Halve victorie in Haarlem

Ontzetting in Haarlem

8 oktober, de dag dat Alkmaar in 1573 victorie kraaide, stond er 449 jaar na dato een massakamp tussen Haarlem en Alkmaar op het programma. Dit liep zeer gunstig af voor de onzen, maar dat leest u ongetwijfeld in alle andere verslagen. Ik beperk me tot de verrichtingen van het eerste. Met de smadelijke 3,5-6,5 nederlaag van vorig seizoen nog in het achterhoofd (nou ja, ver weg dan; ik moest het opzoeken) togen we met z’n negenen richting het welbekende denksportcentrum aan de Spaardamseweg. Maar het eerste speelt toch met 10 man? hoor ik u denken. Dat is zeker juist. Want ook nu Daan was verhinderd lukte het ons uiteraard om zijn plek op te vullen. En dat zonder een beroep te doen op het tweede, wat een weelde! Om klokslag 13 uur werden de klokken in werking gezet. Michaël was op dat moment nog volop bezig met zijn sight seeing tour door Haarlem. Om 13u30 kwam het bericht dat hij zich om volstrekt onduidelijke redenen in de Gibraltarstraat (Haarlem west) zou ophouden. De tijd tikte langzaam weg in het nadeel van onze elite-invaller en menig Waagtorenaar keek hoofdschuddend op zijn horloge. Zoals bekend wordt de partij verloren verklaard als men een uur na het aanvangstijdstip nog niet achter het bord zit. Toen ik aan de bar stond om 13.59 uur hoorde ik in de verte een soort tsunami aankomen. Jos fungeerde als haas voor Usain van Liempt, die met wapperende manen en klapperende longen de speelzaal binnen stormde. En toen waren we met 10.

Danny speelde ondertussen aan bord 1 tegen Bart Gijswijt, en dat was niet voor het eerst. Je zou bijna vergeten dat hij een jaartje ertussenuit is geweest. Danny speelde nauwkeurig. In een vroeg stadium werden de dames geruild en verkreeg hij ruimtevoordeel. Zijn stukken stonden net wat beter, de koning wat veiliger. Al met al een goed recept om de vis op het droge te krijgen. En na wat kruiden en marinade was het zover. Een tevreden Danny stelde achteraf dat het een tijd terug was dat hij een goede partij speelde tegen een sterke tegenstander.

Yong Hoon speelde aan bord 2 evenals vorig seizoen tegen Jaap de Jager. Ogenschijnlijk kwam hij zonder veel problemen uit de opening. Vanaf de zijlijn leek wit niet eenvoudig de solide zwarte stelling te kunnen aantasten. Yong Hoon was echter iets te optimistisch over zijn kansen en trok zelf ten aanval. Daarmee overspeelde hij zijn hand en met simpele zetten kreeg wit alsnog initiatief. Dit gaf hij niet meer uit handen, waardoor onze vice-kopman zich misnoegd op wat vluggertjes stortte in de analyseruimte.

Dimitri speelde op bord 3 tegen de immer solide Babak Tondivar. Maar ja, solide of niet, er staat geen GM voor zijn naam, dus leek het kleine voordeeltje waarmee Dimitri uit de opening kwam de opmaat naar een overwinning. Na de nodige afwikkeling kon wit een gunstig eindspel ingaan, maar in plaats daarvan voltrok zich een luchtspiegeling aan het oog van Dimitri. GM’s zijn ook maar mensen, zo bleek toen hij na afloop bekende een niet bestaand mat in 1 voor ogen te hebben gehad. In plaats daarvan moest hij in z’n achteruit. Kort voor het einde miste Tondivar zelfs nog een kans op de winst, waarna de vrede werd getekend.

Bord 4 was voor Frank van Tellingen, tegen Collin Boelhouwer. Door vroegtijdig afwijken van wit kwam hij niet in zijn favoriete opening. Er was echter ook niet bijster veel aan de hand. Toch koos Frank een paar maal voor een wat ongelukkige zet, waardoor hij eigenlijk zichzelf in de nesten werkte. Wit sloeg nog even een gratis pion af, maar toen even later een kwaliteit cadeau werd gedaan, pakte hij het buitenkansje wel aan. Frank sprak over de slechtste partij sinds Frankheugenis, of iets in die trant.

Ik speelde zelf aan bod 5 tegen Indra Polak. De afgelopen jaren was hij een soort angstgegner en haalde telkens het slechtste spel in me naar boven. Deze keer was het dus zaak om extra geconcentreerd te zijn. Vanaf het begin stond de stelling me zeer aan en met elke zet voelde ik me comfortabeler. Het werd tegelijkertijd ook ingewikkelder en dan zit -zeker bij mij- een flater in een klein hoekje. Mijn anaalplug was echter goed opgeladen deze keer, waardoor ik het met strakke hand richting de winst voerde en de Polakvloek verbrak.

Maaike speelde op bord 6 tegen Richard Duijn, die voor de derde KNSB-wedstrijd achtereen  aantrad tegen een dame, wat niet alledaags is, aangezien er maar 4 vrouwen in de hele klasse spelen. Maaike kreeg te maken met wat onconventioneel openingsspel van wit. Lange tijd leek het gelijk op te gaan, maar in het late middenspel kreeg wit wat initiatief toen zijn torens de stelling dreigden binnen te dringen. Maaike meende een kwaliteit te moeten offeren, maar kreeg niet de compensatie die ze voor ogen had gehad. Ze probeerde het nog lang, maar het was net niet voldoende om aan een nederlaag te ontkomen.

Rob kreeg op bord tegen Tim Mazajchik ook te maken met creatief openingsspel, al leek zwart het wel te kennen. Rob leek flink overwicht te hebben, maar wellicht kwam dat doordat ik nul zetten diep rekende. Na een gedwongen dameruil bleef er bij nader inzien niet veel voordeel over en werd tot een puntendeling besloten.

Op bord 8  speelde Jos tegen een jeugdige opponent en na vorige week vrijdag (KC N1- WT N1) weten we dat dit een gevaarlijke paring is. Ditmaal speelde zijn tegenstander echter heel behoorlijk en hoefde Jos zich niet op te winden over de abominabele zetten die hij kreeg voorgeschoteld. Van de partij heb ik eerlijk gezegd niet heel veel meegekregen, maar het leek van begin tot eind redelijk in evenwicht. Remise kwam derhalve niet als een verrassing.

Onze hazewindhond was neergestreken op bord 9 tegen Rob Duijn. Het kleine uur tijdachterstand liep hij met rasse schreden in en daarbij kreeg hij een goede stelling op de koop toe. Dameruil in het vroege middenspel vergrootte het voordeel en toen Michaël zijn tegenstander in tijd voorbij stak, won hij een kwaliteit. Hoewel er nog wel wat haken en ogen aan de winstvoering zaten, speelde hij het gedecideerd uit.

Op bord 10 speelde Tycho tegen Jan-Willem van Prooijen. Langzaam maar zeker worden de openingen erin geslepen bij Tycho en met veel vertrouwen bleef hij vrij eenvoudig op de been. Steeds meer stukken verdwenen in de doos, maar dat gold gelukkig voor beiden. Ze speelden door tot er echt niets meer inzat. Een solide remise dus van onze benjamin, wat een puike prestatie is tegen een witspeler met bijna 350 Elo-punten meer achter zijn naam.

En dus werd Haarlem niet ontzet, maar was 5-5 een terechte uitslag met twee teams die aan elkaar gewaagd waren.