Amaurosis Schachista

Na een gedegen onderzoek, waarbij de spelers werden gedwongen wangslijm af te staan, ben ik toch achter de oorzaak gekomen van het debacle van zaterdag jongstleden. Toen ik vorig jaar al een optie nam op een zaal kon ik niet bevroeden dat voetbalstadions een haard van besmetting vormen. Ik had gewaarschuwd kunnen zijn door de belabberde toestand van het Nederlandse voetbal maar ik verkeerde in de onjuiste veronderstelling dat schakers hier immuun voor waren. Zaterdag bewees anders, de kernploeg ging in zijn geheel onderuit, alleen Maaike en de 2 invallers wisten zich te onttrekken aan de malaise.

Van Maaike is het duidelijk, het vrouwenvoetbal floreert als nooit tevoren, mede doordat hier de munten niet voor de punten zorgen, nog niet tenminste en de invallers draaien tekort mee om het virus, want dat is het, opgelopen te hebben. Onder wetenschappers is dit virus bekend als de bonte hond en zij onderscheiden 3 varianten. Frank Agter was een duidelijke exponent van de minst erge variant, bekend onder de naam ‘amaurosis schachistica chronica communis’. Hij meende in goede stelling wel een pionnetje te kunnen snoepen maar kwam er te laat achter dat hem dat een kwal kostte. Dit virus zorgt er ook voor dat je op de ingeslagen weg voort dendert en remise varianten uit de weg gaat. De vlag kon uit, halfstok. Frank van Tellingen heeft een zwaardere variant onder de leden, de ‘amaurosis schachistica acuti’ met als belangrijkste kenmerk het om zeep helpen van goede stellingen. Een vijandelijke vrijpion deed ook hier de vlag halfstok hangen.

De zwaarste en bijna ongeneeslijke variant, de ‘amaurosis schachistica totalis duplex benigna ridicula’ was te vinden bij Danny de Ruiter, Jos Vlaming en Rob Konijn. Ridicuul valt uit het latijn nog te distilleren en dat waren de partijen ook. Jos deed een centrumpion cadeau, had geen enkele compensatie en werd langzaam doch beslist weggeschoven. Danny meende wat capriolen te moeten uithalen op de damevleugel, nota bene na de lange rokade. De b lijn kwam open, de tegenstandster offerde een Loper en nadat de stofwolken waren opgetrokken stond hij een kwal achter en de vijandelijke vrijpion deed hem ook hier de das om. Rob kwam al op de 15e zet een pion voor, wist zich vervolgens geen raad met de ontstane stelling en gaf de tegenstander de gelegenheid in de partij terug te komen. Vlak voor de tijdcontrole werd een vol stuk verloren met hopeloze stelling. De vlag werd niet halfstok gehangen maar netjes over deze 3 borden gedrapeerd want de stellingen deden pijn aan de ogen.

Maaike kreeg een goede stelling maar kon aan herhaling van zetten niet ontkomen. Hebert deed het ook degelijk, kwam er niet door en moest met remise tevreden zijn. Peter tenslotte was de enige die op enig voordeel kon bogen. Na al een vrij vroeg remise aanbod te hebben afgeslagen wist hij een kwal te winnen en het eindspel van D+T tegen D+L zag er goed uit. De tegenstander, ook niet op zijn achterhoofd gevallen, offerde zijn Loper. Deze moest worden genomen wegens Dameverlies en toen was het eeuwig schaak. En aldus kwam een einde aan deze morbide middag.

Het belangrijkste symptoom van dit virus is het maken van blunders, schaakblindheid is de beste vertaling van de vreemde termen. Het is te hopen dat de wok voor voldoende antistoffen heeft gezorgd en dat zal a.s. dinsdag de 17e blijken als het Eerste voor de beker speelt tegen de oogspecialisten uit Schagen. Over blindheid gesproken.