Tja, het derde………

Er zijn van die dagen dat je hard met beide benen op de grond wordt gezet. Als ik kijk naar de ambities van ons bestuur en een aantal leden dan kunnen we optimistisch blijven dat we 1 team in de 2de klasse en 1 team in de 3de klasse KNSB zouden moeten kunnen hebben en ook 1 team in de promotieklasse van de NHSB en zovoort……. Maar de werkelijkheid gebied mij toch hier mijn bedenkingen over te hebben. Het 1ste presteert onder de maat, het 2de zou beter moeten kunnen en het derde, tja, het derde…..

Opvallend is dat we een vereniging zijn geworden zoals we dat nooit meer wilden: teveel spelers uit de eerste drie à vier teams die niet of nauwelijks (meer) op de clubavonden zijn te vinden. Persoonlijk denk ik dat deze leden ook niets tot weinig meer aan het schaken doen. Hun schaakprestaties lopen ook terug. Geloof me: ik ben niet aan solliciteren voor een van de hogere teams. Ik denk wel dat we onze ambities moeten terugbrengen naar wat we zijn: een tussenhalte voor jonge, talentvolle spelers, die eventueel gestimuleerd moeten worden het hogerop te zoeken. We zijn een mooie, leuke provincieclub. Laten wij (de mensen met ambities)  dus ook niet teveel verlangen van onze teams.

En nu de wedstrijd van het 3de tegen Castricum 1. Castricum had de eerste twee wedstrijden met ruime cijfers verloren en stond onderaan. Ons derde stond fier bovenaan (mede door de ruime 71/2–1/2 tegen Magnus/AP 1). Vooraf heb ik de leden gewaarschuwd om de tegenstander niet te onderschatten. Met de voor Ruud Adema ingevallen Anton Schermer traden we aan.

Annemarie kreeg aan bord 1 een ongebruikelijke soort Blackmar-Diemer voorgeschoteld. Na de 12de zet stond wit reeds beter, maar de echte fout kwam op zet 24. Annemarie kon nog maar weinig. Een mindere voortzetting op zet 32was beslissend. Op bord 2 had Leo niet z’n avond. 100 elo-punten voordeel konden het niet dooen. Een Siciliaan met 2. c3. Zwart offerde op zet 14 de kwaliteit voor 2 pionnen.  Leo gaf de kwaliteit (te?) snel terug en bleef hierna een pion achter. Zwart hield de stelling dicht en Leo kon geen zwakten forceren. Op zet 32 haalde zwart een 2de pion en op 39 een derde pion, waarna de laatste (zware) stukken geruild zouden worden. Met zoveel achterstand gaf Leo een beetje teleurgesteld op. Ik  speelde aan bord 3. Wit koos voor de doorschuifvariant van het Frans met op de 6de zet Ld3, wat een pionoffer inhoudt. Na 12 zetten stond ik reeds beter. De voortzetting op zet 14 was minder. Hierdoor werd ik gedwongen nog 2 pionnen op te halen. Een “slimme” verdedigende zet zorgde dat de witte “aanval” doodbloedde waarna ik de partij snel kon uitmaken. Aan bord 4 had Fred, net als Leo,  een tegenstander die 100-elopunten minder had, maar ook Fred had een “off day”. Fred kon evenmin zwakten in de stelling van de tegenstander forceren. Er werden zware stukken geruild waarbij Fred pardoes een pion liet instaan. Dit vervroegde Sinterkklaasgeschenk werd dankbaar meegenomen en in het eindspel verzilverd.

Zodoende hadden we slechts 1 uit 4 aan de topborden. Zoals het betaamt in een goed team wordt het tekort op de topborden opgevangen door de onderste borden. Aan bord 5 bekroonde Bert een zeer aggressief gespeelde aangenomen Damegambiet. Z’n tegenstander is zowat niet in departij gekomen. Een mooie overwinnng. Bij Willem aan bord 6 werd een klassiek Frans met 4. Lg5 Le7 gespeeld. Willem speelde echter niet de klassieke Aljechin-Chatard aanval en bracht op zet 8 reeds een venijnig nieuwtje. 14 zetten later was het reeds uit toen de tegenstander een stuk ging verliezen zonder compensatie. Ik sla bord 7 even over. Anton kon geen vuist maken tegen zijn tegnstander. Deze hield alles goed dicht, ruilde op het juiste moment en deed verder gen wilde dingen, zodat na overleg remise werd geaccepteerd.

Bord 7 was het laatste bord waar nog gespeeld werd. Leonard kreeg de Weense oopening voorgeschoteld. Hij sppelde met zwart krachtig en had het betere vanhet spel. Op de damevleugel waren de pionnen in elkaar geschoven zodat het spel e(n de kansen)via het centrum of de koningsvleugel moest worden gemaakt. Eerst werd de h-lijn geopend en een stel torens geruild. Vervolgens werd de h-lijn weer gesloten , zodat een stelling ontstond waarbij de h-pion naar de g-lijn was verhuisd en de g-pion naar de h-lijn. Nu werd het spel naar het centrum verlegd. De e-lijn ging open. Echter de tegenstander kon deze direct bezetten. Als “straf” snoepte Leonard een pion op d3. Wit op zijn beurt kwam met schaak binnen en snoepte de c5-pion, hiermee de dreiging creerend zijn c-pion tot de promotie rij  te brengen.  Inmiddels zaten beide spelers in tijdnood. Handig werd gedreigd de e-lijn te bezetten, zodat wit de toren weer naar de e-lijn moest brengen. Waarop Leonard de toren naar de f-lijn speelde en de f-pion kon ophalen. Er volgde nog een schaak op e6 waarna de c-pion aan zijn mars begon. Leonard nam de f-pion en de witte c-pion rukte op naar c6. Leonard speelde daarop de loper naar f5 met aanval op de toren en verdediging van het veld c8. Wit speelt ijskoud de pion naar g3 (deze wordt ondersteund door de pion op h4) en dreigt Tf2+ (de witte Koning staat op g2). Wit speelt nu c7. Hij kon de loper nog niet slaan wegens Txf5 Txf5 Tc5 en de c-pion gaat verloren. Echter nu dreigt Txf5. Leonard is echter niet onder de indruk. Hij  heeft een mat op het oog. Er volgt 54. …Tf2+ 55. Kg1 Lh3! 56. Te8 Txd2 57. c8D. Eindelijk heeft wit z’n Dame!!! Helaas voor hem kon hij na 57. … Td1+ opogeven. Het is mat.

Zo wonnen wij dank zij de 31/2 punten op de onderste 4 borden.

Annemarie Volkers  (2018)   – Sander Mossing Holsteijn (2024) 0-1

Leo van Steenoven(1932) – Wouter Beerse (1832  0-1

Rob Freer (1918)   – Hans Leeuwik (1872)   1-0

Fred Driesse (1930) – Gerrit Holsteijn (1830)  0-1

Bert Buitink ((1881) – Gerard van Pinxteren (1837)  1-0

Willem Meyles (1883) – Erik van der Klooster (1803) 1-0

Leonard Haakman (1850) – Ab Koolhorst (1630) 1-0

Anton Schermer (1816) – Piet Kuijs (1696) 0,5-0,5