Jos Vlaming

Alweer elfde editie van ASK van start

By Published On: 17 maart 2013Categorieën: ASK, VerslagenViews: 12496s Reacties on Alweer elfde editie van ASK van start

Met 61 deelnemers zijn we vrijdag 15 maart van start gegaan. Vorig jaar waren dat er nog 74 en die dertien man/vrouw maken nogal een verschil. Een hele rits spelers is afwezig, denk aan o.a. Frank Agter, Peter Hoekstra, Marten Coerts, Brian Mollenkamp. Er zijn echter ook een aantal nieuwe namen en ik hoop dat een ieder een succesvol toernooi zal hebben.

Het voordeel is dat alle deelnemers in één zaal passen en dat betekent dat de ruimte waar de bar zich bevind tevens als analyse- en napraatruimte kan dienen . Een verbetering ten opzichte van vorig jaar waar gedurende de avond opeens een aantal mensen overgeheveld moesten worden wat vaak nogal wat commotie veroorzaakte. Zolang de mensen die de partij nog even doornemen hun gekwelde kreten enigszins kunnen onderdrukken geeft het al met al een stuk minder geluidsoverlast. Tot nu toe heb ik alleen Dirk van der Meiden er bovenuit horen komen maar gezien het trieste karakter van zijn blunder viel het nog reuze mee.

Dirk was het die de aftrap verzorgde en ondanks het feit dat hij even zijn blaadje zoek was gebeurde dit snel en adequaat. Ik kan mij geen toernooi herinneren waarin de overgang van verwachtingsvol geroezemoes naar complete stilte alleen verstoord door het indrukken van de klokken (en natuurlijk her en der gezucht en gesteun, maar daar heb ik het maar niet meer over) zo snel verloopt. Even later was Dirk echter ook zijn boekie zoek. Vanuit de opening had hij niet veel weten te bereiken. Egbert van Oene was zijn tegenstander. Hij was gepromoveerd vorig jaar en op grond hiervan zou hij zich natuurlijk gevoeglijk moeten laten oppeuzelen door Dirk. In Egbert vonden wij echter de eerste promovendus die zich niet aan de reglementen van de Vereeniging  ter Bevordering van het Verorberen van Promovendi wenste te committeren.  Dit tot verbijstering van Dirk waarvan hij brullenderwijs  getuige deed toen het gruwelijke feit tot hem doorgedrongen was.

De 1e groep bestaat dit jaar slechts uit 15 man. Helemaal duidelijk is het mij allemaal nog niet. Is de indeling op grond van rating? Op grond  van de deelnemerslijst van vorig jaar? Hebben promovendi zich teruggetrokken of doen ze dit jaar niet mee, mede uit angst voor eerder genoemde Vereeniging?

Of gewoon een combinatie van deze factoren met een snufje improvisatie en een eetlepeltje voorkeursbehandeling?

Hoe dan ook, met 15 man zal het toernooi wat meer het karakter van een bijna gesloten groep gaan krijgen. Dat je met een verlies in de eerste ronde een tijdje in de luwte blijft is onwaarschijnlijk. In dit geval is mede door een paar verrassende uitslagen de kans groot dat je na verlies de volgende ronde tegen een nog sterkere speler mag  aantreden. Maakt het des te mooier zullen we maar denken en het maakt duidelijk dat de organisatie (Dirk van der Meiden, Ton Fasel en Roland Groot, -chapeau monsieurs-) mijn voorzichtige suggestie van vorig jaar om er gewoon om te loten radicaal van de hand wijst.

Danny de Ruiter,nog jong maar toch oud-kampioen, ving een Wolga gambiet van Shannon Vlaar (jong en aanstormend talent) rustig op en won eenvoudig mede door excessieve tijdsconsumptie van Shannon.

Dennis Keetman gaat gewoon door waar hij vorig jaar gestopt was: Op het ASK excelleren en goede partijen spelen en verrassingen verzorgen. De voor het eerst aan het ASK deelnemende Erik Schoehuijs wist het daverende karakter van de verrassing enigszins te dempen door het nog net remise te houden. IK mistte de finale maar hoorde later in de wandelgangen dat Dennis de winst heeft laten glippen.

Ook een verrassing aan bord drie. Ronald Groot offerde op f2 tegen Thomas Broek, oud-kampioen en heersend kampioen tegelijkertijd. Voor Ronald was het bekende kost uit de theorie. Thomas had zijn  huiswerk niet gedaan en kwam daardoor een pion achter. Een remisevoorstel van Ronald dorst hij daarom niet te weigeren.

Als we van iemand een verassing hadden verwacht was het wel van Wim Nieland tegen Hebert Perez Garcia. Deze keer brak Wim echter geen potten. Misschien was dat wel de verrassing.

Aan bord vijf nam ik het zelf op tegen Maaike Keetman. Jong en veelbelovend talent. De rommelige opening verliep niet goed voor haar. Ze miste kansen op beter en verloor een kwaliteit. Daar had de partij over moeten zijn maar nu kwam mijn grote talent naar boven: in gewonnen stellingen gaan twijfelen; beren, spoken en ander geestverschijningen gaan zien en volkomen onverklaarbare zetten gaan doen. Meestal wil ik ze dan de volgende zet weer terugdoen maar dat lukt dan al niet meer. De lijn is bezet, het veld verspeeld. Maaike groeide in de partij en had alleen de pech dat het objectief nog steeds verloren stond.  Ik vluchtte in een eenvoudig gewonnen toreneindspel maar wederom deed ik het anders dan mijn oorspronkelijke plan en bracht de winst in gevaar. Ten lange leste wikkelde ik af naar een gewonnen pionneneindspel dat ik na vijf zetten remise liet lopen. (wit: kd4, pionnen c5 en e4, zwart: Kf6, pion c6. Wit speelt e5 schaak. Als zwart Kc4 speelt is het remise. Speelt wit Ke3 ipv e5 speelt dan wint wit). Maaike greep door de tijdnood die kans niet en verloor dan toch nog. Direct, dat wil zeggen een picoseconde , ná de partij gaf Danny de Ruiter de mogelijkheid Kc4 voor zwart.  Ben je net bekomen van een enerverend  tijdnoodduel, je hartslag zit nog op de 150 en het zweet tussen je bilnaad is nog niet verdampt, komen ze met zo’n variant.  Toch wel mooi hoe snel men dan zout in de wonde kan wrijven, het liefst met een borstel harde haren. Ook Rob Freer werd slachtoffer van dit ramptoeristische genoegen: je mist mat in één Rob, had je dat niet gezien? (natuurlijk wel moet je dan gewoon zeggen, maar zo wil ik niet winnen).

Ik mag graag het schaakspel vergelijken met boetseren. Je creëert  iets:  je voegt wat toe, je haalt  wat weg. Je neemt beslissingen die in het eindresultaat soms niet terug te zien zijn of toch wel maar haast onmerkbaar. Net zoals boetseren is het een creatief proces waarvan de uitkomst ongewis is. Soms komt er een heel mooi beeldje tevoorschijn uit de klei, soms zet je het  weg te drogen en springen de scheuren erin omdat je het niet goed geconstrueerd hebt (gebruik nooit Rybkaklei). Een enkel beeld kun je na jaren nog steeds waarderen  en blijft een glimlach om de lippen brengen.

Andere mensen zouden een heel ander beeldje maken.

Heel veel beeldjes kun je maar beter gelijk weer in elkaar stampen, een vierkant van maken en met een duimafdruk met water wegzetten. Volgende keer beter.

Naast mij zag ik Gerard de Geus solliciteren naar erevoorzitter van de Vereeniging. Hij verorberde Ger Lemmen met smaak. Klachten over haren in het gerecht heb ik niet vernomen. Een vroege opstoot van het thematische  e5 was in de vierpionnenvariant van het Koningsindisch misplaatst. Had vervangen moeten worden door c5 . Zoals we Ger kennen vocht hij tot het bittere einde. Een smaak die hij terstond weg wist te spoelen met wat gerstenat.

In groep 2 een partij tussen Ton Fasel en Tijmen Grondhout die je even moet naspelen. Je gelooft je ogen niet. Zwart lijkt het helemaal voor mekaar te hebben en achter elkaar te winnen. Maar dan stokt het, Ton gooit er nog wat grapjes in en de winst lijkt niet meer vanzelfsprekend voor Tijmen. En dan een soepterrineachtige zet van zwart waardoor wit gewoon de volle toren en winst pakt. Drama in optima forma voor Tijmen. Business as usual voor Ton.

Mijn eigen boetseerwerkje nam me ondertussen zo in beslag dat ik verder weinig gevolgd heb. Nico Mak remiseerde met Jan Meringa.  Jan vermeed de scherpste varianten, daar had Nico hem vorig jaar mee verrast en waarschijnlijk heeft Jan nog geen remedie gevonden. Zoals hij het deed leek het mij erg goed voor wit. Of het was schijn , of Jan heeft wat gemist maar remise werd het.

Tussendoor kwam Robert Broertjes ook nog verhalen van een hele spannende remise. In wederzijdse tijdnood kon het alle kanten op maar werd toch de vrede getekend. Zie de partij.

Twee voorvalletjes waarbij de hulp van de scheidsrechter nodig was.  Dat was vandaag als invaller voor een verhinderde Gerard de Graaf onze onvolprezen Jan Poland. Bij Henk Westerman tegen Wim Driessen ging het om een aanraken is zetten geval. Door een Fingerfehler ging het fout bij Henk. Wim was zo sportief om remise te geven. Jan gaf even later een voorbeeld waarbij scheidsrechter Geurt Gijssen, toch niet de minste, had gezegd dat men soms anders kan beslissen. Let op, misschien zeg ik het niet goed maar het gaat als volgt: als het duidelijk is dat er met het ene stuk gezet zou worden maar zonneklaar is dat men per ongeluk het verkeerde stuk pakte mag er een uitzondering gemaakt worden op de regel: aanraken is zetten. (Jan gaf als voorbeeld: stuk op g4 dat met de dame van d1 gepakt kan worden, wit pakt het per ongeluk met de loper van c1).

Het moge duidelijk zijn dat er dan talloze voorbeelden zijn waarbij we op een hellend vlak komen. Jurisdprudentie of niet: ik zeg dat we gewoon aanraken is zetten moeten blijven doen.  Voordat je het weet is schaken een soort jurysport waarbij de scheidsrechter moet gaan raden of het inderdaad de bedoeling was om iets anders te doen of niet. Straks gaan ze je verbieden de slechte zetten te spelen die je altijd doet omdat ze menen dat dat nooit jouw bedoeling kon zijn!!

In het andere geval hadden we een 36e zet al of niet binnen de tijd. Dat was meen ik na de uitgebreide discussie die volgde (heb je eindelijk een aparte analyseruimte gaan ze spelregeldiscussie houden naast je bord) wel het geval. Als je echter weer de klok indrukt en de vlag verschijnt kan er verwarring ontstaan.  Je moet claimen voordat je zelf weer een zet doet, bij de scheidsrechter. Het werd in goede orde geregeld en ik weet niet eens wie er gewonnen heeft, Alex of Rob.

Voor verdere informatie verwijs ik graag naar de uitslagen en partijen.

Graag tot volgende week, tot schaaks, Jos Vlaming

6 Comments

  1. Theo
    Theo 18 maart 2013 at 01:50

    Zoals altijd een erg leuk verslag van je Jos!!

  2. Leo van Steenoven
    Leo van Steenoven 18 maart 2013 at 11:52

    Geweldig beeldend geschreven. Ik kom gauw ’s kijken!

  3. Rob Freer
    Rob Freer 19 maart 2013 at 00:22

    ??Ook Rob Freer werd slachtoffer van dit ramptoeristische genoegen: je mist mat in één Rob, had je dat niet gezien? (natuurlijk NIET moet je dan gewoon zeggen, want het was een vergipzing oftewel een hersenspinsel van Jantje P).

  4. Avatar
    Rob Heijink 19 maart 2013 at 08:36

    Hoi Jos, de partij tussen Alex en mijzelf had inderdaad wat gesteggel rond de tijdcontrole. Er was geen sprake van ‘kwade bedoelingen’ bij ons beiden. Het is sportief geeindigd en het punt gedeeld.

    Gr Rob.

  5. Frank van T
    Frank van T 21 maart 2013 at 09:31

    Wat lees ik nu? Sinds wanneer biedt de speler die met groot voordeel uit de opening komt remise aan. Kom op Ronald, gewoon uittrekken, wassen en strijken zo’n broek!

  6. Jan Poland
    Jan Poland 23 maart 2013 at 13:40

    Waar staan de uitslagen?

Leave A Comment