Olomouc Chess Summer 2024

En weer een verhaaltje over een zomertoernooi. Olomouc in Tsjechië. Augustus 2024. Ons 3^e toernooi van deze zomermaanden.

We zijn in 3 dagen naar Olomouc gereden. We rijden om de beurt een paar uurtjes, stoppen even voor een drankje en een plasje. Relaxed. Reisleider Peter had natuurlijk weer zijn best gedaan om ons langs een mooie route met diverse leuke plaatsjes naar het toernooi te leiden. Een 1^e stop in Duitsland. Winningen. Een leuk hotel op een prachtige plek aan de Moezel. Dit gebied staat bekend om de Riesling, waarvan we natuurlijk bij het diner ook een flesje geprobeerd hebben. In het dorpje ook een heel leuk sportcafé waar we ’s avonds nog wat van de Olympische Spelen op tv konden zien. De volgende ochtend even door Koblenz gereden en de kruising van de Rijn met de Moezel gezien.

Onze 2^e stop. Een stuk verderop. In Tsjechië. Waar zijn jullie dan gestopt, hoor ik mensen denken. In Pilsen!! Daar moeten wij natuurlijk een keer geweest zijn. Een leuk klassiek hotel midden in de stad. Aan een parkje. We zagen meteen al veel volk en een paar leuke eet- en drinktentjes en een soort van podiumpje.

Snel onze spullen naar boven en douchen. Daarna naar buiten om onder het genot van een drankje nog even wat mogelijke Nederlandse medailles op de laptop te kunnen zien. Toen begon opeens de band te spelen. Death Metal rock of zo. Dat was niet echt aan ons besteed.

Later op de avond werd het een soort van silent disco. Dansende mensen met koptelefoons op, die de muziek van de DJ kunnen horen. Wel apart. Het was daar heel gezellig.

Op zaterdagmorgen het laatste stukje naar Olomouc. Dat ging ook voorspoedig en we arriveerden ruim op tijd.

Het toernooi in Olomouc is 1 van de ca. 10 toernooien in de Czech Chess Tour 2024/2025. Een gesloten grootmeestergroep, 2 gesloten meester groepen, veteranentoernooien (2 groepen volgens mij) en een open groep tot 2200. Bij elkaar schat ik ca. 300 schakers. Wij hadden wederom gekozen om in de open groep te spelen. Ik dacht, dat het veteranentoernooi het Tsjechisch veteranen kampioenschap was, maar dat bleek ook een internationaal toernooi te zijn waar onder meer wat Noren en ook wat Nederlanders meespeelden.

Het toernooi werd wederom gespeeld in een mooi hotel, waar wij ook konden verblijven met korting op de kamerprijs. Netjes geregeld!! Helaas beschikte dit hotel niet over een heel grote congreszaal en werden de diverse toernooien verdeeld over 2 zalen. De massa mocht op de begane grond een plekje aan een bord vinden, de open groep-spelers mochten met de lift naar de 10e  etage, waar in een grote zaal en een klein zaaltje (“het verdomhoekje?”) de ongeveer 100 schakers de strijd met elkaar konden aanbinden. Het was soms niet gemakkelijk om een plaatsje in de lift in te pikken, omdat vaak iedereen tegelijkertijd naar boven wilde.

In onze groep diverse nationaliteiten en ook een groepje van 7 Nederlandse spelers, die wij nog niet kenden. Ze bleken van DD uit Den Haag te zijn; de oudste schaakclub van Nederland.

De 1^e ronde kreeg ik een jongen van 13-14 jaar uit Zuid Korea aan het bord met toen nog 1950. Ik kreeg met zwart duidelijk flipperles. Hij speelde lekker actief en agressief. Tijdens het rapid toernooi kwam deze knul nog op de proppen met een ACM-titel, waarvan ik niet eens wist, dat die titel ook bestond. Blijkbaar is het een heel sterke rapid- en blitzschaker. Hij slaagde erin om in dit toernooi op de 3^e plaats te eindigen en won meerdere prijzen

Vorige keer heb ik wat lopen mekkeren en zeuren over mijn ongelukkige loting en zo ( “lucky loser”). Een slap excuus om slecht te scoren en veel ratingpunten in te leveren, zeiden de echte mannen. Ook deze keer waren de Zwitserse indelingsmeesters niet echt op mijn hand: zware tegenstanders en 4 x zwart in de eerste 6 partijen. Maar inmiddels ben ik er wel aan gewend. Het blijven rare jongens, die Zwitsers.

In de 2^e ronde mocht ik met wit aantreden tegen Rogier van Egmond (2058), die een paar jaar geleden nog 2180 had. Ik had op zet 22 nog een klein voordeeltje (!!), maar op een gegeven moment kwamen de slechte zetten weer eens uit mijn handen en kon ik opgeven. “Het is wel slim van een sterkere speler om te wachten tot de zwakkere speler fouten begint te maken”, zei ik later tegen 1 van de Nederlanders, die ik beneden tegen kwam.

De 3^e ronde ging vrij vlot. Ik had mijn (verdiende?) plekje gevonden aan bord 40. In het verdomhoekje. Gelukkig zaten hier niet alleen kneuzen, maar was daar ook plaats ingeruimd voor een paar sterke spelers met een handicap, die iedere dag op hun eigen plekje mochten spelen.

Het zal je niet verbazen, dat de airco in dit zaaltje niet goed werkte. En we zaten in de volle zon achter een groot raam. Gelukkig had ik de zon in mijn rug. Mijn tegenstander zat steeds in de zon te kijken, totdat een medespeler op het briljante idee kwam om de gordijnen dicht te doen en het licht aan te doen in de zaal. Gelukkig mocht ik mijn 1^e puntje incasseren.

De 4^e ronde wederom tegen een Nederlander. Waarom gaan we dan naar een buitenlands toernooi?? Gelukkig weer in de grote zaal. Jan Willem Koelmans (1838), die een paar jaar geleden ook gewoon nog in de 2000 speelde. Na een sterk gespeelde opening kwam het blundervirus weer in me op. Mijn tegenstander wist nog wat ik eerder tegen hem had gezegd en wachtte geduldig tot ik mijn bekende fouten begon te maken. Weer een nulletje. Hij bood me na de partij wel een lekker emmertje bier aan en we konden samen nog wat analyseren. Gelukkig heeft Peter hem later in het toernooi wel kunnen verschalken.

De 5^e ronde weer terug naar het verdomhoekje tegen een heel aardige Duitse jongen, die zijn 1^e toernooi speelde. Hij bleef tot het einde toe vechten, maar een aangeslagen wolf laat zijn prooi niet meer los. Een puntje in de tas en misschien de volgende dag weer in de grote zaal?

Op woensdagmorgen had de organisatie een stadswandeling met gids georganiseerd voor belangstellenden. Een hele leuke ervaring met om 12 uur een bezoekje aan de astronomische klok op het grote stadsplein. Allerlei poppetjes beginnen daar om de beurt te bewegen, als de klok slaat. Echt leuk om een keer te zien!

Aan het open toernooi deden ook diverse meesters mee. En ja hoor, ik kreeg in ronde 6 een Poolse mevrouw aan het bord met een echte FM-titel. Ik heb haar niet gevraagd waarom ze zo is afgezakt naar een flink lagere rating , maar het werd wel mijn 1^e echte partij ooit tegen een FM. Zij bouwde de partij heel rustig op. Natuurlijk heb ik met zwart weer mijn uiterste best gedaan en bleef de stelling lang ongeveer gelijk. Op het einde zaten we allebei in wat tijdnood en dacht ik haar te kunnen trucen. Maar een meester blijft natuurlijk altijd een meester en het bleek, dat ik mezelf had getruct. Au!! 1-0.

Moest ik dan weer terug naar het verdomhoekje? Ik ben toch geen Volendammer in de roemruchte “heen en weer”?  Met wit tegen een Pools meisje met 1908. Een cruciaal tempootje verspeeld in de opening, waarna zwart terug begon te vechten. Dit bleef me de hele partij dwars zitten en ik kon het maar niet uit mijn hoofd krijgen. Op een gegeven moment won zij een pionnetje in het eindspel, waarna ik meteen opgaf, terwijl ik gewoon door had kunnen vechten voor een halfje (volgens Peter). Maar ik had er echt genoeg van.

Op vrijdagmorgen had de organisatie een excursie naar een bierbrouwerij op de agenda staan. Ik wist niet hoe snel ik onze namen op de inschrijflijst moest zetten. Dat was spekkie voor ons bekkie. Heel interessant. Maar een verhaal in het Tsjechisch. Niet echt iets voor ons. Daarna een uurtje verplicht bier proeven. Dat past echt bij ons!! Toen de gastvrouw geen bier meer wilde tappen hebben we het zelf maar geprobeerd. Gezelligheid kent geen tijd. Maar daarna natuurlijk in de middag nog wel weer een partijtje schaken.

In ronde 8 tegen een Tsjechisch jongetje. Hij was heel correct aan het bord en dacht goed na over zijn zetten. Toen ik op 2 manieren ondekbaar mat dreigde heeft hij er nog lang naar gekeken voor hij opgaf.

De laatste ronde is altijd iets speciaals. Om 9 uur ’s morgens. Terug in de grote zaal. Maar voor een groot raam in de volle zon, waar de airco het niet goed deed. We hadden allebei duidelijk last van de warmte. Na een slechte opening begon ik heel agressief te spelen. Mijn Duitse tegenstander (1884) was duidelijk onder de indruk. Ik kreeg gemakkelijke aanvalszetten, die ik vrij snel op het bord kwakte. Ik liep dan weer weg om onder de airco te gaan staan, terwijl hij bleef zweten aan het bord op de stelling. Toen hij een foutje maakte, strafte ik dat tamelijk hardhandig af. Ik moest eigenlijk wel een beetje lachen, toen hij na de partij aan mij vroeg of dit nog allemaal theorie was. Mijn snelste partij van het toernooi!

Ik eindigde met 4 punten uit 9. Peter scoorde een mager 5-je. Ik heb 1 hele ELO-punt gewonnen na 9 partijen vechten.

Een heel leuk toernooi met een prima organisatie. Je kon echt wel zien, dat zij er ervaring mee hadden. De andere toernooien van de toer zullen ook wel op dezelfde manier georganiseerd worden. Wellicht gaan we er nog een bezoeken..

Olomouc is een leuk oud stadje met een paar gezellige pleinen en een leuk parkje langs de rivier. Ideaal om een stukje te wandelen. Toen wij er waren was het echt mooi weer met iedere dag temperaturen van boven de 30 graden. Op loopafstand van ons hotel ontdekten we een klein winkeltje, dat 24 uur per dag open was. Ideaal voor een paar kleine boodschapjes. Ook voor clubgangers, die tot in de vroege ochtend hadden door gefeest.

Vlakbij ons hotel zagen wij een tentje. We dachten, dat het een of ander klein, duister cafeetje was en durfden de 1^e avond daar niet naar binnen te gaan via het trapje naar beneden. Maar Hollanders blijven durfals en de volgende dag waren we bereid om de gok te nemen. Het bleek een heel leuk restaurant te zijn met ook een grote tuin erachter. We hebben daar bijna iedere dag tussen de middag en in de avond gegeten. En ja hoor, ik zag de varkensknie weer op de kaart staan. Wel van tevoren bestellen. Wat hebben we daarin zitten buffelen.

Na het toernooi zijn we nog een nachtje in Olomouc gebleven om wat bij te komen. We moesten nog een leuke tussenstop bedenken in Duitsland, want we wilden in 2 dagen terugrijden. Waar zijn we beland? Schweinfurt! Dat hoort ook wel een beetje bij ons..

Binnenkort weer gewoon op de club een potje spelen. Hoe anders zal dat zijn.