Frank van Tellingen

Niet in onze Sas

By Published On: 16 maart 2018Categorieën: De Waagtoren 1 (2017-2018), VerslagenViews: 21512s Reacties on Niet in onze Sas

In het verre zuiden, je zou bijna denken dat het in Vlaanderen ligt, ligt Sas van Gent. Boven de plaatselijke drankwinkel – tactische locatie – speelt de plaatselijke club. Wat heet. Het 1e team strijdt om het kampioenschap van de 1e klasse, het tweede team daarentegen bungelde ergens onderaan in klasse 2C en had een niet al te indrukwekkende line-up aan de lagere borden. Daarnaast schijnen er allerlei voormalige natives mee te doen die stad en land afreizen (Amersfoort, Zaandam etc.) om mee te mogen doen voor Sas van Gent 2. Dat is nog eens clubliefde, dat is nog eens ‘binding’ met een club hebben, niet waar?

Daarom waren we, ondanks onze 3 invallers, nogal optimistisch over de uitslag. Het viel anders uit.

Een korte blik op de partijen. Danny probeerde lange tijd iets te maken van een redelijk gelijk middenspel tegen zijn 2300-tegenstander (die overigens een paar jaar geleden nog 1600 mocht noteren). Tegen onze verwachtingen in bleek deze geen verstopt device te hebben met een draaiende engine, maar wel redelijk te kunnen schaken. Remise was een logische uitslag. Aan mijn bord ging het aanvankelijk voorspoediger. Tegen de Belgische FM Deleyn (nu wel wat minder goed dan destijds) stond na een zet of 10 de “voorbereiding” op het bord (mocht geen naam hebben) en al snel stond zwart overwegend. Wat er toen gebeurde herinnerde aan de partij Wilschut – FvT (tegen Voorschoten), waarin ik erin slaagde om een eindspel met torenpaar, loperpaar en pluspion vakkundig te doen veranderen in een eindspel waarin de tegenstander een sterke vrijpion had, de pluspion onbetekenend was en de loper er eentje was waar die tegen zijn pionnen aan gluurde. Het afmaken van goede stellingen…mijn tegenstander had het punt blijkbaar al geteld (en wel redelijk terecht), miste ook hier en daar wat en uiteindelijk was remise de terechte uitslag van deze technische mishandeling.

Andere Frank probeerde op zijn gebruikelijke wijze de tegenstander onder druk te zetten, overzag iets en moest ook alle zeilen bijzetten om er een halfje uit te peuren. Niets aan de topborden. Rob kwam goed te staan – in de analyse wist zijn tegenstander aan alle goede varianten voor Rob het predicaat “onduidelijk” geplakt – maar mede door het overmatige tijdgebruik was het eindresultaat een 0. Daan was in wederom een nieuw nieuwtje aan het uitvinden in zijn vertrouwde systemen. Aangezien zijn tegenstander niet met een goed plan kwam om tegenspel te scheppen, was Daan de eerste die zijn partij redelijk overtuigend wist te winnen.

Dan over naar de invallers. Het zag er veelbelovend uit. Shannon deed wat onhandige zetjes in de opening, investeerde veel tijd, maar het zat mee. De tegenstander had wellicht iets teveel halma gespeeld, hij had enige moeite met het verplaatsen van stukken over een afstand van meer dan twee velden. Uiteindelijk leidde zoveel geschuif tot een mooi en verdiend half punt voor onze invalster. Op 7 speelde Jan. In de opening had hij het een tikje lastig, probeerde klaarblijkelijk zo snel mogelijk alle stukken te ruilen, maar stond na 20 zetten zeker niet minder. Onderweg ging er helaas wel een kostbare pion verloren en daarmee ook de partij. Iets vergelijkbaars overkwam Klaasjan. Zijn tegenstander vermeldde in zijn verslag dat hij ‘met kleine zetjes’ de partij naar zich toetrok. Niets is minder waar. Bij zichtbaar gebrek aan welke theoretische kennis dan ook stond wit al snel passief, had ruimtegebrek en het enige wat er aan ontbrak was het vinden van het juiste plan voor zwart om wit terecht af te straffen voor zijn naïviteit. Ondanks een serie missers (merk op: schaken is niet zoals dammen. Als er iets aangevallen staat, hoeft het niet gedekt te worden), wist de witspeler met zijn kleine zetten toch af te wikkelen naar een veel slechter eindspel, ware het niet dat Klaasjan helaas een laatste passieve zet (blunder) afgestraft zag worden, waarna het zelfs voor deze witspeler niet moeilijk meer was.
Een nederlaag, desondanks was het erna nog lang gezellig bij de plaatselijke Chinees (de cola was lekker). We moeten nog wel ergens een puntje uit de laatste twee wedstrijden halen, anders wordt het nog erg spannend onderaan.

 

2 Comments

  1. drulovic
    drulovic 19 maart 2018 at 11:38

    Ehm, ben ik de andere Frank? Mijn tegenstander moest alle zeilen bijzetten en maakte dankbaar gebruik van een fout waardoor ik om 18.30u pardoes een pion weggaf in een eindspel paard+ 3 pionnen tegen loper en 2 pionnen.

  2. Frank van Tellingen
    Frank van Tellingen 19 maart 2018 at 22:06

    Nee excuus, je hebt gelijk, ik meende dat je in het middenspel wat onnauwkeurigheden in de partij had.
    Dat eindspelletje was wel zonde inderdaad.

Leave A Comment