drulovic

Ongelijke strijd

By Published On: 22 februari 2023Categorieën: De Waagtoren N1 (2022-2023), VerslagenViews: 3360 Reacties on Ongelijke strijd

Waagtoren N1 – Krommenie N1

Op 22 februari was het alweer tijd voor de 6e wedstrijd van dit seizoen, tegen het laag geklasseerde Krommenie. Tot overmaat van ramp misten de Zaankanters ook nog eens een half team vanwege een venijnig virusje. Aan onze kant één late afmelding, van beoogd invalster Maaike, eveneens geveld door een griepje. Gelukkig vonden we in Ton een uitstekende stand-in.

Spoedig na aanvang van de wedstrijd werd ik door de teamleider van de opponent aangeschoten over mijn schrijfsel van de vorige editie, waarover in Krommenie en omstreken nog lang is nagepraat, onder het genot van brandende fakkels. Uit respect voor de tegenstander (en ter promotie van de zoekfunctie op de website) zal ik de link naar dit verslag achterwege laten, maar ik kan u verzekeren dat het gehele ledenbestand van de plaatselijke SC een duimpje omlaag zou hebben gegeven, als die functie toen reeds beschikbaar was.

Maar deze 21e februari viel er weinig tot niets te mopperen, hoe jammer dat soms ook is voor een schaakschrijver. Peter van Diepen geselde zijn balpen deze keer niet, de tegenstander van Jos noteerde keurig en offreerde hem zelfs geheel volgens de etiquette (voordat men de klok indrukt) een drankje, zodat ook vanuit die hoek geen driftbuien overdreven. Toch was mijn tegenstander, ondanks drie tussenliggende borden, klaarblijkelijk bevreesd voor onze voorzitter, aangezien hij uit voorzorg een aanbod voor een drankje geheel achterweg liet.

Maar wat valt er dan te zeggen over een vlekkeloze avond als deze? Dan moeten we het opeens over de partijen hebben, terwijl me daarvan de finesses zijn ontgaan, om het eufemistisch uit te drukken. Maar ik ben de kwaadste niet, dus zal ik een poging wagen.

Laten we dan meteen maar beginnen bij onze autodidact Ton, die op bord 4 een zeer gezonde opening op de mat legde en net iets langer nadacht dan de gemiddelde Abdulrashid Ayobi. Het legde hem geen windeieren. Hoewel op papier deze partij als het meest gelijkwaardig kon worden gezien, bleek de praktijk anders in elkaar te zitten. In het middelspel veroverde Ton een pion, om vervolgens vrijwel à tempo door te stoten naar een dame-eindspel waarin hij de ene na de andere pion oppeuzelde. Zwart vestigde zijn hoop volledig op het laatste overgebleven pionnetje, maar ondanks bijstand van de dame, kon Ton met enkele nauwkeurige zetjes zijn eigen grondsoldaten veel gestroomlijnder naar de overkant dirigeren. Een sterke overwining.

Hierna was het volgens mij Jos die een punt kon bijschrijven. Met een ratingoverwicht van ruim 500 punten mocht dit geen verrassing heten. Zover ik kon zien was het een regelmatige overwinning, hoewel zo’n simpel zinnetje altijd afbreuk doet aan de immense geestelijke arbeid die hiermee gepaard gaat.

Ondanks een bijna even groot krachtsverschil had Gerard het op bord 6 een stuk lastiger. Pas in een eindspel met ieder een dame, toren en wat pionnen, kon hij tactisch het verschil maken, doordat zwarts koning op de tocht stond.

Ondertussen had Peter op bord 5 in twee instanties het remiseaanbod van zijn tegenstander geaccepteerd. De eerste reflex om nog door te spelen werd al snel teniet gedaan door het besef dat geen lieve moer nog muziek in de stelling zou kunnen brengen.

Danny speelde naar eigen zeggen de slechtste partij in jaren en moest rond zet 10 al een pion geven om groter onheil te voorkomen. Het was aan het gebrek aan scherpte van tegenstander Chris de Saegher te danken dat Danny na veel vijven en zessen nog kon vluchten in een ongelijk lopereindspel en daarmee in de remisehaven.

Ruud had het op bord 8 lastiger dan de gemiddelde scorebordjournalist zou verwachten. In het middelspel won hij een pionnetje, maar zwart had behoorlijk tegenspel. Het paste allemaal net, volgens onze nestor, die het eindspel wel vakkundig uitschoof.

De enige andere Waagtorenaar -naast Ton- met een ratingoverwicht van (net iets) minder dan 100 punten was Michaël, op bord 2. Hij speelde zeker niet slecht, maar tegenstander Cor van Dongen bleef met vrij secuur spel goed op de been. Dat vergde echter wel een behoorlijke tijdsinvestering, wat hem uiteindelijk fataal zou worden. In tijdnood greep hij, in een lastige stelling, mis. Mogelijk dat hij met meer tijd op de klok een kansrijk (voor remise) kwaliteitsoffer zou hebben gezien, maar nu was het uit, na kwaliteits- en dubbel pionverlies.

Ik speelde op bord 3 tegen Neerlands bekendste kruiswoordpuzzelmaker. Dat hij ook een aardig potje kan schaken, bleek wel uit het verloop van de partij. Oké, het was niet heel vooruitstrevend wat wit etaleerde, maar ik zou als trainer van -pak hem beet- FC Volendam tegen Ajax ook niet va banque spelen. Nu wil ik mezelf natuurlijk niet vergelijken met Ajax, maar het gaat om het idee. Lang was de witte stelling solide en moest ik mijn hoop vestigen op een zwakke c3-pion en op mijn eeuwige optimisme (een pessimist zou overmoed zeggen). Maar in een maatschappij waar subjectiviteit hoogtij viert, ging ik er -ook na een remiseaanbod van wit- nog maar eens goed voor zitten (waarbij Stockfish mij overigens wel gelijk geeft, met een plusje dat continu schommelde tussen -0.3 en -0.6). De (relatieve) tijdnood die ontstond was daarbij niet in mijn nadeel, gelet op het verschil in rating (zo’n 400 punten) als in leeftijd (zo’n 40 jaar). Te elfder ure had ik de vis op het droge, waardoor de 7-1 eindstand een feit was.

Zo blijven we fier aan kop, met nog twee wedstrijden te gaan.

Leave A Comment