Schaakgodin verduistert hersens top 3, rest ongenaakbaar

Vergeleken met de hectiek rondom het Tweede was de wedstrijd van het Eerste een saaie vertoning, die bovendien werd ontsierd door het collectief ten onder gaan van de borden 1 t/m 3. Frank worstelt nog hevig met de vorm en gaf na reeds 21 zetten spelen op na een Nimzo Indische opening. Er vloeiden domweg geen goede zetten uit zijn vingers. Met Danny wilde het eveneens niet lukken. Hier een Konings Indiër, de Toren E1 variant. Toen in het New In Chess magazine nog aan openingstheorie werd gedaan kwam deze variant uitgebreid aan bod, waarbij slaan op a5 beslist niet de sterkste voortzetting voor wit is. La3 bied meer kans. Danny haalde nog een paar trucs uit, maar de tegenstander speelde het netjes uit en na de tijdcontrole was het over en sluiten.

Aanzienlijk langer ging Jos door tot hij na 55 zetten er de brui aan gaf. Zijn eerste nederlaag na lange tijd. Het zag er overigens in het geheel niet uit dat hij zou gaan verliezen want hij had de tegenstander in de houdgreep. Waarschijnlijk had Jos toch een keer de Koningsstelling open moeten breken, maar hij bleef studeren op een definitieve doorbraak, die er niet in zat. Onderwijl gingen er toch aan de andere kant van het bord een paar pionnetjes af en toen na lang nadenken toch een keer h3 werd gespeeld stond Jos al verloren. Daan speelde een partij waar geen touw aan vast te knopen was. Al vroeg in de partij een pionnetje snoepen was niet zo verstanding, gezien de druk over de a lijn. Vervolgens een kwaliteit offeren wat weinig soelaas bood na het ruilen van de Loper op g2. Vervolgens bood de tegenstander hulp in het laten oprukken van zijn Koningpionnen, terwijl de a lijn zwart veel meer mogelijkheden bood. Dus zette Daan de tegenstander maar mat op g6. Ook bij Frank was het een warboel met over en weer kwaliteiten in de aanbieding. Een ver opgerukte pion van de tegenstander was een handenbinder, maar Frank wist daar 2 verbonden vrijpionnen tegenover te zetten. Daar bleef er uiteindelijk 1 van over, maar die was goed genoeg voor de winst. Ook Gerard combineerde er lustig op los met Dame offers tot gevolg. Frank dacht op een gegeven moment dat Gerard verloren stond, maar had gemist dat de mat gevende Loper geslagen kon worden. Toen de stofwolken waren opgetrokken had Gerard een stuk gewonnen en werden de handen geschud. Roland was als eerste klaar met de meest normale partij van de middag, een Panov variant van de Caro Kann. Wit had vrijwillig zijn Loper begraven op b2 en met dit stuk minder kon Roland via wat kleine dreigingen zijn stukken goed neerzetten en de aanval op de Koningsstelling openen. Het ging even later of mat of Dameverlies en de tegenstander hield het voor gezien. Jeroen moest de volle 4 uur gebruiken  om het mat af te dwingen, maar met een paar fraaie wendingen in beiderzijds lichte tijdnood haalde Jeroen eindelijk weer eens het volle pond binnen.
Gedetailleerde uitslag:
Frank van Tellingen (2199)  – Eric Coppoolse (2000+)    0-1
Danny de Ruiter (2164)         – Angelo Spiler (2028)           0-1
Jos Vlaming (2191)                 – Olaf Ephraim (1986)             0-1
Daan Geerke (2066)                – Theodoor Keizer (1967)    1-0
Frank Agter (2072)                – Kees Sterrenburg (1998)    1-0
Gerard de Geus (2074)         – Sander Tigelaar (1949)        1-0
Roland Punt (2051)                – Martijn Miedema (1970)   1-0
Jeroen Smorenberg (2101) – Herre Trujillo (1910)          1-0
Totaal           5-3