drulovic

Rokado 1– De Waagtoren 1: 3-5

By Published On: 17 september 2017Categorieën: De Waagtoren 1 (2017-2018), VerslagenViews: 20731 Reactie on Rokado 1– De Waagtoren 1: 3-5

En voor Jos nog eenmaal troelala

Omdat onze gelauwerde teamcaptain was verhinderd ons op de reis richting het verre zuiden te vergezellen, gaf hij tijdens het ochtendritueel in huize Vlaming (u begrijpt over twee alinea’s dat de naam Jos voortaan voor iemand anders gereserveerd is) een diepzinnige instructie die bestond uit de Cruijffiaanse wijsheid: ‘Eenieder moet niet verliezen’. Daarnaast gaf hij de opstelling in tweevoud mee, voor het geval een van de twee auto’s onderweg met pech langs de weg zou belanden. Maar de Vlamingbolide bleef achter in Alkmaar, dus  arriveerden we keurig om 12.50 uur in het feeërieke Nieuw-Beijerland.  

Daar aangekomen troffen we onze exoten Daan en Frank. Laatstgenoemde bleek zich gedurende de afgelopen maanden vele uren per dag te hebben voorbereid op zijn witpartij tegen Rokado. Ontzetting maakte zich van hem meester toen hij realiseerde dat bord 2 in een uitwedstrijd een zwartpartij betekent. Gelukkig is ondergetekende interim-teamleider de flexibiliteit zelve, waardoor een hartverzakking in de kiem kon worden gesmoord.

De eerste wedstrijd van het seizoen heeft in het verleden vaak tot een deceptie geleid. Meermaals liepen we het gehele seizoen achter de feiten aan nadat de raderen stroef uit de zomerslaap kwamen. Vorig jaar kwam daarin verandering, toen het tweede team van Kennemer Combinatie werd opgerold. Het was sowieso een memorabele middag, omdat het bedrijf van Rob Oosting, waarnaar diende te worden uitgeweken, alle blikjes frisdrank en koeken voor zijn rekening nam. Dit viel natuurlijk niet te overtreffen, zo veronderstelden we. Maar we bleken buiten de waard te hebben gerekend. En die luisterde naar de naam Jos.

Jos is al decennia lid van Rokado, maar had zijn roots in Hoefplan, Alkmaar. Alsof deze coïncidentie nog niet genoeg was, bleek hij ook nog eens te verjaren op deze 16 september, zo vertelde hij trots in het introducerende praatje. We schrokken pas echt op uit de door de lange autorit geïnduceerde halfslaap, toen hij doodleuk vervolgde dat dit heuglijke feit moest worden gevierd door alle consumpties voor zijn rekening te nemen. Inclusief de schalen bittergarnituur. Ongelovig keken we elkaar aan. Hadden we dat nou goed verstaan? Nadat iedereen drie consumpties had besteld bij de bar, begon de strijd.

Invaller Ruud speelde op bord 8 met zwart tegen een andere invaller en stelde zich solide op. Het evenwicht werd nauwelijks verbroken. Omdat Ruud na dameruil slechts een symbolisch voordeeltje had, werd tot remise besloten.

Ik speelde op bord twee een van mijn geliefde onorthodoxe systeempjes en dat kostte de tegenstander de nodige hoofdbrekens. Na ampele beschouwing van de overige partijen, liep ik vergenoegd naar mijn bord om het tijdsvoordeel te bepalen. Tot mijn schrik zag ik dat mijn klok rustig door tikte. Gelukkig was mijn tegenstander sportief en beaamde dat ik wel degelijk de klok had ingedrukt. Het apparaat bleek kuren te hebben, en we verzochten de wedstrijdleider om een nieuwe klok in te stellen, en een minuut of 5 (conservatieve schatting) van mijn bedenktijd bij die van de Rokado-speler op te tellen. Het bleek geen sinecure. Met wiskundige precisie trachtte hij het tijdsverbruik te reconstrueren aan de hand van de verstreken tijd op zijn horloge. Maar de vergelijking kreeg hij niet kloppend, en dus verstreken de minuten, terwijl mijn tegenstander zich in een tijdloos vacuüm het hoofd brak over zijn vervolg. Gedrieën troffen we ten langen leste een compromis en zo werd de wapenstilstand beëindigd. Op onbekend terrein gaf mijn tegenstander een pion prijs, maar toen ik enkele zetten later verzuimde mijn loper in het spel te betrekken, kon de witspeler de zetten herhalen. Onder het genot van enkele liters bier bleek in de analyse dat een simpel pionzetje afdoende was geweest om alle stukken te ontwikkelen. Nog maar een consumptie dan, om het verdriet te verdrinken.

Ondertussen was Danny in een verloren stelling beland, nadat hij even daarvoor remise afsloeg. Met een volle kwaliteit voorsprong bood zijn opponent tot ieders verbazing opnieuw een puntendeling aan, die onze kopman aannam voordat de man was uitgesproken. Zo werd de tussenstand 1,5-1,5.

Frank van Tellingen was toen al enkele malen de aanpalende bar/analyseruimte binnengestormd omdat de rust in het doorgaans uiterst vredige Nieuw-Beijerland werd verstoord door enkele vrouwelijke dorpsbewoners, die de door Jos aangeboden alcoholische eenheden lieten smaken. Het deed Franks gemoedstoestand geen goed dat het ene na het andere fust werd aangerukt en de vrachtwagens met frisdrank zich in file voor de deur verzamelden.

Maaike was stoïcijns en bracht De Waagtoren op voorsprong. In het vroege middenspel greep ze het initiatief en bouwde dat geroutineerd uit. De tegenstander offerde een kwaliteit om de harmonie in zijn stelling niet direct op te geven, maar het bleek lood om oud ijzer.

De stelling bij Jeroen deed me denken aan de wedstrijd PEC Zwolle – FC Volendam uit 1988. Aangezien een punt destijds wederzijds lijfsbehoud betekende, besloten de ploegen elkaar rustig de bal achterin te laten rondspelen. Op bord 5 werd deze middag de stelling volledig dichtgeschoven, om vervolgens de bal nog eindeloos heen en weer te tikken.

Daan vergrootte de voorsprong, door in een hem kenmerkend speltype over te gaan tot iets wat op een koningsaanval leek. De zwartspeler kwam met een blauw oog weg door het geven een pion, maar dat was een kolfje naar de hand van Daan, die het punt op het droge bracht.

Ondertussen had Frank, die goed uit de opening kwam, maar in het vervolg moeite had om de verdedigende stellingen van zijn tegenstander onder vuur te nemen, een mataanval voorbereid. Helaas bleek het een fata morgana en toen deze verdampte, bleek hij een paard te hebben moeten prijsgeven, tegen twee pionnen.

Vlaming had een stelling die ik niemand zou gunnen, maar dat betekent doorgaans een punt voor onze nestor. Lange tijd stond hij gedrukt, zonder overigens echt in problemen te komen. Toen alle dreigingen waren geneutraliseerd, was het tijd voor de counter. Murw van de stoten in het luchtledige, ging de witspeler spoedig knock-out, en was de overwinning een feit: 1,5- 4,5.

Ondertussen zagen Jeroen en zijn tegenstander in dat ze bezig waren met een heilloze missie, tekenden de vrede, en stortten zich op de wagonlading bittergarnituur die Jos had laten aanrukken.

Het bacchanaal in de bar was in volle gang toen Frank nog als laatste probeerde een halfje uit het vuur te slepen. Het was een smal pad voor zwart om aan remise te ontsnappen, maar Frank hielp hem twee handjes door zijn klok te veronachtzamen en pardoes zijn vlag te laten vallen. Het was goed te zien dat Frank, na een uiting van diepe walging voor zichzelf, de tijd nam om samen met zijn tegenstander de geleverde strijd te overpeinzen.

Na afloop fêteerden we mecenas Jos nogmaals en dankten hem voor zijn generositeit, terwijl hij de briefjes van 50 in stapels aan de barvrouw overhandigde.

Inmiddels hebben we bij de competitieleider een verzoek ingediend voor een uitwedstrijd bij Rokado op 16 september 2018. Nu alleen nog even hopen dat we niet promoveren.

 

Thuis Uit Score
Linden van der, H. (Hans) (2164) Ruiter de, D. (Danny) (2324) ½ – ½
Oomens , M.H.L. (Matthias) (2156) Agter , F. (Frank) (2233) ½ – ½
Westenberg , H. (Han) (2094) Tellingen van, F. (Frank) (2257) 1 – 0
Verkooyen , F.J.A. (Frank) (2056) Keetman , M. (Maaike) (2197) 0 – 1
Dijken van, R.B. (Rex) (2031) Smorenberg , J.B. (Jeroen) (2174) ½ – ½
Boog , B.G.J. (Ben) (2129) Vlaming , J. (Jos) (2106) 0 – 1
Ensering , H.M. (Rick) (2004) Geerke , D. (Daan) (2085) 0 – 1
Rietveld , L. (Leo) (1879) Adema , R. (Ruud) (1907) ½ – ½
  3 – 5

 

 

 

 

One Comment

  1. Frank van Tellingen
    Frank van Tellingen 17 september 2017 at 16:33

    Het waren drie pionnen Frenk, maar het deed uiteindelijk niet ter zake. Ik zag trouwens een geforceerde remise die ik uit de weg ging om een of andere rare reden. Met nog 12 seconden op de klokl kwam er nog een aardige mevrouw langs om me een hapje aan te bieden…het hoeft geen betoog dat dat niet hielp. Maar al met al wel aardige tegenstanders, iets sneller spelen wordt het devies voor dit seizoen enne, mijn tegenstander bleek wereldkampioen passief achteruitzetten. Dat leidde helaas tot nogal wat onzinnige denkpauzes van mijn kant op zoek naar een manier om hem fouten te laten maken, maar ik kon niets concreets vinden. Helaas bleek hij achteraf zijn stelling zelf nogal te overschatten en vermeldde hij alle 3600 blunders die hij had willen maken maar niet had gespeeld. Enfin, nu hopen op een omgekeerd seizoen t.o.v. Vorig jaar.

Leave A Comment