Dennis doet verslag

Het tweede moest deze ronde tegen het sterke Oud Zuylen, dat gemiddeld ruim meer dan 100 Elopunten per bord sterker is dan wij. Alex had al een week van te voren de opstelling rondgestuurd, wat handig was omdat de tegenstander met vaste opstellingen speelt, zodat iedereen zich er vast in kon verdiepen. Maar dat heeft hij geweten: Henri wou meteen niet meer op bord 1 omdat daar een heel sterke speler zit, en Bert vond het gezien zijn vorm beter om helemaal niet mee te spelen. Dennis werd ingeschat als degene met nog de meeste kansen op bord 1, en Shannon speelde in plaats van Bert. Uiteindelijk kon Dirk ook niet meespelen, en viel Ton ook nog in, al vroeg hij daar een hoge prijs voor: hij wilde alleen als hij met wit zou spelen.

Alex kwam ons op tijd ophalen, en zette Shannon, Maaike en Dennis alvast af bij de speelzaal terwijl hij zelf een parkeerplaats ging zoeken. Toen deze jeugdspelers binnenkwamen werden we allerhartelijkst begroet door de barvrouw: “Volgens mij zitten jullie hier helemaal verkeerd!” Maar al snel kwam de teamleider van de tegenstander aanlopen en vroeg of we kwamen schaken. Daarna legde hij van alles uit, zoals waar we konden roken…

Shannon en Maaike gingen wat zitten vluggeren, tot vermaak van de tegenstanders: “Ze vinden zichzelf zeker heel goed dat ze meteen op bord 1 denken te kunnen gaan zitten!” Ondertussen had Maaike al gezien waarom de barvrouw dacht dat we hier niet hoorden: de tegenstanders waren allemaal mannen met minstens 2 van de volgende kenmerken: oud, klein, dik en kaal. Daardoor kun je trouwens wel mooi het spel “Wie is het?” met dat team spelen. Ronald had kennelijk hetzelfde soort idee want hij zei na afloop tegen een tegenstander: “Jullie team zal niet snel de schoonheidsprijs winnen!”. Daar hadden ze geen moeite mee: “We zien er net als jullie inderdaad uit als echte schakers”. Omdat Shannon en ik toen in de buurt zaten, voegde hij daar snel aan toe: “behalve jullie 2 en je zusje natuurlijk!”.

Maar de tegenstanders waren wel allemaal heel aardig. Bij het inleidende praatje wilden ze wedden dat wij daar nooit waren geweest maar zij wel al vaak in Alkmaar en vervolgens werd gevraagd, of ze met deze tegenstanders wel net als normaal meteen 16 koffie konden bestellen. Maar Shannon en Maaike wilden thee, en toen was het hek van de dam. Daarna kwamen natuurlijk ook vragen om cappuccino, whiskey met ijs, enz. De stemming zat er dus al snel in, maar er moest natuurlijk ook nog geschaakt worden.

Dus over naar de partijen: Henri speelde een variant die hij een jaar of 20 jaar terug nog had bekeken, en waarvan hij nu dacht: “Het kan denk ik wel.” Dat klopte want hij won snel. Alex stond ook al snel goed, had na een half uur de winst al berekend, maar hield toen de spanning in de wedstrijd door iets anders te spelen.

Ronald en Shannon hadden beiden een tegenstander met een lagere rating dan zijzelf, maar bij hun ging het in de opening al mis, en ze verloren beiden vrij kansloos. Wim speelde een goede partij tegen een sterke tegenstander, had remise in handen, maar liet zich toen denk ik in verwarring brengen door het roze Hawaii-shirt met paarse bloemen van zijn tegenstander en verloor ook. De tegenstander van Ton was duidelijk wat sterker dan onze invaller, en boekte een regelmatige overwinning. Toen stonden we dus 4-1 achter en had Alex ondertussen ergens een stuk verloren, maar stonden Dennis en Maaike beter, al had Henri dat laatste totaal niet door: “Ze staat gewoon een pion achter en heeft daar helemaal niks voor!”

Dennis speelde een goede partij tegen Jaap van de Tuuk (2234): behalve door een SMSje tijdens de partij van zijn vriendin hoe het ging met schaken kwam hij niet in gevaar. Gelukkig stond zijn telefoon uit. De tegenstander overzag een truc, kreeg daardoor een slechte pionstructuur en Dennis won 2 pionnen. In het eindspel wou hij zijn paard redden in plaats van met zijn pionnen op te stomen, en het liep toch nog remise. Toen stond het 4.5-1.5 en kon ook Alex opgeven.

Daarna begon het lange wachten op Maaike. De tegenstander van Shannon kwam bij ons in de analyseruimte constant verslag uitbrengen: “door een pionoffer heeft ze groot voordeel gekregen”, “ze staat huizenhoog gewonnen”, “ze heeft een fout gemaakt”, enz. Dat klopte allemaal goed. Toen ze de fout had gemaakt stond ze duidelijk minder, maar besloot toen de tegenstander remise aanbood toch om daar een half uur over na te denken. Dit tot ongenoegen van Dennis die naar huis wou, en vooral de barvrouw die ook nog ergens anders heen moest. Toen speelde ze nog tot bijna 7 uur verder ook! Ze leek te gaan verliezen, maar had het goed berekend, en bij haar laatste zet begon de tegenstander opeens heel moeilijk te kijken, tot groot vermaak van zijn teamgenoten: remise.

De wedstrijd eindigde dus in 6-2, en omdat Woerden helaas verloor van VAS 2 wordt het moeilijk om ons te handhaven. Maar met 2 keer winnen kan het nog wel. Op Facebook werd door een speler van Zukertort 2 al gezegd zat zij gister kampioen zijn geworden door van BSG 2 te winnen. Dat klopt alleen als ze daarbij ingecalculeerd hebben dat wij de volgende keer van BSG 2 gaan winnen. En dat kan natuurlijk, nu die toch niet meer in het kampioenschap zullen geloven. Dus volgende keer gaan we laten zien, dat we niet onderaan staan omdat we de zwakste zijn, of de laagste rating hebben, maar alleen maar omdat we tot nu toe te weinig punten hebben gehaald!