Ook de laatste wedstrijd voor de bijna twee maanden durende winterstop heeft het zesde in weer een overwinning met een vijf in de score omgezet. Daar zag het om even over zeven nog niet naar uit. Toen ik namelijk bij Walter aanbelde om gezamenlijk naar Limmen te reizen, bleek hij dat helemaal vergeten te zijn. Met een slaperige kop en op sloffen verscheen hij in de deuropening. We hebben hem maar een kwartiertje de tijd gegeven om weer bij zijn positieven te komen. En ik moet zeggen: als teamcaptain heb ik daarmee een uiterst goede beslissing genomen.
De wedstrijd zelf begon niet al te best, want ondergetekende kwam al vrij snel in een slechte stelling terecht, terwijl ook de offers die Harold op zijn bord bracht uiteindelijk niet doorsloegen. Maar die 2-0 voorsprong suste Vredeburg toch wel in slaap. Als eerste wist John Norder een stelling met een pionnetje meer knap tot winst te voeren. En op bord 1 was het een ingewikkelde stelling, waarbij zijn tegenstander wel voortdurend mat dreigde maar daarbij de verrassende tegenacties van Arie Boots onderschatte. 2-2 dus. En toen kwam het moment supreme van Walter. Hij wist in een toreneindspel steeds een pionnetje meer te veroveren dan zijn tegenstander. En toen hij er 3 had tegen zijn tegenstander nog maar een gaf deze op. En Guido deed min of meer hetzelfde, zij het dat hij een loper voor twee pionnen meer had. We hadden dus al een gelijkspel. Toen vervolgens Jeroen een achterstallige pion terugwon en het remise werd, was de overwinning binnen. Ten slotte werd het ook remise bij Arthur, die eerst slecht stond en al veel tijd verbruikt had, maar toen een loper won en die ook weer terug gaf om in een eindspel met ongelijke lopers te belanden. Eindstand dus voor de derde keer 5-3.
Jan Drewes
