Brrrr, het was weer kantje boord

Waagtoren 5 – De Strandloper 4,5 – 3,5

Op maandag 10 december traden wij aan tegen De Strandloper en gezien de stand in de poule en het gemiddelde rating verschil dachten wij (ik in ieder geval) dat deze klus wel snel te klaren zou zijn. Maar zoals gewoonlijk was de praktijk een stuk weerbarstiger.

Toen ik na zo’n 3 minuten een rondje langs de borden deed zag ik overal aan onze kant heel tevreden gezichten en rustig werden de zetjes genoteerd. Ook ik weer tevreden terug naar mijn bord. Na 7 minuten weer eens gekeken en het stond bijzonder goed voor ons. Alle favoriete openingen stonden zo ongeveer wel op het bord. Na 11 minuten traden de eerste barstjes op, vooral bij mijzelf. Ik deed iets bijzonder onhandigs en verloor gewoon twee pionnen. Ik hoorde zelfs Paul licht verbaast zijn wenkbrauwen opkrullen toen hij mijn stelling in ogenschouw nam. Na 13 minuten deed ik mijn laatste ronde langs de borden.

Al mijn tijd ging vanaf nu zitten in het verdedigen van mijn eigen tamelijk troosteloze spel. Geen tijd meer voor  strategisch teamspel en dergelijke en alleen nog losse kreten bereikten mij nog over de standen alom. Ik hoorde zelfs een afgrijselijke kreet toen er ergens een dame van het bord verdween. Helaas was onze Wim het slachtoffer. Een nare penning had hij ergens gemist. Ik keek soms even naast mij bij David. dat gaf wat hoop want hij stond goed en opeens zelfs een paard voor. Ik zag Albert en Guido vrolijk rondhobbelen dus dat zou wel goed zitten. Ik zag Leendert lang peinzen en hij kwam ook behoorlijk in tijdnood. Ik zag de klok niet maar het bleek dat hij nog 10 zetten moest afraffelen in ongeveer een minuutje. Plotseling weer een kreet van afgrijzen, de tegenstander van Leendert gaf de dame zomaar kado en gaf meteen op. Ik zag Paul opeens driftig heen en weer lopen, hij had moeten capituleren op bord een. Ik zag Peter Duijs ineens heel mistroostig  voor zich uitkijken, hij was opeens een stuk kwijtgeraakt.

Gealarmeerd door deze signalen, rekende ik eens snel de punten voor de uitslag en kwam tot de conclusie dat mijn spel doorslaggevend zou worden voor de winst. Dat was  niet best, want ik stond waanzinnig slecht. In het uitvlugger kwartier had ik nog slechts 2 minuten over versus 10 minuten, en ik ging nog wat sneller spelen, dat wil zeggen echt à tempo, slechter kon het toch niet worden. Gespannen gezichten alom en ik dacht al  een afdruipende aftocht te moeten blazen. Opeens deed zich dan toch de kans voor om eewig schaak te krijgen en…die kans greep ik niet. Ik hoorde een aantal teamgenoten bijna tegen de grond gaan en hoorde het kreunen van hun misgenoegen.  Hmm? dacht ik, heb ik wat gemist of zo?  ik keek nog eens en… jawel, vrouwe fortuna keek mee aan mijn zijde van het bord en bood mij een tweede kans. Zo nonchalant mogelijk maar met een rammelend geraamte schoof ik mijn dame in de eeuwig schaak positie. Het halfje was binnengesleept en de winst van WT 5 dus ook.  Zo zie je maar weer, het is niet zo simpel voorspelbaar allemaal. Het was al met al wel weer een mooi extern schaakavontuur 🙂

Gedetailleerde uitslagen:

Remco Heite                     Paul Toepoel                        1-0

Willem de Beurs             Leendert Hartgers                0-1

Louis Verstraten            Albert van der Meiden         0-1

Gerard Rietveld              Guido Florijn                          0-1

W. Waal                          David Baanstra                       0-1

G.A.J. Pasma                  Rob Heijink                            ½-½

Andre Tillema                  Wim Driessen                       1-0

Arnoud Jans                     Peter Duijs                             1-0