Wim Andriessen, een van de meest markante persoonlijkheden, die het Nederlandse schaakleven heeft gekend is op 78-jarige leeftijd overleden.
Wim was niet zo maar iemand. Hij was bijzonder veelzijdig, had een uitgesproken mening en stak die niet onder stoelen of banken. Of het nu ging over schaken, sport in het algemeen, politiek, kunst, literatuur, opvoeding, werk of de maatschappij; overal had hij wel wat over te zeggen en wist dit vrijwel altijd met steekhoudende argumenten te onderbouwen. De belangrijkste drijfveer van dit alles was een enorme leergierigheid. Wim wilde gewoonweg alles weten over wat er om hem heen gebeurde. Hij was geabonneerd op drie kranten, keek veel achtergrondprogramma’s op de televisie en was altijd in voor een goed gesprek, het liefst uitmondend in een stevige discussie.
Dit is dan ook een van de redenen dat ik graag bij hem langsging. Wim had altijd wat te vertellen en ik heb me dan ook in zijn gezelschap nooit één seconde verveeld. Behalve dat was hij altijd goed gehumeurd en bijzonder gastvrij.
Maar bovenal leefde Wim voor het schaken. Lang geleden, in november 2002, heb ik hem geïnterviewd voor het Hoornse Paard, het clubblad van de Lange Rokade, waarin hij zegt dat het schaakspel hem veel heeft gebracht in zijn leven. Dit geldt met name voor zijn rol als uitgever van het blad Schaakbulletin dat hij begon in 1968 (tot 1984) en zou worden opgevolgd door het huidige New in Chess dat zou uitgroeien tot ’s werelds beste (internationale) schaakblad, waar hij erg trots op was.
Behalve uitgever en schrijver, of beter gezegd schaakjournalist, voor Schaakbulletin, en ook o.a. de Volkskrant, waarin hij jarenlang de schaakrubriek verzorgde, is Wim bovenal een schaker gebleven. Een speler, die graag zijn krachten wilde meten met het liefst gelijkwaardige of (nog) betere tegenstanders. Hij heeft dit heel lang, met heel veel plezier gedaan en met veel succes (daarover straks) en hij baalde er ontzettend van dat zijn lijf hem uiteindelijk in de steek liet. Door de pijn was hij niet meer in staat urenlang op een stoel te zitten en zich goed te kunnen concentreren.
(meer…)