Nico Mak

DE GROENE ZES – WAAGTOREN 5

Al weken ben je bezig met de laatste match van het seizoen. Winnen we, dan zijn we eindelijk na 4 jaar in de top van de 2e klasse te zijn geëindigd gepromoveerd. Verliezen we of wordt het gelijk dan zijn we gedoemd ook volgend seizoen deze klasse te bemannen.

Al de hele week kijk je met enige regelmaat op de NHSB-site om te zien wat de concurrent heeft gedaan. Vooral naar de match En Passant tegen De Strandloper. Maar telkens zonder resultaat. Tot gisteravond. Toen kregen we te horen dat die match helemaal niet door is gegaan. De Strandloper had zich per telefoon afgemeld met de mededeling: “Noteer maar een 8-0 uitslag”. Sportieve plicht bestaat dus kennelijk niet bij de Strandloper. Ik mag aannemen dat competitieleider Aart Strik hier nog wel maatregelen tegen neemt want dit kan natuurlijk niet zomaar. Mocht deze match werkelijk niet gespeeld worden zal dit toch moeten leiden tot royeren van dit team en alle behaalde resultaten verwijderen uit de competitie of welke andere maatregel dan ook die duidelijk moet maken dat zo een voorstel absoluut niet door de beugel kan.

Hoe dan ook, voor aanvang van de laatste match van het seizoen was voor iedereen één ding duidelijk, er moest gewonnen worden. Geen van de twee opponenten hadden iets aan een gelijkspelletje. De Groene Zes had een klein voordeeltje nl een half bordpunt meer.

Voor de gelegenheid ging onze eigen wedstrijdleider, John Leek deze keer mee en hij werd dan ook meteen gebombardeerd als teamleider. Voor mij erg prettig want dan hoefde ik de andere borden niet zo in de gaten te houden. Het begon allemaal rustig. Na zo’n 1 ½ uur bleek de stand bij Rob erg vast te staan. Rob had niet erg veel vertrouwen in de stand en vroeg of hij remise mocht voorstellen. Gezien de stand op zijn bord, het niveau van de tegenstander en de standen op de andere borden vond John dit prima. Het remisevoorstel werd geaccepteerd. Bijkomstig is dat Rob met deze uitslag de hoogste externe score van dit seizoen heeft behaald. Hij had dus in ieder geval een prijs in de wacht gespeeld.

Hierna ging het ineens minder. Jeroen verkeek zich volledig op de stelling en kwam er achter dat zijn tegenstander heel veel van deze theoretische stelling begreep. Bijna tegelijkertijd overzag David een schaakje met als gevolg dat hij 4 zetten later de Koning neer kon leggen Niet veel later kon ik hetzelfde doen. Na een moeilijke opening wist ik met enig geluk de stelling naar mij toe te trekken en kwam iets actiever te staan. Gezien het niveauverschil had ik tussendoor remise voorgesteld maar hij wilde nog even doorgaan. Tot ik stomweg de belangrijkste pion van het bord zonder enige compensatie weggaf. Vanaf dat moment kon ik allen nog maar spartelen, maar dat was van korte duur.

Gelukkig hoorde ik dat Pieter tussentijds had gewonnen. Geen idee hoe dat is verlopen maar de stand was dus 3 ½ – 1 ½ . Vanaf nu mocht er niet worden verloren. Gelukkig stonden volgens de kenners zowel Gerrit en Frits veel beter, zo niet gewonnen dus dat zou een gelijke tussenstand opleveren. Paul daartegenover stond iets gedrukt, misschien zelfs iets minder. Hij speelde tegen een tamelijk onbekende Spanjool waar niemand de juiste rating van wist maar met een reputatie dat hij dit seizoen al heel wat zware tegenstanders had verslagen. Paul wilde remise voorstellen maar dat mocht natuurlijk niet.

We moesten nog een half uurtje wachten. Toen kwam de tijdnoodfase. Zeer beheerst schoof Gerrit zijn toch veel hoger gerate tegenstander in een hoek en haalde het punt binnen. Frits had duidelijk minder tijd en dat was te merken aan het aantal keren dat hij naar de klok keek. Toch wist hij de goede zetten te vinden en ook hij haalde het punt binnen, het was dus 3 ½ – 3 ½ .

Ondertussen was Paul bezig aan zijn eindspel, hij stond als gevolg van het forceren van de winst 2 pionnen achter. Aan de bar gaven we de hoop al op, we namen nog maar een biertje, de champagne kon in de koelkast blijven. Na 5 minuten ging ik toch nog maar een keertje kijken en tot mijn verbazing bleek Paul de achterstand omgezet te hebben in een remise eindspel. Zijn tegenstander had nog maar 1 pion maar die stond op de h-lijn. Remise dus, 4 – 4 dus.

Al met al was het een mooi seizoen met een spannende eindstrijd geweest. Natuurlijk met een teleurstellend resultaat. Althans, aan de ene kant teleurstellend, aan de andere kant beseften we allen dat het niet promoveren niet had gelegen aan deze laatste match. Toch kwamen logisch de opmerkingen van: Als we nou dit of dat of als we misschien zus of als we toen zo? Zoeken waar de fout lag, maar dat is allemaal achteraf.

1 Peter van Waert 1958 Nico Mak 1798 1-0
2 Juan Peinado Peinado Paul Toepoel 1774 ½-½
3 Vincent Duin 1953 Gerrit Lemmen 1759 0-1
4 Jan Baars 1787 Rob Heijink 1718 ½-½
5 Rik Slaman 1627 Frits Leenart 1778 0-1
6 Marco Bergsma 1743 Jeroen van Meeuwen 1738 1-0
7 Andrew Weltevreden 1632 Pieter Spaander 1767 0-1
8 Nico Weel 1785 David Baanstra 1786 1-0
    1783     1764 4-4

Nico Mak

4 Comments

  1. Avatar
    Dirk van der Meiden 2 april 2010 at 16:02

    Mooi kloten!

  2. Avatar
    Arthur 2 april 2010 at 17:55

    Dirk, watch your language, plz. Ook kleine kinderen bezoeken deze geweldige website… 😉

  3. Avatar
    schaakvaak 5 april 2010 at 21:05

    Ben het met beide heren eens.
    Helaas heeft ondergetekende in de laatste ronde een gruwelijke nederlaag geleden en daarmee de kurk op de champagne laten zitten.
    Volgend jaar beter..
    Alle teamleden en invallers bedankt, het was weer gezellig!

  4. Avatar
    het wederom niet gepromoveerde waggeltorentje 6 april 2010 at 17:25

    He schaakvaak, helemaal eens, het was een mooi seizoen, met toch weer mooie kansen!
    Volgend jaar weer proberen 🙂
    p.s. je aansteker lag nog in m’n auto…

Leave A Comment