Wat een totaalervaring………

Ergens begint en eindigt het leven. Daar waar het jonge brein nog snel kan schakelen zal juist het oude zich richten op ervaring.

Krommenie N2 tegen Waagtoren N3 was een wedstrijd waarin de gemiddelde leeftijd op ruim zestig kan worden ingeschat. Van beide kanten werd een behoorlijk steentje hieraan bijgedragen. Jonge Goden waren wij ooit. Echter, als je de actuele rating van de teams bekijkt dan vermoed je een vrije val in rating want er is nog steeds genoeg schaakervaring om prettige, spannende partijen op het bord te brengen.

Krommenie schoot letterlijk uit de startblokken want binnen de kortste keren stond er een 2 – 0 als tussenstand op papier.

Jan Ens speelde tegen de jongste speler van Krommenie en ik hoorde alras zijn tegenstander “mat achter de paaltjes” kraaien. Zelf volgde ik in rap tempo; goed uit de opening komen, een stuk letterlijk kunnen pakken maar denken het mooier te kunnen doen en vervolgens zes zetten later zelf totaal gedesillusioneerd kunnen opgeven.

Ons jonkie Martin Rep leek ook in dit tempo van het bord te worden gezet; matdreigingen van alle kanten, een tegenstander die plots totaal misgreep en mat-in-een toeliet. Ik heb nog nooit iemand zo snel de matzet zien uitvoeren. Martin speelt al in een hoog tempo maar dit…. Wat een ontsnapping: 2 – 1.

Dick Bouma had een ver opgerukte pion verkregen en toen de tegenkansen middels twee paarden van de tegenstander waren vastgelopen behaalde hij een extra dame. Zijn tegenstander speelde nog wel even door maar de 2 – 2 stond gewoon vast.

Nestor Arie Boots had drie extra pionnen in het centrum en toen deze dreigden te gaan marcheren gaf zijn tegenstander op. Wat opviel was dat Arie nog een uur meer dan zijn ‘jonge’ tegenstander op zijn klok had staan bij het einde van de partij: 2 – 3.

Nico Mak had ook een jonkie van 35 – 40 als tegenstander die dacht op h2 met zijn loper te kunnen inslaan. Weliswaar stonden er wat stukken ter ondersteuning voor deze aanval op het bord maar omdat en een loper afruil en een slim gespeeld zetje g4 al het spel van zwart beëindigden kwam ons team op 2 – 4.

Ger Lemmen speelde op het eerste bord tegen Erik Breedveld. Ger ging lekker onbevangen van start en gaf een pion om spel te krijgen in een Gruenfeld. Helaas was het spel van Ger net iets te passief en Erik die enkele jaren gelden nog de 1950 aantikte kende de merites beter. Ook al leek het nog even spannend te worden, althans dat hoorde ik, de zwarte randpionnen startten hun opmars, de witte Koning maakte een vrolijke wandeling om nog een matnet te vlechten maar het was niet meer te houden. 3 – 4 derhalve.

De spelers stonden nu rond het bord van Theo Bakker en zijn tegenstander mocht dus niet het geplaatste remiseaanbod accepteren. Zijn opponent ging heel ver in het creëren van winstpogingen en mogelijk deed Theo het niet helemaal goed in het pareren van deze dreigingen want een Zugzwang gaf de tegenstander een dame die de partij besliste, de laatste vrije randpion ging verloren en een 4 -4 betekende de eindstand.

Bij de 2 – 0 tussenstand had ik hiervoor getekend, toch knaagt er iets wat zegt dat er een kleine overwinning door onder andere mijn eigen falen had in gezeten.

Op de terugweg vertelde Ger nog iets over schaken voor Senioren op woensdagmiddag in Hoorn. Maar dit moet nog even wachten want ik blijf liever nog even geloven in een tweede jeugd. Althans heb ik dan al een jeugd gehad? Volgens mij moet ik namelijk nog leren schakelen. Of speel ik op ervaring?