Deze 22e april 2023 moest voor De Waagtoren natuurlijk de geschiedenisboeken in gaan. In aanloop naar de wedstrijd tegen Wageningen was er al veel gezegd en geschreven over de Victorie in Alkmaar. Paginagrote artikelen in het NHD waarin werd gesproken over het ‘waarschijnlijke’ kampioenschap. Ook links en rechts vernam ik dat het kampioenschap ons ‘bijna niet kon ontgaan’, waarna ik de euforie steevast trachtte te temperen. Nu weet ik dat Feyenoord ook in het zicht van de haven blijft beweren dat het seizoen nog lang duurt, maar in ons geval waren er genoeg redenen om de huid nog niet te verkopen. Wageningen deed immers op papier weinig voor ons onder, vorig seizoen dolven we nog het onderspit en Frank van Tellingen kon de druk niet meer aan en kneep er middels een plezierreisje tussenuit.

Op de wedstrijddag waren de voortekenen nauwelijks beter, met lange files op de A1 en ander A’s, waardoor we pas rond 13.10 uur de zaal binnen wandelden. Dat wil zeggen, de Alkmaarders onder ons. De NS deed zijn plicht, zodat Rob en Daan keurig op tijd aanwezig waren in de alcoholvrije speelzaal. Dimitri zou echter nog 10 minuten later arriveren en Yong Hoon zat in de bezemwagen. Een goed begin is het halve werk, zal ik maar zeggen. Laten we eens een kijkje nemen bij de borden, daar moest het immers gebeuren. 5 bordpunten hadden we nodig.
(meer…)

Zaterdag 22 april 2023 vanaf 13:00 uit in Wageningen speelt Waagtoren 1 tegen Wageningen 1. Indien we winnen of gelijk spelen zijn we kampioen in KNSB klasse 1A en promoveren we naar de Meester klasse!

13:10
De wedstrijd is begonnen met Jan Timman op bord 1, maar zonder Yong Hoon…

13:25
Yong Hoon de Rover is gearriveerd!

15:30
Bord 10 Kees Stap – Tycho Bakker remise

16:18
Bord 1 Yong Hoon de Rover – Jan Timman 1-0

16:23
Bord 6 Erwin Oorebeek – Jos Vlaming 1-0

16:36
Bord 2 Dimitri Reinderman – Jeroen Franssen 1-0

16:42
Bord 5 Frank Agter – Bert Torn 1-0

Op de andere borden zijn 40 zetten gespeeld. Tussenstand 2,5-1,5 voor ons!

16:58
Bord 8 Fred Jonker – Maaike Keetman 1-0

16:05
Bord 9 Daan Geerke – Eric Smaling remise

17:07
Bord 4 David van Eekhout – Michaël van Liempt remise

17:13
Bord 7 Rob Konijn – Stefan Slings remise

17:22
Bord 2 Chiel van Oosterom – Danny de Ruiter 1-0

Eindstand 5-5

Waagtoren 1 is kampioen!!!

Op 1 april zat er zeker geen kikker in de Alkmaarse schakersbil. Neen, het was bittere ernst in Wijkcentrum Overdie, waar de kraker tussen de nummers 1 (De Waagtoren) en 2 (Purmerend) van klasse 1A zich afspeelde. Het sprookje ‘De victorie op de 64 velden’ neemt steeds serieuzere vormen aan en wordt links en rechts ook door de media opgepikt. Voor het eerst sinds een decennium of drie kan er weer een club boven het Noordzeekanaal promoveren naar de Meesterklasse, destijds nog ‘gewoon’ Hoofdklasse genoemd. Zover was het echter nog lang niet, voorafgaande aan de ontmoeting met Purmerend. Want ook LSG 2 en Caïssa zaten nog op het vinkentouw en bonden in Leiden de strijd met elkaar aan. Maar daarover later meer. (meer…)

Zaterdag 17 december stond de 5e wedstrijd van het seizoen op het programma, tegen MSV. Liever tref je de Meppelaars in eigen huis, want linksom of rechtsom, je bent ruim 2 uur onderweg om de -overigens gezellige- speelgelegenheid te bereiken. Vanwege onwelwillend grondwater was de route via de Afsluitdijk (what’s in a name?) af te raden, zo besloten we in de voorbespreking. Maar voordat ik het besefte bevond ik me in Den Oever en was er geen weg meer terug. Ik kon de schuld van mijn bewustzijnsvernauwing niet toeschrijven aan de zangkunsten van Michaël, want die begon ons pas in Friesland op een serenade te trakteren. Maar gelukkig viel de tijdschade mee en stapten we stipt om 13 uur eetcafé De Beurs binnen. Jeroen en Jos hadden Google Maps wat minder scherp afgesteld en dwaalden eerst nog een kwartier door het Meppelse, maar toen ook zij achter het bord neerstreken, kon de zegetocht beginnen. Hoewel: het gepromoveerde MSV is weliswaar hekkensluiter in Klasse 1A, terwijl wij nog volop meedoen om de titel, maar toch mocht van onderschatting geen sprake zijn, temeer daar we gemankeerd waren door het ontbreken van Yong Hoon, Danny en Rob. Gelukkig vonden we in Vjeko, Michaël en Jeroen wel drie sterke invallers.
(meer…)

Op papier wisten we al dat het een lastige wedstijd zou worden. Zelfs zonder kopman Eelke Wiersma had LSG 2 zeven spelers met vrijwel 2200 of hoger, en geen enkele speler met minder dan 2129. Een evenwichtige tegenstander dus waarbij wij hoopten dat onze grootmeester en meester zouden voldoen aan de verwachtingen en we geen averij op de lagere borden zouden oplopen. Dan zou het zo maar weer een mooi resultaat kunnen worden, net als tijdens de eerste drie ronden van dit seizoen die ons op de tweede plek hadden gebracht met maar een half bordpuntje achter Purmerend 1. Zo zaten we in een situatie dat we met nog zes keer winnen zo maar kampioen zouden zijn, de koploper hadden we immers nog niet gehad.

(meer…)

De uitwedstrijd van het eerste in Hoorn tegen de sympathieke Eenhoorners had alles wat een wedstrijd spannend maakt: onbegrijpelijke beslissingen, een wedstrijdverloop waarbij de uitslag zich lange tijd raden laat en tragiek. Wie schaakt weet, dat wat er voor de toeschouwers weliswaar eenvoudig uitziet door de spelers heel anders wordt beleefd. Al is het na afloop nog zo simpel, tijdens de partij is er vaak een bepaalde onzekerheidsmarge: zelfs de grootste spelers overzien soms de eenvoudigste legale zetten. Geplaagd door twijfel probeert de schaker zich zo goed mogelijk te oriënteren te midden van een bij tijd en wijle ondoordringbaar woud aan mogelijkheden. Na afloop van de wedstrijd vertelde Danny tijdens het eten dat een zekere schaker die we om privacyredenen alleen met R.S. zullen aanduiden ooit had beweerd, dat schaken een simpel spelletje was: je hoefde bij elke zet alleen maar elke legale zet te bestuderen om de juiste keus te maken. Hoe deze menselijke computer er vervolgens in slaagde om niet door te draaien, vertelde hij er niet bij. Achteraf lijkt alles zo logisch. Hoe anders is dat terwijl de seconden wegtikken. Voor de toeschouwers viel er het nodige te genieten. Laten we de borden afgaan.

(meer…)

Ontzetting in Haarlem

8 oktober, de dag dat Alkmaar in 1573 victorie kraaide, stond er 449 jaar na dato een massakamp tussen Haarlem en Alkmaar op het programma. Dit liep zeer gunstig af voor de onzen, maar dat leest u ongetwijfeld in alle andere verslagen. Ik beperk me tot de verrichtingen van het eerste. Met de smadelijke 3,5-6,5 nederlaag van vorig seizoen nog in het achterhoofd (nou ja, ver weg dan; ik moest het opzoeken) togen we met z’n negenen richting het welbekende denksportcentrum aan de Spaardamseweg. Maar het eerste speelt toch met 10 man? hoor ik u denken. Dat is zeker juist. Want ook nu Daan was verhinderd lukte het ons uiteraard om zijn plek op te vullen. En dat zonder een beroep te doen op het tweede, wat een weelde! Om klokslag 13 uur werden de klokken in werking gezet. Michaël was op dat moment nog volop bezig met zijn sight seeing tour door Haarlem. Om 13u30 kwam het bericht dat hij zich om volstrekt onduidelijke redenen in de Gibraltarstraat (Haarlem west) zou ophouden. De tijd tikte langzaam weg in het nadeel van onze elite-invaller en menig Waagtorenaar keek hoofdschuddend op zijn horloge. Zoals bekend wordt de partij verloren verklaard als men een uur na het aanvangstijdstip nog niet achter het bord zit. Toen ik aan de bar stond om 13.59 uur hoorde ik in de verte een soort tsunami aankomen. Jos fungeerde als haas voor Usain van Liempt, die met wapperende manen en klapperende longen de speelzaal binnen stormde. En toen waren we met 10. (meer…)