Peter van Diepen

Senioren kunnen leren van jeugd

Enigszins beschaamd moet ik toegeven dat het allemaal anders is dan je in het algemeen verwacht. Oudere schakers denken langer na dan jeugdspelers, weten uit ervaring dat je niet snel moet zetten, en zo voort. Maar uit de praktijk van de Waagtoren n4j tegen Het Witte Paard n1 blijkt het omgekeerde.

Waagtoren n4j moest met 2 invallers spelen, omdat Marit de Boer en Daan de Vetten niet mee konden doen. De invallers André Bremmers en Karel Beentjes kwamen van de senioren, omdat het andere jeugdteam ook moest spelen. Karel en André waren snel klaar met 2 nullen. En die ene nepjeugdspeler speelde veel te snel.

Misschien had Max Bookelman moeten spelen in plaats van André op bord 3 of Peter op 5 of Karel op bord 6. Nu kreeg Max zonder te spelen een reglementair punt, omdat het Witte Paard voor bord 2 geen speler had. Ik weet zeker dat Max het beter had gedaan. Zie de vorige wedstrijden. Maar vooral omdat Max altijd maar dan ook echt altijd veel langzamer speelt dan André, Karel of ik. Ja, wij senioren kunnen veel leren van deze jeugdspelers! Zij hebben goed geleerd om rustig alle zetten en tegenzetten te bekijken (ook in tijdnood), zodat ze minder fouten maken, scherper spelen, en zo voort.

Nu stonden we dus al 1 – 3 achter en moesten de jeugdspelers de schade van de senioren proberen te herstellen.

Milan de Boer op bord 8 had kansen, maar kon helaas geen ijzer met handen breken. Die partij werd remise.

Max Hooijmans was de held van de avond. In het eindspel kwam hij een paard achter, maar terwijl zijn tegenstander in het centrum en op de koningsvleugel pionnen veroverde, forceerde Max een vrijpion op de a-lijn. Die liep heel hard, zodat zijn tegenstander zijn extra paard moest inleveren. Max kwam zo weer eens in een toreneindspel en won!

Chaim Bookelman liet zien hoe je moet vechten. Altijd zoeken naar tegenkansen, doorgaan tot de laatste seconden, een zet doen voor 10 seconden extra en dit alles ook in slechte stellingen. Zijn tegenstander op bord 1 André Meester (1863) hield echter de controle en won.

Luuk van Steenoven speelde tegen een ouwe rot op bord 4 Jan Rot (1766). Het eindspel was bijzonder spannend en Luuk bleef het sterk spelen tot het einde. Waarschijnlijk had hij ergens kansen. Ze speelden door tot alleen de koningen overbleven. Remise.

Eindstand 3 – 5 voor het Witte Paard

Leave A Comment