drulovic

De Waagtoren 1 – Utrecht 2: weer gelijk

Na de 4-4 tegen Caïssa 4 was het vlaggenschip van De Waagtoren vastberaden de punten tegen het tweede team van Utrecht in eigen huis te houden. Het feit dat we compleet waren, sterkte ons in de overtuiging dat het goed zou komen. Helaas zou het iets anders lopen. De wedstrijd verliep als volgt:

Rob mocht het op bord 2 proberen, als waardering voor de solide kracht die hij al jaren is. Na een Zuid-Europees begin koerste de partij op remise af. Beide spelers gaven geen krimp, waarna de vrede werd getekend. Weinig enerverend voor de neutrale toeschouwer, maar gezien het ratingoverwicht van de tegenstander geen verkeerde prestatie. ½-½

Frank 2 zat op zijn vertrouwde bord 1, hoewel hij voorafgaande aan de wedstrijd mededeelde dat schaken de afgelopen periode naar een lager plan was gedaald. Hij maakte zich vooral druk om zijn opponent. Vorig seizoen ontdeed deze zich in de kritieke fase van diens schoeisel, wat dermate indruk op Frank had gemaakt, dat hij de afgelopen weken veelvuldig badend in het zweet wakker werd. Wat het lot bepaalde, laat zich raden. In tegenstelling tot vorige keer was Frank ditmaal wel vanaf het begin bij de les. Na afloop bezigde hij termen als ‘briljante zet’ en ‘stellingsgeluk’, maar aangezien Frank een kleine onnauwkeurigheid pleegt aan te duiden als groteske blunder en iemand met tien ratingpunten minder dan hijzelf als volslagen onnozelaar, ga ik ervan uit dat het een regelmatige overwinning betrof. Met dank aan de Utrechtse Karel Beentjes, die zijn schoenen netjes aanhield.  1½-½

Henry verdedigde bord 3, zoals vertrouwd met de zwarte stukken. Al moet ik in de huidige tijd oppassen om de stukken zwart te noemen. Laten we ze ‘gekleurde krachten’ noemen. Henry voelde zich niet prettig in de ontstane stelling. In plaats van in zijn schulp te kruipen, offerde hij enkele knechten, maar de compensatie was ver te zoeken. Toen de aanval vakkundig was afgewend, gooide Henry de handdoek in de ring.  1½-1½

De laatste keer dat Daan met zwart speelde was hij ongeveer 1m32. En dat is heel lang geleden, zoals men kan inschatten. Tot verbazing van eenieder schudde hij op bord 5 echter de ene na de andere zet uit zijn mouw, waardoor zijn verlate tegenstander tegen een steeds grotere tijdsachterstand aankeek. Daan verklaarde na afloop dat hij op weg naar Alkmaar driftig zijn nieuwste openingsboek had doorgebladerd. Het was een exemplaar uit 1965, geschreven door ene M. Botwinnik, een verdienstelijk speler in zijn tijd. Toen de bestudeerde variant tot zijn grote verbazing op het bord kwam, kon hij zijn konijn ook nog uit de hoge hoed toveren: een verbetering van de patriarch. Daan speelde een puntgave pot en zette zijn tegenstander volledig klem, tegen de prijs van een schamel pionnetje. Op weg naar de overwinning vergat hij echter een zet, waarna wit zich uit de benarde situatie wist te bevrijden. Nadat Daans stelling aan alle kanten begon te kraken, liet zijn tegenstander de dame insluiten. Dat liet Daan zich geen twee keer zeggen. 2½-1½

Jeroen speelde op bord 6 tegen een jeugdige tegenstander, iets wat hem normaal gesproken wel is toevertrouwd. Ook nu leek het lange tijd de goede kant op te vallen, maar hij speelde naar eigen zeggen te wild. Na een misrekening leverde Jeroen een stuk in, waarna hij het punt aan zwart moest laten. Jeroen toonde zich een sportief verliezer en complimenteerde de jongeman met een prima partij. 2½-2½

Ik speelde zelf tegen een even jeugdige tegenstander op bord 4. Hoe vaak ik op die leeftijd heb willen stoppen met schaken, nadat ik voor de zoveelste keer door een oersaaie schuiver van het bord werd gezet, is niet te tellen. Toen ik de jongste telg van de gebroeders Dijkhuis tegenover me trof, voelde ik derhalve heel even medelijden, om vervolgens te gaan schaken als een 91-jarige man. Kleine tegenstander, kleine middelen. Ruud Adema zou van ellende in slaap zijn gesukkeld, maar ik was in mijn element. De zwartspeler ogenschijnlijk minder. Hij zette enkele stukken op wat ongebruikelijke plaatsen, waarna ik kon bogen op een klein voordeeltje. Dit werd echter naarmate de partij vorderde nauwelijks groter, mede door enkele actieve verdedigingsmanoeuvres, die het grote talent (13 jaar en al een rating van 2073) lieten doorschemeren. Toch speelde mijn stelling iets gemakkelijker, en ik kreeg na enkele kleine onnauwkeurigheden een vrijpion. Na het ruilen van de torens en lopers werd de kleine held door de dame naar de overkant begeleid. 3½-2½

Maaike speelde op bord 8 een voor haar bekende opening. De partij was nauwelijks gestart of ze sloopte de koningsstelling van haar opponent, waarna het schaap spoedig op het droge leek te worden gebracht. Een kwestie van enkele stukken naar de koningsvleugel brengen en klaar is Kees. Maaike koos echter een meer positionele aanpak. Hoewel de afwikkeling er kansrijk uitzag, bleek het winnen geen sinecure. De zwartspeler verdedigde zich taai en langzamerhand was het witte voordeel verdwenen als sneeuw voor de zon. Dat is vaak het moment waarop de speler zich vertwijfeld gaat afvragen waar het is misgegaan, wat de zetten niet ten goede komt. Zo ook bij Maaike. Het ging van kwaad tot erger, waarna er een hopeloze stelling overbleef. Net toen de laatste hoop leek te zijn vervlogen, blunderde zwart een volle toren weg. De grote hoeveelheid tijd die Maaike in de partij had gestopt werd in de slotfase echter node gemist. Maaike zag geen andere uitweg meer dan haar toren te geven om de twee verboden vrijpionnen op d3 en e3 onschadelijk te maken. Gezien het vlammende begin een teleurstelling, maar het getuigt van mentaliteit dat Maaike bleef vechten, met een belangrijk half punt als resultaat! 4-3

En dan Jos. Doorgaans opereert hij in het linkerrijtje, maar ditmaal was bord 7 het strijdtoneel. Jos speelde zoals we hem kennen. Opstomen met de pionnen op de damevleugel, de boel daar in beton gieten en vervolgens lang rokeren. De tegenstander had duidelijk geen flauw benul waar hij zijn stukken heen moest dirigeren, waarna onze nestor in een duidelijk gewonnen stelling belandde. Een zeldzame vlaag van verstandsverbijstering deed het bolwerk echter in één klap instorten. Jos zou Jos niet zijn geweest als hij niet nog lange tijd probeerde om het benodigde halfje te scoren, maar het mocht niet baten.

Zo eindigde de wedstrijd, evenals vorig seizoen, in 4-4. Er had meer ingezeten, maar aan het einde van de dag kan de uitslag nauwelijks onverdiend worden genoemd. Het positieve is dat we nog ongeslagen zijn. Minpuntje is dat we nog niet hebben gewonnen. Volgende keer dan maar, op 7 december tegen VAS. Met hulp van de 9e man moet het zeker lukken.

T De Waagtoren 2114 Utrecht 2 2061 4 4
1. Frank van Tellingen 2217 Arend van Oosten 2203 1 0
2. Rob Konijn 2051 FM Pieter Nieuwenhuis 2184 ½ ½
3. Henry Veneman 2146 Andre Bouwmeester 2137 0 1
4. Frank Agter 2125 Sven Dijkhuis 2073 1 0
5. Daan Geerke 2147 Meindert van der Linde 2094 1 0
6. Jeroen Smorenberg 2106 Sebastian Halfhide 1862 0 1
7. Jos Vlaming 2136 Harm Theo Wagenaar 1986 0 1
8. Maaike Keetman 1980 Pieter de Groot 1950 ½ ½

 

5 Comments

  1. Danny
    Danny 2 november 2013 at 23:46

    2e gewonnen met 4.5-3.5!!!

  2. Jan Poland
    Jan Poland 3 november 2013 at 12:43

    Tja, en Purmerend verloren

  3. TF
    TF 3 november 2013 at 13:54

    En Bennekom wint met 8-0 van Pallas 2

    Leuk verslag Frank! Ik zie dat jullie nog steeds kans hebben op promotie!

  4. Avatar
    Frits Leenart 3 november 2013 at 16:27

    Mooi verhaal Frank ! Dat schrijven gaat je goed af, nou nog een paar keer winst met het Eerste !

  5. Danny
    Danny 3 november 2013 at 17:43

    Dankje Jan wist ik nog niet.

Leave A Comment