Jos blijkt toch een gewoon mens te zijn

Je wrijft je ogen uit als je de gedetailleerde uitslagen van het eerste tegen Caissa 5 (lees vijf!) ziet. Nul uit drie aan de eerste borden! Ik wil geen zout in de wonde strooien, maar desondanks in herinnering brengen dat het tweede tegen Caissa 4 (lees vier!) 2 uit 3 scoorde tegen de topborden. Frank   worstelt met vorm of tijd of iets  heel anders, want deze nederlaag valt niet te begrijpen. Danny, had de pech dat zijn tegenstander zich op zijn Konings-indisch had voorbereid zo lees ik op de site van Caissa.

Behalve variantenkennis is het ook nodig de grondbeginselen van zo’n opening te bestuderen en daar bleek Danny nog wat studie aan te moeten besteden.
Jos is een geval apart. Zoals we hem kennen, gezeten achter de zwarte stukken, kwam hij weer dankzij één van zijn specialismen met voordeel uit de opening. Of beter gezegd, hij kreeg een stelling waarin de tegenstander weinig tot niets kon doen en Jos op de gebruikelijke manier  aan een beslissende ingreep kon werken. Het hoogtepunt in die strijd werd, vlak voor de tijdcontrole, op de 37^e zet bereikt.

De zet  37…La5 dringt zich hier in alle hevigheid op, maar is hij ook correct? Jos aarzelde, wilde de partij over de tijdcontrole heen tillen en deed het neutrale 37…Kh7. Hij had de pech dat zijn tegenstander niet treuzelde, zich met 38.e5! loswerkte en het initiatief overnam.
Was 37…La5 nu correct geweest? Ja! Men zie: 38.Dxa5 gxf3 39.g3 (wat anders?) 39…fxg3 40.Txg3 De3 en zwart wint zijn stuk met groot voordeel terug, want op 41.Lc2 is bijvoorbeeld 41…f2 beslissend. Slaat wit de loper niet en doet hij 38.Df1 dan komt de loper met 38…Ld2 gevolgd door Le3 beslissend in het spel.
Jammer Jos, want we hadden je zo’n unieke score van 7 uit 8 met louter zwartpartijen zeer gegund. Topscorer van de KNSB-competitie  zou je ook dan niet zijn geworden, want je concurrenten Blokhuis in 2C en IM Visser in 3C wonnen ook hun achtste partij! En nu je weer onder de mensen bent is een TPR van 2269 ook iets wat meer bij ons past.

Was het dan een en al treurnis met het eerste, verslaggever? Nee, niets daarvan. Aan de overige vijf borden werd punt na punt gescoord. De partij van Frank Agter, was wel de aardigste van dit vijftal. De opening hadden Frank en ik in de interne al eens op het bord gehad, waarbij Frank nu een analyse volgde die we na de partij hadden bekeken. In het moeilijke middenspel bleek Frank de stelling beter te begrijpen dan zijn opponent en dat kwam uiteindelijk in de score tot uiting.

Willem Andriessen