Het eerste wordt kampioen!

Tijdens de WK-kwalificatiewedstrijd Australië – Iran in 1998 beloofde Eurosportcommentator Frank Kramer alle kijkers een compleet verzorgd dagje uit naar een pretpark met de hele familie, als Iran zich zou plaatsen voor het hoofdtoernooi.

Ik had het de sympathieke Boggle-coryfee wel eens eerder horen verkondigen wanneer het damesteam van St. Kitts & Nevis 12-0 achter stond tegen Zweden, of een andere topper die doorgaans op de tweederangs sportzender te zien is. Ook ditmaal was het een eenvoudige belofte. De stand was immers 2-0 voor de Socceroos en er was nog een kwartiertje te spelen. Bovendien hadden de Aziaten de bal nog niet eens in de buurt van het doel weten te krijgen, laat staan een kans weten te creëren. Na de 1-1 uit de heenwedstrijd maakten coach Terry Venables en de zijnen zich op voor de trip naar Frankrijk.

Tot het ongelooflijke gebeurde. De enige twee serieuze uitbraken leverde evenzovele treffers op voor de Iraniërs. De wedstrijd eindigde in 2-2 en Frank Kramer hield wijselijk zijn mond over het pretpark. Tot (alle) 78 kijkers via Eurosport hun kaartjes opeisten. Zoals het een man betaamt bekostigde de voormalig Volendam speler voor iedereen het dagje Efteling uit eigen zak. Ik heb hem sindsdien nooit meer een dergelijke belofte horen doen. Zelfs niet als Nigeria onder 17 jaar 11-1 voor stond tegen hun Malinese leeftijdgenoten.

Wat heeft dit te maken met onze Alkmaarse schaakclub? Sinds afgelopen zaterdag kan het kampioenschap in de 3^e klasse D ons eerste team nauwelijks nog ontgaan. Zelfs een 7-1 nederlaag is voldoende om volgend jaar in de 2^e klasse te mogen acteren. Met bovenstaande anekdote in het hoofd, en menig verbouwereerde tegenstander van Jos Vlaming op het netvlies, weet ik dat je de huid niet moet verkopen voordat de beer geschoten is, maar toch doe ik het.

Als we niet promoveren, dan mag ieder clublid op mijn kosten een maand lang met de hele familie naar Eurodisney. Inclusief buurkinderen, maîtresses en huisdieren.

Met de kleine voorwaarde dat we wel voltallig aan de wedstrijd starten, voordat een heimelijke Mickey Mouse fan de auto van Jan Poland onklaar maakt, een dubbele dosis GHB in het drankje van Roland Punt doet tijdens de laatste ronde van het ASK of Gerard de Geus van de A9 beukt op weg naar de gezamenlijke slotronde. Nee, als we op 21 april om 13.00 met z’n achten achter het bord zitten in Amsterdam, dan worden we kampioen. Dat is zeker.

Sinds de oprichting van de club verzamelden we een wagonlading aan zilveren medailles, maar nu mogen we eindelijk de hoogste trede van het ereschavot beklimmen. Eindelijk verlost van het Joop Zoetemelk syndroom. Waar het verschil in zit is natuurlijk moeilijk te zeggen. Het zal vast te maken hebben met een kleine dosis geluk. Het dubbeltje dat dit seizoen eindelijk eens onze kant op viel. Maar geluk dwing je af, zo zeggen winnaars altijd. En dat hebben we met de teamspirit gedaan. Dat we slechts drie maal één invaller nodig hadden zegt genoeg. Iedereen heeft zijn huid zo duur mogelijk verkocht tijdens iedere pot. En daarom bij dezen een compliment aan iedereen. Op naar de 2^e klasse! En anders veel plezier in de Efteling met z’n allen.