Tweede delft onderspit in Delft

Zaterdag 19 maart speelden we in Delft tegen koploper DSC2. Vanwege de dreigende degradatie door een groot gebrek aan zowel matchpunten als bordpunten was de opdracht duidelijk: de koploper verslaan met 8-0.

Vermoedelijk had onze tegenstander een soortgelijke missie, aangezien zij trachten terug te keren naar de Tweede Klasse waar ze in thuis horen.

Op de borden werd dan ook verwoed gestreden voor de punten.

Rob speelde in een soort Franse ruilvariant met een geïsoleerde pion in het centrum. Deze pion bood echter wel een sterk steunpunt voor het paard. Er werden veel stukken geruild en er bleef uiteindelijk een eindspel over met alleen pionnen en paarden. Rob hield zich knap staande in dit lastige eindspel en had misschien zelfs kunnen winnen met 47… Pe4 toen zijn tegenstander iets te veel risico nam (zie diagram).

Gerard speelde een Alapin met een paard dat met een omtrekkende beweging langs de rand van het bord naar het centrum bewoog.

Daarna spotte Gerard een zwakke plek op b7 en ging daarmee aan de slag. Toen een gemiste kans (17. a4 zie diagram).

In het eindspel zag het er nog lastig uit voor Gerard, maar hij maakte remise.

Helaas heeft de rest van ons geen punten kunnen scoren. Hoewel het er op veel borden best goed uitzag werd tegen het eind van de middag steeds duidelijker dat we het grote ratingverschil niet zouden kunnen overbruggen.

Ronald speelde heel sterk. Hij had een extra pion en daarvoor had tegenstander Ted Barendse natuurlijk wel compensatie. Vervolgens bouwde Ronald een mooie aanval op waarmee hij een groot voordeel had kunnen halen als hij, zoals hij ons in de auto terug naar huis vertelde, de winnende zet (27. Pg5) niet gemist had. Daarna liep het helemaal mis voor Ronald toen de zwarte dame in zijn stelling wist binnen te dringen.

Leonard, onze dappere invaller, kwam al snel in de problemen. Zijn tegenstander kreeg een sterk centrum en dus werd het een moeilijke partij. Zo moeilijk dat Leonard per ongeluk door zijn vlag ging.

Over de opening van Bert kan ik niets zeggen, die is top secret. Wel kan ik vertellen dat Bert, achter de zwarte stukken, last had van een achtergebleven pion op d6, waar de actieve torens van zijn tegenstander vervolgens druk op uitoefenden. Het enige witte stuk dat nog niet goed stond was het paard en daar werd al gauw verandering in gebracht door het paard helemaal naar de andere kant van het bord te manoeuvreren. Uiteindelijk gingen er wat pionnen verloren en was er geen houden meer aan.

Ton kwam goed te staan, maar moest toch zijn positie als topscoorder afstaan aan Gerard toen het op het laatste moment mis ging. Hoe dit heeft kunnen gebeuren zullen we wellicht nooit weten.

Dirk speelde een heuse Aljechin. Wat het idee is van die opening heb ik nooit begrepen. Het lijkt nog het meest op de tactiek van de verschroeide aarde: ruimte laten veroveren door je tegenstander, waardoor zijn manschappen teveel verspreid raken en dan je slag slaan. En zo gebeurde het ook, alleen waren het de manschappen van Dirk die hun coördinatie verloren.

Zelf kreeg ik Scandinavisch op het bord, maar dan met g6 en Lg7. Een vreemde opbouw en niet in mijn nadeel. Ik kwam dus goed uit de opening, maar verloor een pion. Gelukkig had ik voldoende compensatie. Ik had ook interessante aanvalskansen op de koning. Helaas maakte ik niet de beste keus, maar ik kwam in een ongeveer gelijkwaardig eindspel terecht. In tijdnood maakte ik een pijnlijke blunder waarna er niets meer van te brouwen viel. Nadat ook deze nul was genoteerd gingen we maar naar huis.

Een wedstrijd van gemiste kansen en een vrijwel zekere degradatie. Maar ook een spannende wedstrijd met mooie manoeuvres, een tactische trukendoos en pientere plannen. Een kleine troost in een tegenvallend schaakseizoen.