Een duik in het verleden I

Wat is de beste partij die je ooit hebt gespeeld? Er zijn natuurlijk leuke herinneringen die naar boven komen. Een aardige combinatie, een redelijk gespeeld eindspel, een belangrijke partij voor het team, een tegenstander die huilend opgeeft en met schaken stopt etc.
Maar iemand die ooit van Robbert L. heeft verloren past wellicht meer bescheidenheid. De gelukkige ervaring om een foutloze partij te spelen tegen een fenomenaal goede tegenstander kennen wij – behalve Danny – natuurlijk – niet. Toch kwamen Wim en ik op het idee om de spelers van het eerste team eens te vragen naar hun beste partij en die te delen met de wereld.
Wim is te bescheiden om het spits af te bijten, daarom ga ik maar van start – en wellicht steken we zo nog wat van elkaar op.

Persoonlijk zijn er twee partijen waar ik wel redelijk tevreden over ben. De ene is uit 1994, het NK Jeugd t/m 16 jaar, waar ik in de eerste ronde tegen een kanshebber voor de titel moest aantreden als volstrekt onbekende buitenstaander. In die hoedanigheid was je eigenlijk gedoemd om met de kampioen van Drenthe onderaan te eindigen. De opening ging niet helemaal naar wens, uit nood offerde ik een pion en bij toeval bleek zwart over venijnige compensatie te beschikken. Natuurlijk kan deze partij de toets der kritiek niet weerstaan en het liefst zouden we onze (jeugd)partijen misschien volhangen met vraagtekens – toch heeft de partij met name emotionele waarde en het Morphy-achtige initiatief spreekt me ook wel aan. Recentere partijen zijn er natuurlijk ook, enkele tegen Jos kan ik me herinneren die heel aardig waren, hoewel Jos daar vast anders over denkt. Misschien is er één partij die redelijk gespeeld is, ondanks de overduidelijke fouten van de tegenstander. Omdat ik niet kan kiezen – laat ik ze allebei maar zien – en ik geef het stokje graag door aan Frank Agter of Jos om een goede jeugdpartij en een recente partij wereldkundig te maken.

Partij Dambacher-Van Tellingen
Partij Duijker-Van Tellingen