zou Michaël niet zijn (volgens de stadsomroeper was hij dat ook niet, maar Michael) als hij niet tot het bittere eind door zou vechten. De witspeler (Ferdinand Binnendijk) leverde echter geen half werk en hield het voordeel stevig vast.

Bord 7 was voor Daan. Aan mij de ondankbare taak om het totaal onleesbare notatieformulier te ontcijferen. Dat wil zeggen: in tijdnood (bij Daan doorgaans vanaf een zet of 10) is het totaal onleesbaar. Voor die tijd slechts ‘gewoon’ onleesbaar. Maar enige wederhoor leerde mij dat Daan prima uit de opening kwam, maar ‘vergat’ om zwart in te snoeren met 11.Pc4. Hierna speelde hij niet alleen tegen Andries Mellema en tegen de klok, maar ook tegen zichzelf. Zoveel tegenstand werd Daan uiteindelijk te veel.

Tycho mocht het na een uitstekend begin van het seizoen eens op een hoger bord proberen. En dat deed hij wederom met verve. Eigenlijk is het heel simpel. Gewoon gezonde zetten blijven doen. En toen de tactische fase aanbrak, stelde Tycho zijn tegenstander Fokke Jonkman voor te grote problemen.

Op bord 9 trad Jeroen aan tegen Rienk van den Berg. Hij kreeg een lekkere drukstelling, waarin hij ogenschijnlijk risicoloos op winst kon spelen. Zwart is druk doende op de koningsvleugel dicht te houden, waardoor wit wat kan ondernemen op de damevleugel. Normaal gesproken een kolfje naar Jeroens hand, maar de fysieke malheur slurpte alle energie uit hoofd en lichaam, waarna hij in het teambelang remise mocht spelen.

Jos vertoonde zijn kunsten ditmaal op bord 10, tegen Bas Dudink. Al snel kreeg hij de overhand en moest wit het hebben van opportunistisch piongekletter. Eén moment was Jos onoplettend, daarna gaf hij geen krimp meer.

Inmiddels werd het steeds duidelijker dat Michaël het onderspit zou delven. Hij hield het nog lang vol, maar moest toch buigen.
Zo stond het 4,5 – 3,5 voor ons en waren Maaike en ik nog bezig. Waar het lang gelijk op ging bij Maaike, overspeelde wit in het eindspel zijn hand enigszins (wellicht ook vanwege de stand op de overige borden), waardoor hij degene was die nauwkeurig moest spelen om het evenwicht te bewaren. Dat lukte, tot hij in onderstaande ‘zugzwang-achtige’ stelling het ogenschijnlijk wanhopige 50.g5? produceerde.

Dat bracht het matchpunt binnen! Alleen ikzelf speelde nog altijd op dat moment. In het middenspel kreeg ik de overhand en toen mijn pionnen dreigend richting de overkant marcheerden, zag mijn tegenstander zich genoodzaakt om zijn loper te offeren. In onderstaande stelling greep ik echter mis (ik had tijdens de partij al zo’n voorgevoel, aangezien zwart op deze manier wordt geholpen zijn pionnen te ruilen).

Om aan te geven hoe nauw het luistert: In onderstaande stelling, na 85… Ke8, geeft Stockfish 15 na mijn gespeelde 86.Tg7 0.00 aan, terwijl het na 86.Tf7 mat in 27 is. Voor de liefhebber verwijs ik naar eindspelnaslagwerken. Ik volsta met de constatering dat zwart na een blunder op zet 93 de handdoek in de ring moest gooien.

En zo togen we met 2 matchpunten en 6,5 bordpunt over donkere wegen huiswaarts. Omdat Caïssa ook won, blijven we tweede staan, maar de verschillen zijn klein. Op 13 februari is de volgende wedstrijd, tegen Philidor Leeuwarden.