Het Derde geplet

Dat we het tegen ZSC-Saende 2 moeilijk zouden krijgen wisten we, maar dat we met 7-1 het schip in zouden gaan had ik toch niet verwacht. Wekenlange schaakvoorbereiding, gezamenlijke retraites, outdoor-activiteiten, het heeft allemaal niet tot het gewenste resultaat geleid. Wat kunnen we nog meer doen om wel tot een overwinning te komen? Met dit team moeten toch, ondanks de gelimiteerde schaakcapaciteiten, grote prestaties kunnen worden geleverd ! We hebben nog 6 rondes om het te laten zien.

We waren tegen ZSC-Saende 2 op oorlogssterkte. Dat hield wel in, dat we gemiddeld een dikke 150 ratingpunten minder achter de borden brachten. Mag voor ons eigenlijk geen probleem zijn, maar was het dit keer wel.
Marten Coerts en John Leek speelden remise, samen een punt en daar bleef het bij. Marten’s tegenstander kwam ruim te laat en bood al op de 9e zet remise aan. Marten voelde daar wel voor en op dat moment was er niets tegen om het bod te accepteren. John’s remise was andere koek, hij speelde een sterke partij en stond in het middenspel duidelijk beter. Hij wist echter geen winnende voortzetting te vinden en moest uiteindelijk in remise berusten.
Onze overige krijgers verloren. Jan Ens ,Leo van Steenoven en Ronald Groot werden kansloos overspeeld. Rob Freer en Léonard Haakman hielden de stand op het bord lang ongeveer gelijk, maar moesten tenslotte toch buigen voor superieure techniek van hun tegenstanders. Johan Plooijer tenslotte verloor een interessante partij waarin hij enige zetten de mogelijkheid had om met een paardoffer een op het eerste gezicht kansrijke aanval op de vijandelijke koning in te zetten. Hij wachtte lang en toen hij het paard uiteindelijk, ook enigszins uit nood geboren, offerde, kon zijn tegenstander de aanval gemakkelijk afslaan. Of een eerder offer tot een beter resultaat zou hebben geleid zal een nadere analyse moeten uitwijzen.

Zeven-Éen verlies, dat gaat volgende keer dus beter.

Frits Leenart