Zandvoort over de knie in Santpoort

De uitwedstrijd tegen Chess Society Zandvoort stond gepland voor vrijdag 24 maart. Juist: tegelijk met de eerste ronde van het ASK. Maar de Zandvoorters waren zo vriendelijk om de wedstrijd -op ons verzoek- te verzetten naar dinsdag 28 maart, op de clubavond van S.V. Santpoort. Zo konden wij gewoon met ons basisteam aantreden (Michaël is door het wegvallen van Ronald inmiddels ook zo goed als basisspeler) voor de wedstrijd die misschien wel de boeken in zal gaan als kampioenswedstrijd. Zekerheid hieromtrent hebben we na donderdagavond pas, als onze enige overgebleven concurrent aantreedt tegen De Wijker Toren. We stonden voorafgaande aan de ontmoeting met CS Zandvoort immers 2 punten los van Kennemer Combinatie met ieder nog twee wedstrijden voor de boeg.

Op papier hadden we deze dinsdag flink de overhand, maar op de borden was daar een tijd lang niet veel van terug te zien.

Danny had een ingewikkelde stelling op bord 1. Hij offerde noodgedwongen twee stukken voor een toren en dat leek op het eerste gezicht niet genoeg.

Op bord 2 verdedigde Michaël zijn 100% score, tegen Chris van Bockel. Vroeg in het middelspel sloeg hij een pion op c4 die wit nimmer meer terugzag. Al vrij snel had ik hier wel een puntje voor ons ingecalculeerd.

Ik speelde op bord 3 tegen Rob de Roode een rustige opening, waar mijn spel gericht was tegen twee hangende zwarte pionnen. Om te ontkomen aan de druk, marcheerden deze echter steeds een stukje vooruit, waardoor het oppassen was dat de zwarte zwaktes niet konden worden opgelost, of zelfs zouden uitgroeien tot wapens.

Op bord 4 kwam Gerard met zwart ogenschijnlijk niet in de problemen, maar het was moeilijk te zien op welke manier er meer dan een halfje in zou zitten.

Jos kreeg op bord 5 reeds na een zet of 8 een pion cadeau op e6, maar dat maakte hem wellicht wat nonchalant, want enkele zetten later leek zwart opeens toch behoorlijk wat compensatie te hebben in de vorm van actief stukkenspel en druk tegen de koningsstelling.

Peter H. speelde met zwart op bord 6 tegen Olaf Cliteur. Met een vrij gesloten pionnenstructuur ging de partij gelijk op.

Peter K. kwam goed uit de opening en leek op weg om zijn tegenstander weg te drukken. Tot hij een pionnetje offerde, maar zich verkeek op het zwarte tegenspel dat daarmee van de grond kwam. Van ellende moest hij nog een pion geven om groter onheil te voorkomen. Zo stond hij even later verloren.

Ruud speelde op bord 8 een scherpe partij met wederzijdse dreigingen. Het zag er voor beiden gevaarlijk uit, maar Ruud speelde het behoorlijk nauwkeurig en leek de controle over stelling niet te verliezen. Maar de winst zou zeker geen a-b-c’tje zijn.

Op dat moment kreeg Gerard een remiseaanbod. Ik gaf hem mee dat het nog allerminst duidelijk was op de andere borden, dus indien hij nog enige kans zag, dan graag doorspelen. Maar nauwelijks 5 minuten later werd alsnog de vrede getekend, aangezien er echt geen muziek meer in de stelling zat.
Vanaf dat moment gingen echter vrijwel alle seinen op groen.

Michaël won inderdaad. Langzaam maar zeker dirigeerde hij zijn stukken richting de witte koning, waarna de vele dreigingen zijn tegenstander dermate veel tijd kostten dat hij door zijn vlag ging.

Peter H. werd in het zadel geholpen door zijn tegenstander en won een kwaliteit, waarna het pleit snel beslecht was.

Jos won eveneens. Zijn opponent speelde zijn stukken naar onhandige velden, waarna er van de compensatie niets meer over was en het materiële overwicht kon worden uitgebouwd.

Ruuds aanval was net wat sneller dan die van zijn tegenstander. Hij joeg de witte koning naar onherbergzame oorden, waarna hij hem definitief het zwijgen oplegde.

Peter K. belandde in een compleet verloren dubbel toreneindspel, maar had wat geluk dat de zwartspeler enkele malen een eenvoudige winst liet liggen, waarna Peter kon vluchten in de remisehaven.

Mijn tegenstander speelde aanvankelijk goed, maar ging op zet 21 in de fout (zie partij), waarna ik het betrekkelijk eenvoudig kon afmaken.

Danny’s tegenstander overzag ten slotte de complicaties niet meer en onze kopman ging erop en erover. Verre van correct, maar wel een vermakelijk potje, zie onder.

En zo kwam er toch nog een afgetekende 1-7 op het scorebord. De derde zevenklapper op rij. Voetballers leren in de mediatraining dat iedere vraag over het naderende kampioenschap dient te worden beantwoord met iets als: ‘Het seizoen duurt nog lang’ of: ‘Er kan nog van alles gebeuren’. Maar ik ben wars van mediatraining. We worden gewoon kampioen. Als het niet donderdag is, dan wel 11 april, als HWP Haarlem op bezoek komt.