1974, februari: Oprichting van de werkgroep Schaken in Huiswaard (de voorloper van 0-0-0).
De kiem van 0-0-0 werd gelegd toen Bob de Mon van Heemskerk naar Alkmaar verhuisde. Bob was daarvoor ruim tien jaar lid van Pat Mat. Tot zijn verdriet was er in heel Alkmaar geen vereniging te vinden, die voldeed aan wat hij bij Pat Mat achtergelaten had: serieus schaken, maar daarnaast een brok gezelligheid. Schaken is mooi, maar het wordt mooier als je na afloop aan de bar nog rustig een afzakkertje kan nemen. VVV voldeed niet aan wat Bob zocht en voorlopig vond hij onderdak bij Opening ‘64 in Sint Pancras en zag ondertussen uit naar iets anders. Maar er was niets anders. Dus na afloop van het Hoogoven Schaaktoernooi werden er twee kisten materiaal naar Huiswaard gezeuld, die anders toch een jaar renteloos stonden. Begin februari verscheen in de wijkkrant de eerste oproep aan de nog lege wijk om toch maar vooral te komen schaken in de bouwkeet van aannemer Hein Schilder. Op die gedenkwaardige dinsdag 26 februari 1974 kwamen er zeven gegadigden, die in een ijzige kou 0-0-0 geboren deden worden.
Huiswaard bezat in die periode geen eigen wijkgebouw. We schrijven dan 1973. In het pand Bannewaard 9 zetelde wel een wijkvereniging, maar voor andere activiteiten dan vergaderen was daar geen ruimte. Nu kwam dat wel goed uit, want achter zijn huis stond iedere avond een stalen, golfplaten bouwkeet van aannemer Hein Schilder leeg. Allemaal kale, ruwhouten tafels en dito banken in deze rommelige en tochtende schaftkeet. Het was hier echt behelpen, zeker als je ook nog in ogenschouw neemt dat het februari was. Geen warme koffie, geen toilet en matig licht. Als je maar voor voldoende afvalhout voor de kachel zorgde. Het schaakmateriaal alsmede bier en fanta moest Bob iedere avond met de kruiwagen door het mulle zand aanvoeren. De ellende was gelukkig van korte duur. In mei werd een noodgebouw geplaatst dat, net als het watertje erachter, de naam De Rekere droeg en daar begint de eigenlijke geschiedenis van 0-0-0. Bob was van dat moment voorzitter, secretaris, penningmeester, wedstrijdleider en vooral… barkeeper. Maar met een handjevol schaakliefhebbers doe je weinig. De werkgroep schaken (zo heette 0-0-0 toen nog) moest zichzelf bewijzen. Er werd een simultaan georganiseerd om wat meer leden te krijgen.
Er speelden zo‘n twintig wijkbewoners tegen de toenmalige clubkampioen van Pat Mat, Theo de Vries. Slechts één huiswaarder won zijn partij en verloor zijn hart. Op Bobs verzoek gaf Theo de Vries zijn partij tegen Joop Kammelar op. Joop moest winnen. Bob had in de gaten dat Joop serieus aan het wijkwerk mee wilde doen en er waren mensen nodig om het schaken meer gestalte te geven. De vlieg Kammelar werd letterlijk met een potje stroop gevangen. Misschien geen nette ledenwerving, maar wel een waardevolle. Joop werd ook de eerste kampioen van 0-0-0, maar zal nooit als zodanig in de annalen worden vermeld, omdat 0-0-0 pas later echt geboren werd.
De Werkgroep Schaken was een gezellig en hecht groepje ongeregeld, met als enige gezamenlijke belangstelling het schaakspel. Je trof er huisschakers, vermeende wedstrijdschakers uit de laagste regionen, schakers die niet wilden winnen, schakers die niet konden verliezen en natuurlijk ook… tante Ria van Beek. Een fantastisch mens, die altijd zachtjes zat te neuriën. Als zij aan het bord zat had ze, ongeacht de stelling, ontzettend veel plezier in het spel!
