Kop en Staart nadrukkelijk zichtbaar bij het Eerste

Het was na ruim twee uurtjes spelen al enigszins duidelijk welke kant het op zou gaan, de ‘kop’ had het moeilijk, de ‘staart’ stond goed. Er viel anders genoeg te beleven bij de overige teams want het Tweede moest vechten voor wat het waard was want zij hadden nog een minieme kans en het Derde moest winnen om nog een goed uitzicht op behoud te hebben. Maar beide teams besloten dat het anders moest, het Tweede verloor en het Derde speelde gelijk, redelijk onverwacht, maar de hulp van Bergense zijde werd dankbaar aanvaard.

Ondertussen had Rob, toch een grootverbruiker wat tijd betrof, in no time gewonnen. Vanuit een klassieke Italiaan werd een Loper opgejaagd, een Toren werd geruild tegen een Paard en de Koningsstelling opengebroken. Dat was het sein voor een winnende aanval en na in totaal 22 zetten stond het één-nul. Het tweede punt werd gescoord door Jeroen die al snel twee stukken voor een Toren kon geven waarna zijn Lopers vrij bij de vijandelijke Koningsstelling naar binnen konden kijken. Toen ook het Paard zich met de situatie ging bemoeien was het na 27 zetten over en sluiten.

Jos en Hebert gingen er beiden eens lekker voorzitten en deden er respectievelijk 54 en 64 zetten over voor het punt binnen was. De zege was al na de tijdcontrole zichtbaar maar vroeg nog wel om nauwkeurig spel en dat deden de Heren keurig. Jos had een instructief eindspel met 3 verbonden vrijpionnen op de f-, e- en d-lijn ondersteund door beide Lopers. Die namen het op tegen twee vrijpionnen op de g- en h-lijn en ook ondersteund door 2 Lopers. Deze pionnen speelden verder geen rol aangezien de Koning van Jos mooi in het centrum stond en die van de tegenstander op de onderste rij was gepositioneerd. Voorzichtig gingen de pionnetjes naar voren maar op de zesde rij aangekomen ging het erom dat er geen Lopers werden geofferd voor 2 pionnen. Toen eenmaal een witte Loper op c8 stond kon de zet d6-d7 gespeeld worden en was het punt binnen. Ook Hebert won eigenlijk al bij de tijdcontrole omdat hij de Dame wist te winnen tegen een Toren. De vraag was: werd het direct een Dame tegen Toren of werd het Dame en Toren tegen 2 Torens. Hebert koos voor het laatste vanwege een dreigend mat in 2 zetten maar door Torenverdubbeling wist de tegenstander dat te verhinderen. Dan toch maar een stel Torens geruild en aangezien de tegenstander niet opgaf haalde Hebert alle resterende pionnen maar op. Toen de tegenstander alleen nog maar een Koning en Toren had tegen 5 pionnen en Dame vond hij het welletjes. Vier-Nul dus.

Op bord 1 speelde Frank Agter het iets te frivool door een pionnetje te snoepen op g2 hetgeen hem even later een vol stuk kostte. Wat Frank in gedachten had kwam ik niet te weten maar na 26 zetten werd de kurkdroge handdoek in de ring gegooid. Op bord 2 werd Danny de Ruiter bekwaam op remise gehouden doordat de tegenstander alle muziek uit de stelling wist te halen. In de wandelgangen was Danny optimistisch maar naarmate de tijd verstreek was het toch ingewikkelder dan hij dacht. Dus was het na 31 zetten tijd voor bier. Bij Daan Geerke was de stelling geruime tijd in evenwicht maar dat kostte hem zeer veel tijd. Daan kijkt, zoals bekend, niet op een minuutje meer of minder, maar een lastige stelling was het resultaat. Er ging ergens een pionnetje verloren en het resterende Toreneindspel was verloren. Maaike Keetman verdedigde zich hardnekkig maar werd toch langzaam overspeeld. Het taaie verzet duurde 77 zetten maar Maaike was zo sportief om de tegenstander het mat te gunnen.

Door deze overwinning kan het Eerste niet meer degraderen, maar ook niet promoveren en kunnen wij, met nog een wedstrijd te gaan, terugzien op het seizoen waarin het team matig van start ging maar waar goede eindspurt weer veel goed maakte.

Details: