Waagtoren 1-LSG 2: weinig van meegekregen

Op papier wisten we al dat het een lastige wedstijd zou worden. Zelfs zonder kopman Eelke Wiersma had LSG 2 zeven spelers met vrijwel 2200 of hoger, en geen enkele speler met minder dan 2129. Een evenwichtige tegenstander dus waarbij wij hoopten dat onze grootmeester en meester zouden voldoen aan de verwachtingen en we geen averij op de lagere borden zouden oplopen. Dan zou het zo maar weer een mooi resultaat kunnen worden, net als tijdens de eerste drie ronden van dit seizoen die ons op de tweede plek hadden gebracht met maar een half bordpuntje achter Purmerend 1. Zo zaten we in een situatie dat we met nog zes keer winnen zo maar kampioen zouden zijn, de koploper hadden we immers nog niet gehad.

En 5-5 zou trouwens ook al een heel mooi resultaat zijn. Achteraf gezien was dat zelfs genoeg voor de koppositie in deze klasse 1A, waarvan al eventjes vaststaat dat het een knotsgekke competitie wordt: na afgelopen zaterdag staan we nog altijd tweede, dit keer met een vol matchpunt meer dan de nummer 8! En de huidige nummer 9 zal heus ook nog wat matchpunten gaan pakken want dat is Caissa-Eenhoorn dat won van Purmerend. Verrassend? De uitslag in ieder geval wel want die was 3-7 en daarmee dus geen 5-5, 5.5-4.5 of omgekeerd. Enfin, snel terug naar onze wedstrijd van afgelopen zaterdag, en wel gezien vanuit de ogen van de speler van Waagtoren 1 die verreweg het minste van de potten van zijn medespelers meegekregen heeft.

Yong Hoon vervulde aan bord 4 als eerste de hoop die we op onze kopmannen gevestigd hadden. Van wat ondergetekende er van meekreeg speelde hij een partij uit een stuk. Volgens onze IM pakte tegenstander Bram van der Velden het te passief aan. Zelf verdenk ik Yong Hoon ervan dat hij de draad weer stevig heeft opgepakt; dat belooft wat voor de rest van het seizoen en 1-0 voor de onzen. Of het echt enig moment echt 1-0 heeft gestaan laat ik in het midden, aangezien ik werkelijk waar geen idee heb van hoe het wedstrijdverloop gegaan is. De reden is dat ik rond die tijd aan bord 8 met wit tegen Kedem Gutkind na een snelle en bloedeloze opening op zet 19 in de piekertank ging om te bedenken hoe het beste de dames te ruilen. De laatste loper en toren waren al zeven respectievelijk twee zetten van het bord af, en dat betekende dan ook dat er vanaf zet 20 nog meer gedacht moest gaan worden die middag (en vooravond) in een onafwendbare dubbel paardeneindspel met op dat moment nog zeven pionnen aan beide kanten. Dat ging me in de eerstvolgende twintig zetten goed af, want mijn stelling ging daarin gestaag van afgerond  -0.0000000 naar een Stockfish-verdict van “White is slightly better”.

Ondanks de tussenstand van 1-0 (die op dat moment feitelijk nog 0-0 was) en de aankomende goede fase in mijn eigen pot, gaf mijn enige rondje langs de borden (dat net voor mijn 20^e zet zal zijn geweest) de nodige bedenkingen over de afloop van de wedstrijd. Danny stond aan bord 3 weliswaar solide tegen routinier Martin Roobol, maar links van hem had Frank A mijns inziens een bedenkelijke stelling bereikt tegen oude bekende Stefan van Blitterswijk. Allicht ging het bij Frank om een scherpe stelling waar ik me niet in thuis zou voelen, dus het kan ook best goed zijn dat Frank op dat moment eigenlijk gewoon beter stond. Ik heb het hem niet meer kunnen vragen want tachtig zetten op mijn eigen bord later heb ik nog even met mijn tegenstander zitten te analyseren, en op dat moment begon Argentinië-Mexico alweer bijna.

Terug naar dat ene rondje dat ik langs de borden maakte. Tycho stond op bord 10 duidelijk minder, en Jos had weliswaar een stelling bereikt die hem op het lijf geschreven stond maar greep jammerlijk mis in de achterafgezien kritische stelling na Db3 van zijn tegenstander Peter Passenier. Jos koos ervoor pion b7 met lange rokade te dekken, maar toen kwam het gemene Da3 en onze zwartspeler op bord 9 moest een ongedekte pion op a7 of e7 geven. Jos zou Jos niet zijn geweest als hij niet nog alles ging geven om de partij te proberen te redden en hij was dan ook als voorlaatste klaar, maar voor het gemak noteer ik in dit verslag een tussenstand van 1-1 wat volledig recht doet aan het vooraf voorspelde spannende wedstrijdverloop.

Om eerlijk te zijn had ik tijdens mijn ene rondje zelfs enige zorgen of de wedstrijd überhaupt spannend zou worden, aangezien ik meerdere moeilijke stellingen voor de onzen zag en ik ook een zuchtje vanaf bord 6 meende te bespeuren. Een eerste meevaller van de middag was dat Tycho voor de vierde keer in vier wedstrijden ongeslagen bleef. Waar zijn tegenstander een volle vrijpion voor kwam te staan op de c-lijn, zag ik gekluisterd aan bord 8 enige tijd later weliswaar een extra dame van Tycho’s tegenstander Alexander Polak (per abuis verwisseld in het NH Dagblad met Indra Polak van HWP Haarlem) op c1, maar Tycho’s koning stond toen veilig op g5 terwijl zwarts koning op h7 wat tocht hapte, waardoor Tycho eeuwig schaak en remise voor het grijpen had en dat ook deed. 1,5-1,5 dus en een stapje dichterbij het achteraf zo gehoopte gelijkspel. Ook op dat moment zelf hoopte ik daar nog steeds op, want ik zag al enige tijd naast me hoe London calling was en Rob het achter de zwarte stukken niet leek te horen. Een niet zo functioneel Tf8-e8 leidde de weg vrij voor een witte koningsaanval van invaller Andres Presa Villa, die al snel niet meer goed te stoppen was en zo werd het vroeg op de middag al 1,5-2,5 (met onder andere Jos, Tycho, en misschien zelfs Yong Hoon nog aan het spelen).

Gelukkig hadden wij Dimitri. Aan bord 1 had hij een stelling die ik niet goed wist in te schatten tijdens mijn rondje maar waarin ik desondanks alle vertrouwen had. De vraag is echter of tegenstander Raoul van Ketel enige tijd later niet te vroeg opgaf in deze stelling:

Van Ketel – Reinderman na 42. … hxg3+

Na 43. Kg1 lijkt Th6 dodelijk (dreigt Th1+, Dh7+ en Dh2 mat), maar ziet u nog een goede truc voor wit na 43. Kg1, Th6 om een dolle dame te creëren? Het is het diagram meer dan waard (oplossing volgt!) en deze vraag gooide Dimitri in onze app-groep op zondagochtend. Wij zagen het antwoord niet zo snel en -gelukkig voor ons- Dimitri’s tegenstander een dag eerder ook al niet, en zo stond het weer gelijk. Dat bleef het eveneens nadat Danny de verwachte vrede had getekend (van hem heb ik geen enkele kritieke stelling in de app teruggezien), en ook toen Frank A de voor mij onverwachte remise had binnengesleept: 3,5-3,5.

Hoewel Maaike waarschijnlijk al lang en breed aan het analyseren was bij deze tussenstand die er wellicht nooit is geweest, is dit toch het moment om haar partij de revue te laten passeren. Gezien Maaikes goede prestaties dit jaar zat ze op bord 2 gepost, achter de witte stukken en tegenover Michiel van Wissen. De stelling werd snel scherp en met beide koningen nog in het midden koos Maaike op zet 11 eerste voor paardenruil en daarna voor een loperschaakje, waarna zwart verrassend zijn koning op het veilige d8 zette en werd het al een lastig verhaal. Zo kwamen we op achterstand met in dit verslag nog Frank vT op bord 6 (tegenover alweer een goede bekende, namelijk Richard Schelvis die de Wijkertoren verruild heeft voor het Leidse) en een steeds beter geluimde ondergetekende aan bord 8 (achteraf terecht want volgens Stockfish was ik al lang en breed het stadium van “White is much better” ver gepasseerd).

Frank had in een vlijmscherpe stelling een paard meegesnoept en daarvoor had Richard een vrijpion op b2 verkregen die gedekt werd door Lg7. Ondanks dat bleek de stelling achteraf gezien winnend voor Frank, maar zie dat maar eens te vinden in een moeilijke pot en wanneer de tegenstander naast die vrijpion nog twee pionnen heeft voor het stuk. Een pion terugsnoepen leek een logische keuze maar was helaas niet de winnende, en even later miste zelfs Richard op zijn beurt nog een winstkans. Zo kwam het uiteindelijk laat in het verslag 4-5 te staan voor LSG 2.

4-5 is ongeveer de enige tussenstand waarvan ik zeker weet dat dat een echte tussenstand is geweest. Ik heb namelijk nog al een tijdje zitten spelen met het doel om de felbegeerde 5-5 binnen te slepen. Daar heb ik alle mogelijkheid toe gehad, we pakken de stelling er maar even bij waarbij het met name mis ging:

Geerke-Gutkind na 63. … f4

Ik had met een correct paardoffer een vrije h-pion gecreëerd die niet meer te stoppen was door het zwarte knol, en in een ultieme poging om een laatste verwarring te zaaien had zwart hier f4 gespeeld. In een vlaag van verstandsverbijstering meende ik me te kunnen permitteren die te slaan, terwijl gewoon rennen langs de h-lijn hier aan alle kanten wint… Na mijn 64. exf4 kwamen we in een dame-eindspel terecht na promoties op h8 en d1 en slaan op Dh8xc3ca5, maar het overgebleven dame-eindspel met pluspion (dat ook nog enige winstkansen bood) wist ik, doorspelend op increment, helaas niet meer te winnen.

En zo eindigde ruim na zevenen de wedstrijd in de niptste overwinning voor LSG 2. Geen schande, zo probeer ik me voor te houden, maar een knagend gevoel blijft dan wel even hangen. Totaal onterecht, zo houd ik me ook voor, want we spelen met z’n tienen en niet alleen, en dit zeg ik hier vooral voor anderen uit het team met een mogelijk soortgelijk knagend gevoel. Hoe dan ook, iedere schaker kent het wel van zo een moment en zo was het goed dat ik uitgerekend vanmiddag beroepshalve weer eens een ontmoeting had met mede-computationeel chemicus Stan van Gisbergen, en dat we ons gesprek konden beginnen met uitgebreid wederzijds begrip over onze weekendbeleving. (Mocht u nu benieuwd zijn geworden dan verwijs ik u naar het wedstrijdverslag van Tex de Wit van Zukerkort Amstelveen-Kennemer Combinatie.) Maar ook weet iedere schaker dat zo een gevoel niet lang blijft hangen, zijn we daar dan toch te nuchter voor? Ik heb in ieder geval niets gelezen over rellen in Alkmaar of Amstelveen afgelopen weekend. En inderdaad, ook ik heb het vizier weer volledig op de volgende wedstrijd gericht. Aangezien we nog tegen de huidige koploper moeten spelen is de situatie nog steeds hetzelfde, of misschien zelfs iets eenvoudiger geworden dan voor de afgelopen wedstrijd: we hoeven nog maar vijf keer te winnen, en dan spelen we volgend jaar meesterklasse. Knotsgekker wordt het niet.