Mariska de Mie

Verslag van de wedstrijd Santpoort-Waagtoren

Gezelligheid kent geen tijd, dat bleek vandaag maar weer eens bij het gezamenlijke koffie- en theekransje voorafgaande aan de wedstrijd in het plaatselijke dorpshuis van Velserbroek. Gelukkig is onze teamcaptain wel altijd bij de les en om 12.58 dirigeerde Jan ons dan ook met vaste hand naar de speelzaal, waar Maaike en ik tegelijkertijd verzuchtten: “Tjonge, wat veel borden.” Het leek wel alsof Santpoort met 4 teams tegelijk speelde, maar het bleken er slechts 2 te zijn. We wurmden ons tussen de tafels door op zoek naar ons plekje. Toen uw verslaggeefster van vandaag met ingehouden adem probeerde haar stoel 2 cm op te schuiven, zodat ze überhaupt kon zitten, namen haar zorgen allengs toe. Hoe moet ik tijdens de partij naar het toilet? Straks krijg ik kramp in mijn kuit, waar ik de laatste tijd met het ouder worden wel vaker last van heb, hoe moet dat dan? Dit soort vragen kwamen in mijn gedachten op en ik probeerde de piekerknop uit te zetten. Uit mijn ooghoek zag ik hoe teamcaptain Peter de Roode van Santpoort koortsachtig aan het bellen was, een alsmaar roder hoofd kreeg en steeds bozer ging kijken (hij lacht normaal gesproken al niet zo vaak, maar nu stond zijn gezicht echt op onweer). Toen hij ophing, zei hij met een grafstem: “Slecht nieuws, Mariska, je tegenstander gaat het niet redden vandaag.” Of dat echt zo erg was, valt te betwisten: ik kon weer ademen, de hele middag zonder problemen naar het toilet en ik hoefde geen vieze energiedrankjes van mijn buurman te ruiken, die voor de gelegenheid een voordeelverpakking had ingeslagen, omdat hij weet hoe lekker ik dat vind. Als extra bonus stonden we ook nog eens met 0-1 voor dus ik zag alleen maar voordelen.

Voor al deze pluspunten kon ik best iets terug doen, dus toen Frank mij vroeg of ik niet voor een keer het verslag wilde schrijven, zegde ik zonder morren toe. Ondanks dat er niemand zo grappig kan schrijven als onze energy-man, heeft hij met zijn leeftijd ook gewoon recht op een adv’tje (bestaat dat eigenlijk nog?) Dus vandaag beste lezers ben ik jullie verslaggeefster. Een eerste blik om 14.00 in de speelzaal liet het volgende zien: bord 1, Yong Hoon met wit tegen Bas of Daan Haver (ik weet nooit wie wie is, ondanks dat de een wel en de ander niet naar de kapper gaat) is een Siciliaan met Maroczy structuur. Zwart heeft zijn paard naar het sterke veld d4 gedirigeerd, in combinatie met h5 en a5, de witte stukken lijken wat onhandig te staan en Yong Hoon zit geconcentreerd achter zijn bord. Bord 3, Frank van Tellingen met wit tegen Daan of Bas Haver, een scherpe Lg5-Najdorf, hoofdvariant, zwart denkt lang na en lijkt het niet helemaal correct te spelen met het uitstellen van de rokade. De focus van onze man lijkt echter niet helemaal aanwezig, ik gok op te weinig slaap, hopelijk geen slecht voorteken. Bord 5, Frank Agter, begint een beetje tammetjes met 1.b3, zwart neemt het centrum in, maar er lijkt niet veel aan de hand. Het eerste energiedrankje is inmiddels genuttigd, dus de energie zal zo wel gaan stromen. De rest van de partijen is vooralsnog  buiten mijn zichtveld, daarom drink ik eerst een drankje met Jan in de kantine. Al snel komt Danny binnen met de mededeling dat hij een stuk heeft weggegeven. Een tegenvaller, want tegenstander Harmen Jonkman is geen cookie en speelt zijn favoriete c3 Siciliaan waarmee hij al minstens 30 jaar ervaring heeft. Daar kan de frisse en fruitige twintiger Danny natuurlijk nooit tegenop en ondanks dat hij nog even tegensputtert, haalt de GM al snel op overtuigende wijze het punt binnen aan bord 2, 1-1. Gelukkig heeft Danny zijn krentenbollen nog als troost. Om 15.00 doe ik een nieuwe ronde, waarbij ik dit keer alle borden langsloop.

Bord 1, Yong Hoon tegen Daan! Haver, Yong Hoon probeert zijn stelling koortsachtig bij elkaar te houden, zijn stukken coördineren niet goed en zwart heeft prima spel. Yong Hoon zit in de denktank en Daan zit er ontspannen bij

Bord 3, Frank dus tegen Bas Haver, Frank is geniale varianten aan het uitrekenen en doet dit het liefst met dichte ogen en de handen over zijn oren gevouwen in de kantine met harde muziek op de achtergrond. Dat vinden wij niet vreemd, dat vinden wij bijzonder. Hij lijkt echter wel groot voordeel te hebben.

Bord 4, manlief speelt met zwart tegen Martijn de Roode, de man in vorm die net 97 ELO-punten heeft gewonnen. Maar ook de vorm van Juan mag er zijn, afgelopen week speelde hij nog een toptoernooi in Bad Zwischenahn en eindigde net buiten de prijzen. Dat wordt dus een spannend duel. Op het bord is een Konings-Indische stelling ontstaan, wit speelt het rustig met g3 en b3, deze combinatie lijkt wat ongelukkig en zwart kan met zijn paarden de stelling binnenhuppelen, een voordeeltje dus.

Bord 5, Frank Agter, er lijkt nog niet veel aan de hand, de witte stukken vertonen inmiddels enige activiteit, alleen wit heeft wel een zwakke pion op d3. Een klein minnetje.

 

Bord 7, Daan is vandaag in sneltreinvaart aan de partij begonnen. Hij heeft nog lang geen tijdnood en zijn stelling met loperpaar en prima pionnenstelling is helemaal in orde. Derhalve een dikke plus.

Bord 8, Maaike stond even gek te kijken toen haar tegenstander 1.e4;e6 2. e5 deed. Hoe pak je dat aan? Ze investeerde wat tijd en zocht naar een principiële oplossing.  Inmiddels is ze in een stelling beland, waarbij ze spel in de stelling houdt en ik voorspel dat haar centrumpion het verschil gaat maken.

 

Na deze uitgebreide ronde schuifelde ik langs de borden terug naar de kantine, het was druk in de speelzaal, te druk voor mij. Jan begon zich inmiddels ook enige zorgen te maken en begaf zich met ferme passen richting speelzaal. Ik werkte wat aan mijn verslag en babbelde wat met Danny die zijn zorgen uitte over de stelling van Frank, dat punt had ik eigenlijk al geteld, een slecht voorsteken. Ik probeerde echter positief te blijven, elk team speelt weleens een slechte wedstrijd, de kunst is om de schade zoveel mogelijk te beperken. Zo moedigde ik op moederlijke wijze het team aan, maar veel effect leek het niet te hebben. Al snel stortte de stelling van Frank Agter in, hij ruilde zijn loper op g2 af en de zwaktes in zijn stelling werden door Peter de Roode genadeloos blootgelegd. “Het was dramatisch”, aldus Frank en meer woorden waren ook niet nodig. Al hoopte ik stiekem wel nog op een lachje van Peter, omdat hij het toch knap afmaakte, maar die kwam niet. 2-1

Vrijwel tegelijkertijd waren Yong Hoon en Frank van Tellingen klaar. Yong Hoon verloor een stuk, ploeterde nog wat door, maar tegenstander Daan maakte het genadeloos af. Frank miste een aantal goede voortzettingen, wikkelde af naar een toreneindspel, wat volgens eigen zeggen in eerste instantie totaal verloren was, maar later toch gewonnen bleek door de simpele regel: toren achter de vrijpion. Slaapgebrek, een totale blokkade en het spelen op de tijdnood van zijn sympathieke tegenstander Bas, zorgden ervoor dat hij de winst niet vond en de partij eindigde in remise, 3,5-1,5.

De resterende partijen zagen er echter rooskleuriger uit, Maaike speelde rustig verder en probeerde haar stelling niet teveel te laten vervlakken. Ze verdubbelde haar torens over de halfopen f-lijn en geheel volgens mijn voorspelling besliste de opmars van haar extra centrumpion de partij. Een strakke partij, 3,5-2,5.

Daan zat plotseling toch weer in de stoptrein en dacht lang na in betere stelling. De boel vervlakte na een hoop geruil, Daan ondernam nog een winstpoging, maar de tegenstander had alles gezien en het resterende loper-eindspel was potremise. Jammer, maar goed gevochten. 4-3

Resteert nog de partij van Juan, in de wandelgangen klonken al lovende woorden over hoe hij de partij opzette, zijn tegenstander langzaam maar zeker bij de strot greep en grootmeesterlijk afwikkelde naar een gewonnen eindspel. Het duurde even, maar de verslaggeefster zorgt goed voor haar mannetje en met een twixje achter de kiezen, trok hij soepeltjes de vis op het droge.

En zo kwamen we met een blauw oog weg bij het lastige Santpoort. Ik zei het al, we moesten de schade beperkt houden en dat is gelukt, op naar de volgende wedstrijd op 7 maart tegen VAS 2. Zoals mijn favoriete club AZ altijd benadrukt: we moeten wedstrijd voor wedstrijd kijken en niet bezig zijn met het kampioenschap. Dus dat gaan we doen. Als laatste wil ik de tegenstanders bedanken voor de gezelligheid na afloop van de partij, ik heb me prima vermaakt.

Mariska

3 Comments

  1. drulovic
    drulovic 3 februari 2020 at 09:47

    Ik stond, zoals wel vaker, veel beter. Als ik ‘gewoon’ De4 had gespeeld, zoals ik eerst van plan was. Ik dacht even stukken te ruilen, maar had even gemist dat hij niet hoefde terug te slaan. Dramatisch dus.

  2. Frank van Tellingen
    Frank van Tellingen 3 februari 2020 at 22:06

    Nou…voortaan als je je zelf betrapt op de gedachte “o, maar dit is nog simpeler”, gewoon kijken wat er mis mee is of je oorspronkelijke intentie volgen. Dan komt het goed.

  3. fredmeister
    fredmeister 4 februari 2020 at 09:35

    Drulovic, jouw geniale tegenstander liet jou in de waan dat jij beter stond. Hij wiegde je langzaam in slaap. En op het moment dat jouw aandacht maar ff verslapte, sloeg hij KEI-hard toe. Zo doe ik dat ook altijd…………..klassieke oorlogstechniek van Sun Tzu.

Leave A Comment