De Waagtoren naar de finale NHSB-beker
Voor de derde keer dit seizoen stond er een wedstrijd tegen Caïssa-Eenhoorn op het programma. Omdat de vorige twee keer zij in Overdie op bezoek waren en het natuurlijk niet altijd van een kant hoeft te komen, besloten we (ditmaal in iets beter overleg dan bij de voorlaatste competitieronde van de NHSB-competitie) dat we deze wedstrijd bij hen konden spelen.
Tot nu toe lag het altijd aan mij dat we niet van de Horinezen hebben weten te winnen. Vorig seizoen verloren we in de KNSB-beker mede dankzij een nul van mij tegen Daan Zult. Dit seizoen kwam het door een nul tegen Arne Moll, en ook in de NHSB-competitie kwamen we niet verder dan 4-4 dankzij opnieuw een nul van mij, ditmaal tegen Nick Manshanden. Dus als we wilden winnen, was duidelijk wat er moest gebeuren. De rest van het team dopt zijn eigen boontjes over het algemeen wel, maar ik moest vooral zelf niet verliezen.
De avond begon in elk geval goed. Er was nog geen afrit van de snelweg dicht, dus we waren er ruim op tijd. Tevens stond er voetbal aan in De Kreek, wat altijd een pluspunt is (zeker voor mensen die niet van voetbal houden). Ook op de borden ging het voorlopig nog voor de wind. Ronald Groot had met zwart op bord 4 tegen Abel Romkes zijn dameloper gefianchetteerd om veld e4 te bestrijken en druk op de witte koningsvleugel uit te oefenen. Peter Hoekstra op bord 3 besloot zijn dameloper te fianchetteren tegen Robin Duson. Frank Agter had op bord 1 tegen Mason Brouwer zijn dameloper gefianchetteerd om wat meer druk uit te oefenen tegen diens e-pion. En toen ik, Michaël van Liempt, dat zag, kon ik uiteraard niet achterblijven en fianchetteerde tegen Nick Manshanden ook mijn dameloper.
Na een kleine twee uur spelen stonden we allemaal slechter, en een 4-0 overwinning voor de thuisploeg was zeker niet uitgesloten. Tot het moment dat Frank met dusdanig veel zelfverzekerdheid een incorrecte combinatie op het bord toverde dat zijn tegenstander van schrik onmiddellijk opgaf in een gewonnen stelling. Ikzelf had de beheersing van het centrum enigszins aan mijn aandacht laten ontglippen zodat Wit voordeel had. Peter had een stuk geofferd voor twee pionnen, maar onvoldoende aanknopingspunten om van genoeg compensatie te spreken. En Ronald was een kwaliteit achter komen te staan – echter wel met wat vage aanvalskansen.
Tussenstand 0-1
Op zo’n moment mag ik graag even de ogen sluiten en intern een wens doen voor inspiratie. En die kwam ook. “Wat er buiten ook allemaal gaande is,” zei mijn muze, “dat is voor een ander moment. Het enige wat er nu toe doet, is wat er op jouw bord gebeurt.” Althans, dat is wat ik verstaan heb, want het had net zo goed “Powodzenia” kunnen wezen.
Of het geholpen heeft? Wie zal het zeggen…
Ronald was inmiddels in de aanval gegaan. Abel had moeite om de verdediging op orde te brengen en gaf de kwaliteit terug. Na nog wat schermutselingen resteerde uiteindelijk een ongelijk lopereindspel waarin Zwart twee pionnen meer had en ook nog een derde zou gaan oppeuzelen.
Het stuk dat Peter achter stond, bleek te veel. Zijn extra pionnen waren onschadelijk gemaakt, en Zwart had het initiatief overgenomen. Met nog enkele seconden op de klok moest hij uiteindelijk de vlag strijken.
Tussenstand 1-2
Als ik zou verliezen, zou bord 4 worden doorgestreept en Caïssa-Eenhoorn op basis van de overige borden doorgaan. Zaak om dat te voorkomen.
Ik was beland in een eindspel van twee torens en gelijke lopers. Ik probeerde op aanval te spelen, maar miste enkele ideeën en kwam daardoor eerst een, daarna twee en later zelfs drie pionnen achter te staan. Ik had echter nog wel een kleine hoop in de vorm van mijn a-pion, maar ik moest ook vechten tegen een ver opgerukte Witte e-pion. Het lukte me om Wits a-pion op te halen en Wits koning lang genoeg bezig te houden, totdat ik door een gemist tussenschaakje de e-pion kon opruimen. Daardoor resteerde een lopereindspel waarin ik alleen nog de g-pion hoefde te pakken. Mijn a-pion ging in de strijd verloren, maar in ruil daarvoor kreeg mijn koning nét genoeg speelruimte om bij de g-pion te komen. Daarmee was de remise en dus de overwinning een feit.
Wat een 4-0 afslachting had kunnen worden, werd een nipte 1½-2½ overwinning.
Binnenkort komt het kroegloperstoernooi in Hoorn er ook weer aan. Zij werken elk jaar met geluksprijzen, maar ik denk dat wij daar na vanavond niet heel veel aanspraak meer op maken. Hoe het ook zij, zonder geluk vaart niemand wel. En dat hebben we dan toch maar weer bewezen.
~ Michaël van Liempt
