Bloedstollende taferelen bij Waagtoren 4

‘Wij wisten van tevoren dat het spelen tegen een bloedgroep niet eenvoudig zou z…..’ ‘Pardon, wat bedoel je met bloedgroep’? Tja, steeds vaker worden wij in de externe competitie geconfronteerd met producten voortspruitend uit de fantasiewereld van de NHSB. Zo speelden wij dinsdag j.l. tegen een samenraapsel van verenigingen onder de noemer Kennemer Combinatie. In de bondscompetitie spelen zij onder eigen namen als Spaarne, Heemstede, Bloemendaal, ChessCool  e.d. met als voorvoegsel ‘KC’ en worden in het NHSB competitiereglement aangeduid als ‘bloedgroep’. Om te laten zien dat het niet om blauw bloed, bietensap of stempelinkt gaat is het betreffende artikel zelfs in het ‘rood’ afgedrukt. Ik las ergens dat het idee achter KC het ‘onbelemmerd doorstromen’ van spelers bij elkaars verenigingen is, vandaar waarschijnlijk dat er maar liefst 5 spelers in dit team opgenomen zijn met ‘dispensatie’ vanwege het niet op zaterdag kunnen spelen. Dat een van deze spelers al ingevallen is op een zaterdag in KC2 bedekken wij maar met de mantel der liefde. Welnu, wij speelden dus tegen zo’n bloedgroep, ChessCool genaamd die zich afficheert als jeugdschaakvereniging. Nu was de jongste speler 20 jaar, maar dat was een invaller en de oudste was 56 en de rest daartussen. Wat is jong tegenwoordig?
Kortom, dit was nog maar het begin van een gedenkwaardige dinsdagavond. De spelers in dit team zitten vol EPO gezien hun hematocrietwaarden van 2247, 2089, 2007, 1968 en 1934 en daarom offerde Nico zich op aan bord 1. Van tevoren had Nico als teamcaptain ons al voorgehouden dat wij ons moesten spiegelen aan Waagtoren1 die immers gelijk hadden gespeeld tegen een veel sterkere tegenstander, dus niet zeuren en er tegenaan! Dat deden wij dan ook. De eerste die het punt binnen had was ondergetekende, de tegenstander gaf op de 29^e zet een stuk weg en kon gelijk opgeven. Vervolgens won Aart Kögeler door eerst  een stuk te winnen  en daarna met een paardvork nog een stuk te winnen. Het derde winstpunt kwam op conto van Nico….die in een fantastische partij wist te winnen van Richard Duijn, het ratingverschil bedroeg maar liefst 500 punten, binnenkort publicatie van deze partij met analyse van Wim. Het is een ongelooflijk knappe prestatie en zonder meer te vergelijken met de winst van Danny op Sokolov. Ik verdenk Nico ervan dat hij zich stiekem in de bergen heeft teruggetrokken met een koffer Avrukh’s. Egbert stond inmiddels een pion voor maar verzuimde de sterkste voortzetting en scoorde een halfje. Zo stonden wij na dik 2 uur spelen met 3½-½ voor en een sensatie hing in de lucht. Dit hadden wij in onze stoutste dromen niet durven hopen.

Euforie maakte zich van ons meester, want op de nog resterende borden stonden wij in het geheel niet slecht. Ger en Dick stonden minstens gelijk en Johan stond 2 pionnen en Ruud stond een stuk voor. In de uitvluggerfase rook de tegenstander bloed en er gebeurde van alles, Dick hield een toreneindspel met ongelijke lopers netjes remise, daarmede de stand op 4-1 brengend. Ger echter had door onhandig spel zijn voordeel geheel verspeeld en ging in tijdnood ten onder aan een tropische pionnenorkaan. Johan stond inmiddels huizenhoog gewonnen met 2 pionnen meer en waande zich al in het paradijs. Een slinks loperzetje werd beantwoord met een ondoordachte torenzet en Johan stond midden op het bord mat! Ook Ruud liet zich flessen, een wanhoopszet van de tegenstander bracht hem van de wijs. In plaats van het winnende De4 gaf Ruud een toren weg en had geen enkele kans meer tegen de vrijpionnen. Daarmee werd een zeker lijkende overwinning in bloed gesmoord. Met wat meer EPO aan onze kant had het moeten lukken.