Dat het Nederlandse wegenbouwnet behoorlijk op de schop wordt genomen bleek in de route die wij aflegden van Alkmaar naar Bussum. Castricum is zo goed als onbereikbaar en ik had Rob Konijn wel nodig en de speelzaal van BSG te Bussum werd versperd door hopen zand, trottoirtegels en borden ‘Verboden in te Rijden’. Gelukkig was het bij BSG een rommeltje wegens ziekte en plotselinge afzeggingen, dus zij waren niet aan het schaken, maar speelden regelneef. Om 13.15 werd er begonnen en ik de deur uit om broodjes te scoren en auto’s van betaalde naar onbetaalde parkeerplaatsen te dirigeren. Ik kwam om circa 14.00 uur terug en tot mijn verbazing speelde Jos Vlaming tegen de barman. Onder de toezegging dat drinken is toegestaan onder de wedstrijd had men de goeie man overgehaald om de nog steeds onbezette plek in het BSG team in hemelsnaam maar op te vullen, want direct al een nul was teveel van het goede. Dat ik in mijn naïviteit het punt al telde moest ik nog bezuren, maar straks meer.

(meer…)

Zaterdag 8 maart betraden wij wederom het speellokaal ‘De Rooie Hen’ aangezien de rooie haan verzuimd had op bezoek te komen. Het gebouw zag er nog deerniswekkender uit dan ten tijde van ons vorig bezoek, om de eenvoudige reden dat onderhoud, in welke vorm dan ook, niet had plaatsgevonden. Binnen brandde in elk geval de kachel, geen overbodige luxe gezien het jaargetijde. Na de opstelling overhandigd te hebben bleek good old Henk Westerman niet aanwezig bij VAS 3. Beetje de bibbers, Henk? Hij was niet de enige afwezige, VAS 3 had nog een invaller opgesteld en ons team was ook niet in de voltallige bezetting. Jeroen belde vrijdag af wegens ziekte, opgelopen door een steek van een Nederlandse variant van een bekende Thaise mug. Wim wist ik gelukkig te strikken voor zijn vierde invalbeurt.

(meer…)

Het was mooi weer, deze negende Februari en dus voer de armada van de ‘Waagtoren’ uit om strijd te leveren. Het vlaggeschip wist het roer recht te houden, maar het Tweede en Derde maakten al snel water en kapseisden.

Het Eerste trad aan tegen Het Probleem, die vòòr de wedstrijd al een probleem hadden door perikelen op de snelweg en een afgesloten tunnel. Om het zekere voor het onzekere te nemen werd de non playing teamcaptain playing en nam plaats op bord 6. Begonnen werd zonder scheidsrechter, een communicatie probleem van een bestuurslid, wiens naam wij met de mantel der liefde bedekken, aangezien het onze externe wedstrijdleider betrof.

(meer…)

De laatste externe wedstrijd voor het 1e team in het jaar des Heeren 2007 is een deceptie geworden, aangezien het team volstrekt onnodig verloor. Of het komt door de kerk naast de speellocatie, want daar hebben wij nare herinneringen aan. Maar dit kerkje bracht slechts een beschaafd geklingel voort, geheel passend bij het dorpje waar wij speelden.

Het ligt meer aan de tentoongestelde angsthazerij van een aantal spelers, geëtaleerd in het drukke e-mail verkeer voorafgaand aan de wedstrijd. Tijdens de partijen zag het niet naar uit dat er een nederlaag zou worden geleden, want alle borden stonden redelijk tot goed. Het kantelpunt werd bereikt in de fase vlak voor de tijdcontrole en daar werden twee partijen in één zet weggegeven. Tijd voor de details.

(meer…)

Zoals de uitslag al doet vermoeden was het een taaie wedstrijd, tegen zeven uur was het laatste halfje binnen en daarmee de overwinning ons deel. Ook dit keer was Rob degene die het langst van allen speelde en met goed verdedigen de boel bij elkaar hield.

(meer…)

Eerst maar een nachtje slapen om in alle rust te bepalen hoe diep de pen in het vitriool gestoken moet worden om de ‘prestatie’ van het Eerste te beschrijven. Best was het allemaal niet, maar de chronologie gebiedt mij al op vrijdag te beginnen.
’s Middags kreeg ik een telefoontje van Jeroen dat hij verhinderd was door onverwachte werkzaamheden op zaterdag. Hij had nog van alles geprobeerd om er onderuit te komen, maar het mocht niet baten. Op zoek dus naar een invaller. Als ik ons Tweede wil ontzien komt er maar een persoon in aanmerking om te spelen en bellen dus. ’s Avonds kreeg ik het verlossende antwoord van Wim, ja, hij was het, hij wilde spelen.
(meer…)

De wedstrijd in Hoorn zou een officiële aanvang nemen om 12.00 uur i.p.v. het gebruikelijke 13.00 uur. Er is er altijd wel eentje bij, die de mail, waar in koeienletters staat 12.00 uur, niet doorgrondt en dit keer was Frank Agter de blindlezer.

Afijn, om 12.05 uur zat iedereen op zijn stek en begon het spektakel. Wij kregen koffie van De Eenhoorn en de eigen spelers niet, nog steeds een gewoonte waar meer clubs zich mee blameren. Hoezo, gastvrijheid.

Dit terzijde, de eerste 2 speeluurtjes zijn in het algemeen duf en dus tijd om een krantje te halen en deze buiten, in het zonnetje, door te neuzen. Dat discriminatie harder wordt aangepakt, militaire missies in Afghanistan en de beveiliging van Ali, voornaam Hirsi. Opgewekt betrad ik wederom de speelzaal, om mij onder te dompelen in problematiek die ver afstaat van de dagelijkse beslommeringen der mensheid. Welk een zegen.

(meer…)

Het wordt noodgedwongen een kort verslag aangezien schrijver dezes door een in nood verkerende teamleider werd opgetrommeld om alsjeblieft het 2e een afgang te besparen en ik trof op bord 8 een achtenswaardige opponent, de welbekende Jan E., met wie reeds menig potje is gespeeld. Aangezien ik volgens velen minder stond, hetgeen ik natuurlijk bestrijd, vlocht ik een kleine dreiging in de stelling. Jan zag het naar eigen zeggen wel, maar deed toch de zet die de dreiging tot volle uitvoer bracht en dat leverde een stuk en wat later de partij op. Zo wordt het toch nog een verslag met een redelijke lengte.

(meer…)