Waagtoren n3 verliest van de Pion

Dit verslag is misschien mosterd na de maaltijd, want deze wedstrijd is al een paar weken geleden gespeeld, maar ik moest mijn frustratie over mijn partij nog van mij afschrijven. Met de Waagtoren n4j had ik al een keer tegen de Pion gespeeld. Die wedstrijd hadden we verloren. Daarom hoopte ik op een beter resultaat als invaller voor de Waagtoren n3. Helaas was mijn bijdrage mislukt en het team verloor ook nog.

De ellende begon bij Arie Boots op bord 8. Arie stond goed, maar deed iets fout en verloor. Daarna volgden remises van Martin Rep, Dick Bouma en Kiek Schouten.

Opmerkelijk was de remise van Gerrit Lemmen op bord 1 tegen Stephan Patternotte met een rating van 300 punten meer dan Gerrit. Volgens mij speelt Gerrit gewoon erg goed tegen sterke spelers. Zie ook zijn uitslagen in de interne competitie.

Theo Bakker maakte ook remise. Maar Frits Leenart verloor. We hadden dus al verloren.

Ondertussen speelde ik tegen Jan Koopman. Jan is een opmerkelijke speler. Hij speelt met wit en zwart altijd een of ander gambiet: het Albins tegengambiet 1.d4 d5 2.c4 e5, het Morra gambiet 1.e4 c5 2.d4 cxd4 3.c3 of het Wolga gambiet 1.d4 Pf6 2.c4 c5 3.d5 b5. Hij kent deze gambieten goed, want hij speelt ze altijd. Daarom is hij voor spelers, zoals ik, die niet alle gambieten kennen gevaarlijk. In deze partij ging het ook niet goed. Na 15 zetten had Jan al een ideale stelling vanuit het Morra gambiet. Ik had nog wel de gambietpion, maar mijn stukken op de damevleugel stonden elkaar in de weg en de opstelling met Lg7 op de koningsvleugel was ook niet goed (weet ik nu).

Spanning in schaakpartij is omgekeerd evenredig met niveau van spelers
Ik heb het al eens eerder beweerd: op ons niveau is schaken veel leuker dan op een hoger niveau! Indien een grootmeester na 15 zetten door slimme voorbereiding in een betere stelling is gekomen tegen een verder gelijkwaardige grootmeester, blijkt dat vaak al de beslissing te zijn zelfs als het daarna nog 40 zetten duurt om het voordeel realiseren. In de tweede klasse NHSB daarentegen is nog van alles mogelijk. In onderstaande partij wisselen de kansen voortdurend. We raakten allebei in vreselijke tijdnood en gaven elkaar telkens nieuwe kansen. Het bleef daarom spannend tot het einde en leuk voor de toeschouwers.

Het was natuurlijk vreselijk om zo te verliezen. Het toeval wilde dat Jan Koopman en ik een paar dagen later in Leiden in groep B van het Noteboomschaaktoernooi speelden. Bovendien hadden we na 3 ronden allebei 1,5 punten. Ik hoopte dat ik tegen Jan mocht spelen. Dat gebeurde niet in Leiden. Maar op 4 maart in Hoorn bij het Lente Veteranenkampioenschap van de NHSB kreeg ik mijn revanche. Ik speelde met wit tegen het Wolga gambiet van Jan. Zijn gambietpion kreeg hij niet terug en ik had na 30 zetten nog maar een kwartier bedenktijd over. Dankzij de 30 seconden erbij per zet bleef ik overeind en Jan gaf na 77 zetten op. U zult begrijpen dat ik heel blij was met die overwinning.