DvdM

Tweede sluit seizoen in stijl af

By Published On: 26 april 2015Categorieën: De Waagtoren 2 (2014-2015), VerslagenViews: 17829s Reacties on Tweede sluit seizoen in stijl af

Mijn herhaalde oproep op de site had geen succes. Geen enkele aanmelding in mijn mailbox.

Peter van Diepen gaf mij het geheime wachtwoord van de externe teamleiders en zodoende kreeg ik toegang tot de ledenlijst met telefoonnummers. Als eerste natuurlijk Sandra gepolst. Zij had haar debuut gemaakt in de vorige wedstrijd en daarbij uitstekend gewonnen. Sandra wilde graag weer meedoen. Vervolgens rommelaar Ton Fasel benaderd. Die kon niet, had al weken een afspraak staan, met wie wilde hij niet vertellen. Andere leden waren niet beschikbaar, totdat Ton aangaf toch beschikbaar te zijn. Dat was mooi, team compleet.
Zelf mocht ik deze keer als teamleider Rob Freer vervangen. Rob kampt met zijn gezondheid en kon echt niet meedoen. Jeroen was ook verhinderd. Hij volgde trouw het nieuwe beleid van onze regering door de mantelzorg voor zijn zieke moeder op zich te nemen. Hulde! Voor je vader en moeder hoor je altijd goed te zorgen!

Het verzamelen gebeurde wel bij Rob. Koffie, thee en gebaksschotels stonden klaar zodat wij de roze tompoezen ter ere van onze koning konden eten. Bloemen voor Marieke voor de steeds weer gastvrije ontvangst. Marieke was echter niet aanwezig, Steeds weer van die schaaklui in huis, daar word je niet echt vrolijk van. Rob, je hebt de bloemen toch wel in het water gezet?

Dan de wedstrijd: we moesten spelen tegen Sneek 2 in het verre Friesland. Bij dergelijke verre uitwedstrijden moet altijd denken aan Drs P. Vroeger werd dit bij ons thuis veelvuldig opgezet en ik ken dan ook de meeste teksten uit mijn hoofd. De Dodenrit en zuster Karamazov (de een was hardhorend de andere brilde, in doorsnee waren zij 70 jaar) waren toch wel favoriet.
We werden alleraardigst ontvangen, wat zijn Friezen toch aardige lui, in tegenstelling tot Westfriezen. Je mocht zelf je consumpties pakken, koffie, snickers, chips en bier in overvloed tegen vooroorlogse prijzen. Naderhand zelf afrekenen, dit zouden wij bij ons ook eens moeten invoeren op de club.

Dan de partijen. Als eerste Ronald Groot met zwart op bord 4. Ronald kreeg een Franse Tarrasch tegen zich met Pd2 (Wim, voor jou 3. Pd2). Ronald antwoordde met 3..a5, vervolgens 4..a4 en niet veel later a3. Het is een nog onbekend systeem waar hij niet eerder ervaring mee had opgedaan. Het idee is om geen wit paard op b3 toe te laten waardoor je druk kunt uitoefen op d4. In de CK speelt hij dit ook wel, met regelmatig succes. De Fries echter ontwikkelde rustig door, liet de spanning in het centrum bestaan. De enige die druk begon uit te oefenen was de Fries. Een batterij met loper en Dame gericht op h7. In plaats van g6 had Ronald h6 gespeeld. Het mat kon alleen voorkomen worden door f5, exf5 ep Pxf6 maar na Lxh6 was het snel bekeken. In 25 zetten 1-0 achterstand. Bert op bord 3 had wit en opende vrijuit met het b4 systeem, na 1. Pf3. Het leek niet veel bijzonders. Uiteindelijk een eindspel waarbij de witveldige loper van Bert iets beter leek dan de witveldige zwarte loper van zijn tegenstander. Nadat alle stukken, op de lopers na, geruild werden viel er niet veel meer te bedenken, remise derhalve. Vervolgens Ton op bord 7. Hij had zijn afspraak dan wel aan de kant gezet maar kwam wel met 2 voorwaarden. Hij moest op een laag bord en ook nog wit. Daar kon ik wel aan voldoen. Ton op een hoog bord zetten wil je niet en hem met zwart laten spelen al helemaal niet. Tony plantte zijn loper al weer snel op g5, zette de partij op zoals we gewend van hem zijn om er vervolgens achter te komen dat niet alle stukken even lekker staan. De zwartspeler speelde nauwkeurig en scherp tegelijk en ik vreesde het ergste voor onze invaller. De loper werd teruggedrongen naar het veld e3 en zwart had een bijzonder sterk paard op d5. Vrijwillig leverde de tegenstander het sterke paard in door deze te ruilen met de zwakke loper op e3. Toen Ton vervolgens de zwakke c3 pion kon opspelen naar c4 was alles onder controle. Eerlijk is eerlijk, zonder gerommel maar met zeer sterk heen en weer spel van de torens wist onze lange man met baard met T, P en D de tegenstander op te knopen. 1,5-1,5 tussenstand. Zelf was ik de volgende die klaar was. Mijn tegenstander zag er gevaarlijk uit. Met een bril met een donker glas en een licht glas zat hij mij steeds te begluren. Ik werd er een beetje bang van. De stelling was echter niet zo bijzonder. Wit zette rustig op met in willekeurige volgorde: a3b3Lb2e3d3Le2Pf30-0Dc2Tac1Tfd1. Na mijn eveneens simpele tegenzetten ruilde de man alles af. Na mijn bevrijdende zet f5 en Pf6 kon ik mij opmaken voor een lang eindspel met een weliswaar actieve, maar slechte loper tegen een nog passief sterk paard van mij. Ineens zat er een kleine combinatie voor mij in en na nog veel te lang doorspelen was het punt geteld. Hebert zat naast mij op bord 1. Ook hier een rustige opzet van beide kanten. Toch ging het ergens niet goed voor onze man. Een pion leek verloren te gaan, de koning op de tocht en een aanval van de tegenstander met D+P tegen de open koning. Ik rekende op een nul voor ons, echter Hebert had het toch beter gezien. Met een tegendreiging van zijn D+P op f7 moest de zwartspeler voor eeuwig schaak gaan. 2-3.
Vervolgens haalde Sandra Keetman weer een punt binnen. Met zwart speelde ze Konings Indisch en met secuur en aanvallend spel moest wit al snel in de verdediging. Sandra won een belangrijke pion wit werd teruggedrongen. Knap hoe rustig Sandra vervolgens de partij uitmaakte. De man heeft geen vrolijke middag gehad, 2-4.
Shannon Vlaar speel haar eigen spel. Een bekende opbouw met zwart, langzaam de druk opvoeren en een actieve D+T op de open B-lijn. Het leek een kwestie van tijd dat Shannon zou winnen. De pionnenformatie van wit was erg gammel en de druk werd verder opgevoerd. Ineens leek het mis te gaan, de tegenstander ging noodgewongen rommelen en dat leek succes te hebben. Na een lange slagenwisseling bleef Shannon een pion voor in een paardeneindspel. Met vast hand werd het punt snel binnengehaald. 2-5.
Als laatste was Wim Nieland nog bezig. Dit seizoen is niet zo succesvol verlopen. Hele en halve punten werden door Wim weggegeven. Maar nu zag het er weer goed uit. Met wit wist Wim een eindspel te bereiken met pion meer. De koning was op de 7e rij afgesneden en een witte loper op h6 zorgde dat de koning in gevaar was. Zwart had pionnen op g6 en h7 en de koning stond bijna mat en er dreigde ook nog eens vervelende aftrekaanval. Het punt werd geteld, een eerste externe overwinning voor Wim dit seizoen. Nadat we ons even hadden teruggetrokken in het bierlokaal en we na een klein half uurtje weer gingen kijken was de stelling totaal anders dan we voor ogen hadden. Wim stond nu een pion achter. 4 tegen 3 en beide spelers nog een witveldige loper. Pionnen werden geruild, uiteindelijk een eindspel met K+L tegen K+L+pi.
Het leek een technisch gewonnen eindspel voor de tegenstander. Hebert legde ons uit hoe je dat moest winnen. De man zag het niet en probeerde het ook niet. Hij deed pionzet, deze werd geslagen en remise een feit. Einduitslag 2,5-5,5. Hebert heeft weer het nodige vastgelegd op de camera en zal de beelden nog wel tonen.

Een uitstekend seizoen voor het 2e team. Maar liefst 18 spelers hebben we ingezet (van de 150 teams in de KNSB zijn er maar 2 teams die meer spelers hebben gebruikt). De invallers hebben het uitstekend gedaan (6,5 uit 11 partijen). Hebert is ongeslagen gebleven met 6 uit 8, een knappe prestatie. Dank aan Rob voor het vele werk. Het was niet gemakkelijk voor je. Dank aan alle spelers en invallers. Het was een gezellig en geslaagd seizoen. Ik sluit af met Drs P.

De spanning in de operatiekamer was bijna ondraaglijk
Zij scheen de lichten nog feller te maken
De weinige geluiden nog scherper
De instrumenten nog blinkender

Alle ogen waren gericht op professor Knusprich
De jonge chirurg waarover heel Wenen zich opwond
Door z’n patienten aanbeden, door vele vrouwen begeerd
Had hij in enkele jaren de top van zijn roem bereikt

De medische wereld haatte hem en zweeg
Wachtend op een misgreep
Een zwakheid, een fataal moment
Dat hem voorgoed zou ontluisteren, ja, vernietigen
Knusprich wist hoe kwetsbaar hij was
Ieder succes maakte zijn vijanden afgunstiger
Terwijl het publiek steeds meer ging rekenen
Op zijn onfeilbaarheid

Vandaar dat hij alleen nog maar hopeloze gevallen te behandelen kreeg
Waar geen ander zich aan waagde
Zo ook nu:
Hij zag dat de patient er zeer slecht aan toe was

De hartslag was regelmatig maar had iets ongewoons
Iets dat hij niet direct kon thuisbrengen
Snel ingrijpen was geboden
En toch aarzelde Knusprich

Hij keek naar het oude, vale gezicht
En hij vroeg zich af waar hij deze man eerder had gezien
Toen wist hij het:
Dit was de vermaarde kapelmeester en componist

Die met z’n vrolijke walsen ontelbare bals had opgeluisterd
Ja, zelfs de oude keizer had nog bij zijn muziek gedanst
Deze man moest gered worden
Wenen kon hem niet missen

Knusprich opende de populaire musicus
Schijnbaar terloops, maar met microscopische nauwkeurigheid deed hij zijn
werk
Het was een beklemmend, maar ook bezielend schouwspel
Ineens echter verstarde hij

De anderen keken hem angstig aan
Wat had hij gezien
De chirurg richtte zich op
En wees naar het interieur van de geliefde toonkunstenaar

“Het syndroom van Muckenspucker”, zei hij mat
Allen deinsden terug
Hier was niets meer aan te doen
De patient was verloren

“Neen”, dacht Knusprich
“Er is nog 1 kans
Het hart werkt nog
Als ik”

“Ga onmiddellijk naar het magazijn!” beet hij een verpleegster toe
“Haal een twaalfvingerige darm
Een verse, laat je geen rommel in de handen stoppen
Vooruit, weg, wat sta je daar nog”

“Maar, maar…, ik moet toch een bonnetje hebben”
Stamelde het meisje
“Ze willen daar altijd een bonnetje
Zonder bonnetje geven ze niks af”

“Leuter niet over bonnetjes”
Viel de chirurg uit
“Hier staat een mensenleven op het spel
Doe wat ik zeg”

Betraand snelde zij heen
Knusprich zag haar prettige lichaamsvormen
Terwijl ze de operatiekamer verliet
En had spijt van z’n onbeheerste woorden

Liever had hij haar in zijn sterke armen genomen
Om dan, in een vlaag van hartstocht
Zijn lippen op de hare te drukken
Totdat heur diepblauwe ogen

Er was echter geen ogenblik te verliezen
Hij boog zich weer over de inwendige mens
Zo lang het hart nog functioneerde
Moest hij het uiterste middel beproeven

Met een meesterlijke beweging verwijderde hij het aangetaste orgaan
Zou de vervanging tijdig arriveren
Zou hij opnieuw een wonder kunnen verrichten
Kon hij dit leven nog aan de klauwen des doods ontrukken

Waar bleef die twaalfvingerige darm
Hoorde hij daar snelle voetstappen
Maar het was onherroepelijk afgelopen
Het hart van de melodieuze grijsaard had opgehouden met kloppen

Zijn lied was uit
Zijn instrument zweeg voor immer
Hij was overleden
Hij leefde niet meer

9 Comments

  1. Jan Poland
    Jan Poland 26 april 2015 at 23:07

    Geef mij maar Dorrestijn’s Huwelijklied 1 & 2 (ze lijkt zo tenger en verlegen, maar oh mijn god, spreek haar niet tegen).

  2. Frits Leenart
    Frits Leenart 27 april 2015 at 00:48

    BEHA

    De beha is een ding
    dat rechtop houdt
    wat anders hing

  3. Frits Leenart
    Frits Leenart 27 april 2015 at 08:31

    Hele goede prestatie van het tweede, dit seizoen. En dat met al die invallers, die ook zo goed presteerden. De teamleider zal het niet gemakkelijk hebben gehad met al die afzeggingen, maar het resultaat zal hem tevreden stellen. Beterschap, Rob.
    Ik hoop dat het geen gewoonte wordt om lange liederen in de verslagen op te nemen. Voor je het weet staat de site vol gedichten.

  4. TF
    TF 27 april 2015 at 10:46

    Rob, je bent een top teamcaptain. Zelfs vanaf je ziektebed alles tot in de puntjes uitgewerkt! Het was een waar genoegen om te mogen invallen.
    Ik ben benieuwd tot welke hoogten jij een team weet te brengen als je niet geplaagd wordt door uitleen- en uitval-perikelen!

  5. Peter van Diepen
    Peter van Diepen 28 april 2015 at 12:42

    Elk seizoen doen we ons best om voldoende spelers voor zaterdag bij elkaar te sprokkelen. En elk seizoen gaat het toch niet helemaal goed. Ook de taak van Rob was dit seizoen weer heel moeilijk. Zie de verslagen. Dirk heeft het nagekeken: het tweede had 18 spelers nodig. Van de 150 teams in de KNSB waren er maar 2 teams die meer spelers nodig hadden.

  6. fredmeister
    fredmeister 28 april 2015 at 14:04

    Drs P.? Had je geen gedicht van Klaas kunnen opnemen? 😀

  7. drulovic
    drulovic 28 april 2015 at 14:26

    ….of op z’n minst 1573 pionnenstructuren.

  8. drulovic
    drulovic 28 april 2015 at 15:13

    Er zijn overigens 5 teams geweest die meer dan 18 spelers nodig hadden, niet 2.

  9. WimDriessen
    WimDriessen 28 april 2015 at 15:15

    Bij de aankondiging van drs. P verwachtte ik het toepasselijke cafeetje in Sneek. Maar met het ingevoegde proza was ik ook heel blij, ik kende deze nog niet.

Leave A Comment