Invallers redden de dag!
Afgelopen vrijdagavond reisde het 4de team af naar Castricum voor de eerste externe wedstrijd van het seizoen. David en Dick moesten helaas afzeggen, maar hiervoor in de plaats kon ik gelukkig Ton en Pieter strikken. Ik, Fred, maakte deze avond mijn debuut als team-captain en dus stond de druk er meteen vanaf het begin goed op. Iedereen kwam op tijd en dat was gelukkig meteen een zorg minder. Om 8 uur was de aftrap. Zelf zat ik op bord 2, ge-sandwiched tussen Ger op bord 1 en Jan op bord 3.
De stelling op mijn eigen bord kan ik het beste omschrijven als een Pirc-opening met een extra aanvalspion op f4. Laat hieruit duidelijk worden dat mijn theoretische kennis grote gaten vertoont. Nadat redelijk goed door de opening te zijn gekomen werd mijn stelling op een gegeven moment toch enigszins penibel. Ik kreeg een koningsaanval om de oren en uiteindelijk moest ik een toren offeren voor een pion en een loper. Gelukkig hoorde ik dat moment wat stoelgeschuifel achter me en zie ik Pieter opstaan met een onderdrukte grijns op zijn gezicht. Hoe hij het gedaan heeft is mij niet duidelijk, maar volgens eigen zeggen had hij op zeker moment een ‘mooie’ stelling en was het een kwestie van tjak-boem-stukken-in-de-doos: 1-0 (of eigenlijk 0-1 dus).
Op het bord naast me zie ik dat Ger een mooie combinatie maakt en een kwaliteit wint. Zijn tegenstander laat zich echter niet van de wijs brengen en dwingt Ger om zijn kwaliteit weer in te leveren. In het eindspel dat volgt staat Ger een pion voor, maar aangezien het vanuit de stelling onmogelijk is het voordeel verder uit te buiten wordt een remise overeen gekomen: 1 ½ – ½
Terug naar mijn partij: dankzij mijn stukoffer is de koningsaanval van mijn tegenstander afgeslagen en weet ik mijn stelling redelijk te redden. Wegens tijdnood biedt mijn tegenstander al snel remise aan en dit neem ik dan ook gretig aan: 2-1
Eenmaal klaar met mijn eigen partij overzie ik de stellingen van mijn teamgenoten, alle partijen zijn nog volledig open. Het kan duidelijk nog alle kanten op. Nadat ik mezelf op een drankje trakteer en 10 minuten later terugkom zie ik dat Ton zomaar 2 stukken voorstaat. Hoe hij dit huzarenstukje voor elkaar heeft gekregen, moet eenieder maar aan de meester zelf vragen: 3-1
Niet veel later staat Rob ook op. Ik kan werkelijk niets, maar dan ook niets zinnigs vertellen over de partij van Rob. Rob was gewoon een zekerheidje. Al de hele avond straalde hij een gevoel van onoverwinnelijkheid uit. Nee, over Rob hoefde ik me totaal geen zorgen te maken: 4-1
Dan komt Ivan naar me toe en vraagt me hoe de stand is. Hij staat een pion voor, maar de stelling waarin hij verkeert kan nog alle kanten op. Een foutje en alles is verloren. Na wat overleg met zijn teamcaptain biedt hij zijn tegenstander remise aan. Zijn tegenstander neemt dit aanbod direct aan en voltrekt hiermee meteen het vonnis over de rest van zijn team: 4 ½ – 1 ½. De overwinning kan ons niet meer ontgaan!
Wat resteert zijn de partijen van Jan en Alexander op respectievelijk het 3de en 4de bord. Alexander is inmiddels in een eindspel gekomen met ieder een dame, een toren en een rits pionnetjes. Het enige verschil is dat Alexander 2 pionnetjes minder heeft dan zijn tegenstander. Na wat afruilen heen-en-weer ziet de stelling er voor Alexander hopeloos uit en kunnen de stukken de doos in: 4 ½ – 2 ½ .
Als toetje blijft Jan over. Vorig jaar de sterspeler van De Waagtoren wat externe wedstrijden betrof. Als ik me niet vergis zelfs ongeslagen. Aan deze indrukwekkende status is echter helaas deze avond een eind gekomen. Jan is in een eindspel verwikkeld met een kwaliteit voor. De koning van Jan staat echter vol ‘in de wind’ en onder hevige tijdsdruk en vervelende tussen-schaakjes geeft Jan eerst een paard weg en een zet later zelfs zijn dame. Eindstand 4 ½ – 3 ½.
Fred Driesse
