Afkraakschaak

Na de partij voegde Wim me de toch ietwat prikkelende opmerking toe ‘dus je kunt ook winnen, als je de opening niet kent’. Nu vind ik persoonlijk de opening een interessante fase van de partij, maar schaken is vroeg of laat improviseren. Partijen worden ook zelden beslist doordat een speler de openingstheorie beter beheerst, maar veel vaker door tactische wendingen, een beter inzicht in het middenspel of gewoon een betere techniek.
De bijgevoegde partij is overigens wel de slechtste die ik tot nu toe in 2013 speelde -merkwaardig. De zin was er, de tijd (vakantie), te ontspannen zijn is ook niet goed wellicht. Het vreemde van slechte vorm van de dag is juist dat je niet de diepere zaken, maar eenvoudige wendingen overziet (één of twee zetten diep). En deze partij was daar weer een lichtend voorbeeld van. In het kader van afkraakschaak, wil ik u het geknoei niet onthouden – hoewel deze partij het best in de krochten van de Hades kan verdwijnen en wie haar aanschouwt er goed aan doet, het water van de Lethe te drinken.